Múlaþing: byggðasögurit Austurlands - 01.01.1976, Qupperneq 174

172
MÚLAÞING
ær sem hann áíti á leigu hjá honum á fjórtán krónur ána
og hann kynni hreint ekki við að selja honum dýrara en
hann hefði selt hinum. En bóndi kvaðst borga bað sem hann
hefði boðið og væri síst of mikið. Prestur sagði að hann
skyldi þá ráða því en hitt væri hann ánægður með.
Þannig var samviskusemi hans, ég hygg í öllum viðskipt-
um, að hann væri viss um að ekki hallaði á þann sem hann
átti skipti við.
Hirðu- og reglusemi og fastheidni á venjur virtist mjög
ríkt í eðli hans, eða svo fannst mér er ég var unglingur á
heimili hans, Eg man t. d. þótt það sé í litlu og getið til
gamans, að framan af árum og meðan ég var hjá honum,
reykti hann pípu, þrjár pípur á dag, eina eftir hverja mál-
tíð. Hann átti þrjár pípur og þegar hann hafði reykt úr
þeirri síðustu eftir kvöldmat, tók hann tóbaksbréfið og lét
tóbak í -þær allar og raðaði þeim svo á skrifborðið sitt, og
reykti svo úr þeim alltaf eftir sömu röð. En svo lagði hann
reykingar niður og eitt pund af munntóbaki notaði hann
yfir árið.
Því varð ebki neitað að á tímabiii neytti séra Jón áfengis
meira en í hófi. En er hann fann hve skaðleg áhrif vín-
drykkja hafði á heilsiufar hans stakk hann við fótum að
fullu og var sjálfsafneitun hans svo sterk að hann bragðaði
ekki vín eftir það. Hann gekk í stúku árið 1905 og hélt
drengilega það heit er hann vann, eins og hans var von og
v'sa, úr því hann gaf það heit á annað borð. Þess er ég full-
viss, að hann hefur lofað forsjónina fyrir, bæði hátt og í
hljóði, að hafa tekið þá ákvörðiun í tíma.
Um ræðumennsku séra Jóns skal ég ekki dæma. Það
má vera að ekki hafi sópað að honum sem kirkjuhöfðingja
enda mun hann ekki hafa tranað sér fram og verið fremur
hlédrægur yfirleitt. í trúmálum hygg ég að hann hafi verið
mjög frjálslyndur.
Ég heyrði haft eftir séra Benedikt þá presti í Berufirði
það sem hér segir og veit ég að sú frásögn er dagsönn og
set ég hana hér eins og ég heyrði hana: