Múlaþing: byggðasögurit Austurlands - 01.01.1971, Blaðsíða 183

klettabrún. Var því engin furða ]>ótt lækni geðjaðist ekki aS staSn-
um.
Nú héldum viS af staS, og GuSmundur fór strax aS tala um
NaumaskotiS.
„HeldurSu aS þaS sé ekki vont yfir NaumaskotiS?“
Okkur gekk vel, en NaumaskotiS lá anzi þungt á huga hans. ViS
stönzuSum í ASgerSahvammi rétt sunnan viS þaS áSur en viS
lögSum í SkriSurnar. Ég batt upp broddana, en GuSmundur var
viSkvæmur í fótum og þoldi ekki aS ganga á broddum. SíSan geng-
um viS af staS og ég leiddi hann norSur götuna — og yfir Nauma-
skotiS sem er rétt norSan viS ASgerSahvamm.
„Hvar er bölvaS NaumaskotiS? Láttu mig vita þegar viS komum
aS því,“ sagSi GuSmundur.
Eg dróst á þaS. Þetta var hann alltaf aS ámálga öSru hverju á
leiSinni og furSa sig á aS viS skyldum ekki komnir í þann vonda
staS.
„Hvar er NaumaskotiS? mig minnir þaS vera sunnarlega í SkriS-
unum.“
„Ætli viS verSum ekki varir viS þaS,“ svaraSi ég þar sem ég gekk
neSan viS hann í götunni og hélt honum nær brekkunni þar sem
minna var svellaS.
Allt í einu var gróinn jaSar framundan, og opnaSist útsýn inn
til NjarSvíkur.
„NaumaskotiS?" sagSi þá GuSmundur meS spurnarhreim í rödd-
inni því aS nú sá hann aS SkriSurnar voru aS baki.
„ÞaS er langt síSan viS fórum yfir þaS,“ svaraSi ég.
„Nú já, svona hafSirSu þaS —■ lézt mik ekki vita af því.“ Svo
rak hann upp hlátur og bætti viS: „ÞaS var annars ágætt hjá þér,
þaS er bezt aS vita ekki af því sem maður er hræddur við.“
Það mœtti vafalaust segja endalaust alls konar sögur um við-
brögS og úrræði sem beitt hefur verið í viðureign viS náttúru-
öflin í þeim gervum sem þau geta tekið á sig í bröttum urðum,
klettum og sjávargjögrum NjarðvíkurskriSna. Tilgangurinn var að
vísu ekki að segja sögur þótt þær hafi á fallizt um sinn, heldur að
kynna ákveðið landssvæði með því að láta frásagnir skilmerkilegs
MULAÞING
179