Múlaþing: byggðasögurit Austurlands - 01.01.1971, Page 143

EYJÓLFUR HANNESSON, BORGARFIRÐI
Harðindabálkur úr Borgarfirði
1880-1892
Veturinn 1880 var einhver sá bezti sem menn mundu og sumarið
þurrt og hlýtt. Um sumarmál var búið að vinna á túnum. Þá var
talsverður gróður kominn í mýrar. Fór að fiskast í sjöttu sumar-
viku. Fært frá ám í 9. viku. Sláttur hófst í 11. viku. I 13. viku alhirt
tún. Grasspretta á útengi í minna lagi vegna þurrka. Nýting á
heyi í bezta lagi. Þegar hausta tók brá til rigninga. I október fór að
snjóa. Eftir það fór tíð versnandi — oftast froststormar og dimm-
viðri til ársloka.
Arið 1881 byrjaði eins og hitt endaði, með stöðugum dimmviðr-
um og grimmdarfrostum svo elztu menn þóttust ekki muna eftir
jafnstöðugum grimmdum. Um áramótin héldust dimmviðri og
grimmdir látlaust í þrjár vikur. 16. janúar var 16 gráða frost. Þá
var fjörðurinn lagður manngengum ís. Fyrsta þorradag var hafís
kominn svo mikill að ekki sá út yfir. Þótt rifið væri til jarðar á
stöku stað var ekki hægt að beita fé fyrir frosthörkum. Mest frost
sem um fréttist var sagt í Möðrudal, 31 stig.
Undir sumarmál fór tíðin að batna. Páskar voru síðasta sunnudag
í vetri. Um það leyti fór ísinn að losna og rekast til og frá. Voru
menn þá að þrotum komnir með heybjörg fyrir skepnur sínar.
Reitajörð var komin um krossmessu. 9. maí var góð vindhláka. Þá
rakst ísinn út. 20. maí hófst túnvinna. 29. maí voru ær fyrst látnar
liggja úti. Á hvítasunnu 5. júní var snjóveður. Næstu dagar kaldir.
Fyrst fiskvart 9. júní, kýr látnar út 11. júní. Um Jónsmessuleyti
hreinsuð tún. Fært frá 2. júlí. Sláttur hófst síðast í júlí. Frá 5.
ágúst til mánaðarloka hirtist ekkert hey. Ffeybjörg varð ekki í
MULAÞING
139