Múlaþing: byggðasögurit Austurlands - 01.01.1976, Síða 51

MÚLAÞING
49
dag, ef hægt átti að vera að sjiá fjölslkyldu farborða. Urðu
menn því að gæta fyllstu varúðar um öll útgjöld. Eitt af því
var að kaupa fé af bændum beint, slátra því s'ðan sjálfir og
verka til geymslu og þá venjulega annað hvort í reyk eða
salt og birgja þannig heimilin >upp að mlat til vetrarins.
Um þessar mundir veirsluðu flestir bæniur í Hjaltastað-
arþinghá við Borgarfjörð. Þangað var styst að reka slátur-
fé, einn til einn og hálfan dag, eftir því hvar rnenn voru
búsettir innan sveitar. Örfáir versluðu enn við Seyðis-
fjörð. en áður versluðu flestir bændur þar. Rekstur þang-
að með sláturfé tók einn og hálfan til tvo daga. Nokkrir
bændur á syðstu bæjum sveitarinnar versluðu við Reyðar-
fjörð; höfðu gengið í Eiðaþinghárdeild K.H.B.
Akfær vegur átti þá að heita kominn að Eiðum og þótti
mönnum hagur í að geta fengið þungavöru sína flutta með
bíl þangað. Til Reyðarf jarðar var tveggja og hálfs til þriggja
daga rekstur með sláturfé.
Verkamenn og sjómenn búsiettir á Borgarfirði og Reyð-
arfirði áttu flestir einhverjar kindur og voru sjálfum sér
nógir með sláturpening á haustin. Á Seyðisfirði var aftur
á móti dálítill markaður af þessu tagi. en þangað sóttu
bændur ofan af Jökuldal með yfirleitt vænni lömib heldur
en bændur úr lágsveitum höfðu upp á að bjóða. Sátu þeir
því fyrir um viðskiptin.
Fjö'lmennasta sjávarplássið á Austurlandi var þá, eins
og nú, Neskaupstaður. Þar voru því mestir sölumö'guleik-
ar, en þangað var langsótt og torleiði ofan af Fljó'tsdals-
héraði. Þó hafði þetta verið reynt. Jón bóndi 1 Möðrudal,
Sveinn á Egilsstöðum og ef til vi'll fleiri höfðu rekið fé til
slátrunar til Norðfjarðar. Var þá féð re'kið inn á Tungu-
dal, sem er á hinni gömlu póstleið frá Egilsstöðum til
Eskifjarðar. En þegar komið er nokkuð inn á dalinn er
sveigt til vinstri og farið þvert yfir fjiallgarðinn, sem ligg-
ur á milli Tungudals og Fannardals í Norðfirði. Fjallgarð-
urinn er hár og leysir þar al'drei snjó á töluverðum kafla