Múlaþing: byggðasögurit Austurlands - 01.01.1971, Page 149
beitarhúsum á Klúkuásnum, í heila viku. Hey gat hann fengið í
Klúku, þó takmarkað. Á þessum árum hófst sauðburður venjulega
úr því 3 vikur voru af sumri. I vikulokin voru bornar 10 ær á Klúku-
ásnum. Ærnar voru vænar og þótti Jóni hágt að verða að farga
lömbunum en ógerlegt að reka þau með fénu í þæfingsófærð alla
leið norður að Hóli. Jón var með stóran strigapoka sem hann hafði
gefið fénu úr. Tíndi hann lömbin í pokann, sem hann svo lagði á
bak sér og hélt af stað. Ur pokanum kvað við lambajarmið og runnu
ærnar á hljóðið. Tróð Jón slóðina fyrir féð en ærnar sóttu eftir.
Gekk ferðin hægt en áfallalaust norður á Hóli. Þegar þar kom og
farið var að skyggnast í pokann reyndust öll lömbin lifandi.
Frá Hjáleigu1 fór faðir minn með sitt fé og afa míns að Sand-
brekku og fékk að vera með það við Bjarglands-beitarhúsin, þar var
jörð. Heima voru hafðar eftir 30 ær sem fyrst áttu að bera. Var
svo víðar að ær sem fyrst áttu að bera voru ekki reknar. Þegar
kom fram að hvítasunnu og ekkert lát varð á ótíðinni var svo komið
að fæstir áttu hey umfram það sem ætla varð til að halda lífi í
kúnum.
Laugardaginn fyrir hvítasunnu skáru margir lömbin, þóttu líkur
til að þá væri hægt að halda lífi í ánum. Eins og margir aðrir skar
Eyjólfur afi minn sín lömb fyrir hvítasunnuna. Áður en féð var
rekið hafði hann smátt og smátt látið nokkuð af heyi. Þó átti hann
enn talsverða björg fyrir þær skepnur sem heima voru. En ætla
mætti að lítið hafi verið orðið af heyi á nágrannabæjunum. Má ráða
það af svari hans, er heimafólk furðaði sig á að hann skyldi farga
lömbunum þar sem hann þó enn ætti nokkurt hey. Svaraði hann því
til, að hann hefði ekki ánægju af að eiga lömbin, ef nágrannar sínir
þyrftu að fella kýrnar.
Eftir hvítasunnu urðu veður betri öðru hvoru. Þá gerðist það
einn daginn að Sigurður2 á Hólalandi sendi út að Hjáleigu og lét
segja Eyjólfi að hann hefði séð konuna í Hvannstóði teyma kúna
sína inn að Hlaupi. Þá lét Eyjólfur afi í vænan poka og sendi inn
að Hvannstóði. Þar bjó þá Björn Abrahamsson með konu sinni, en
var nú sem ýmsir aðrir með fé sitt á Héraði. Hjá þeim var sonur
1 Gilsárvallahjáleigu, nú Grund.
2 Arnason afi höfundar, faðir Hannesar.
MULAÞING - 10
145