Múlaþing: byggðasögurit Austurlands - 01.01.1971, Síða 176

lagar liéldu áfram ferðinni suður að Bakkagerði að sækja baðlög á
ær sínar, megnan svartan vökva í sívölum blikkdunkum, en við
Stefanía gengum til Njarðvíkur. — (Eftir munnlegri frásögn A. B.).
Hlaupin sumarið 1923. — Þau áttu sér stað fyrir mitt sumar,
líklega í júlí. Hann gekk þá í norðaustan stórrigningu, en veður var
kyrrt og milt. Þetta voru óskapa hlaup. Hvert gil allt norðan frá
Heimastagili og suður í Skriðuvík hljóp fram. Djúpir skorningar
með þverhníptum börmum skárust niður í gilbotnana. I þetta sinn
urðu þeir svo krappir og djúpir að laus maður átti fullt í fangi
með að klóra sig yfir þá.
Aurinn haugaðist upp í fjörunum í ódæma dyngjur. T. d. mátti
ganga upp á klettabrúnina ofan við fjöruna norðan við krossinn.
Sjórinn var marga mánuði að eyða þessum dyngjum. Einnig hljóp
á milli giljanna. Segja mátti að aðeins sæist til gatna hér og þar.
þar.
Um tuttugu menn voru í þrjá daga að ryðja götu og hlaða í gilin.
Hreppurinn kostaði viðgerðina, og voru greiddir 80—90 aurar um
tímann.
Gunnþór Þórarinsson á Hreimsstöðum var staddur í neðra þegar
gekk í rigningarveðrið og tepptist. Gunnþór bjó þá á Stóra-Steins-
vaði og var að sækja í soðið á tveim hestum. Hann gisti á Bakka-
gerði og kom morguninn eftir mestu rigninguna í Nes á uppleið.
Yið vissum þá að Skriðurnar voru ófærar, og það varð úr að ég
fylgdi honum yfir Nesháls. Yið lögðum af stað fyrriparts dagsins og
gekk furðanlega að klöngrast yfir fjallið, þótt jörðin væri eins og
kviksyndi sökum bleytu. Þetta var í eina skiptið að farið var með
burðarhesta yfir Nesháls öll þau ár sem ég var á Nesi. — A. B.
Handleiðsla
Það kom margoft fyrir meðan Andrés bjó á Nesi að menn föluðu
af honum fylgd norður yfir Skriðurnar. Kynlegt kann að virðast að
fullorðnir menn og fullfrískir skyldu gera það, en ekki er það að
neinu leyti einkennilegt sé betur að gáð. Margir eru lofthræddir,
en víða í Skriðum er nokkuð hátt niður að líta, og ekki dregur það
172
MÚLAÞING