Múlaþing: byggðasögurit Austurlands - 01.01.1998, Side 28

Múlaþing
„Lárusarhús “ hefur nijög breytt um svip og hýsir
nú Hótel Snœfell. Byggð hefur verið hæð ofan á
húsið og einnig framan við það og komin viðbygg-
ing með skúrþaki við þá hlið semfrá götunni snýr.
Húsið er með tignarlegri byggingum á Seyðisfirði.
Ljósm. sept. 1998 FNK
söngfróðasti maður austanlands og unni mjög
sönglistinni, svo hér sannast að böm hans áttu
ekki langt að sækja söng- og tónlistargáfur sínar
því öll vom þau þeim gædd, þótt telja megi Inga
þar fremstan. Fagur söngur og hljóðfæraleikur
var mesta yndi Lámsar allt til hinstu stundar.
Bindindismaður var hann og einn af stofnendum
bindindisfélags Seyðisfjarðai'.
Heilsubilun Lámsar stafaði af heilablóðfalli
sem hann fékk 1915. Eftir það átti hann bágt
með að gera sig skiljanlegan og olli það honum
miklum hugraunum. En það sýnir best hvað
djúpar rætur sönglistin átti í Lámsi að þegar
hann hafði rúmvist bað hann um fiðluna sína og
lék á hana þótt tungan væri fötluð. Hann
kenndi fjöldamörgum söngfræði og hljóð-
færaslátt.
Kona Lárusar var Þómnn Halldóra
Gísladóttir Wíum og giffust þau 1886. Böm
þeirra voru fjögur. Elstur þeirra var Gísli sím-
ritari á Seyðisfirði, þá Margrét, kona
Guðmundar Þorsteinssonar, svo Ingi Tómas og
loks Snorri, bankaritari og símritari á
Seyðisfirði. Guðmundur Þorsteinsson var
læknir á Borgarfirði eystra 1915 þegar Lárus
dó.
Láms reisti hús sitt, „Lámsarhús“, 1908.
Það stendur enn, að vísu byggt ofan á það önnur
hæð, og er nú, 1987, Hótel SnæfeO (Austurvegur
nr. 3).
Faðir Lámsar var séra Tómas Þorsteinsson í
Reynistaðaþingum, bjó á Brúarlandi í Skagafirði
og þar fæddist Láms. Móðir hans var Margrét
Sigmundsdóttir, systir séra Lámsar sem eitt sinn
var prestur að Hólmum í Reyðarfirði.
Móðir Inga, og þeirra systkina, Þómnn
Wíum, var dóttir Gísla Gíslasonar Wíum sem
bjó í Brekkuseli og Rangá í Hróarstungu og
síðar í Odda á Seyðisfirði og þar munu þau
Láms og Þómnn hafa byrjað búskap sinn. Gísli
Wíum vai' sonur Everts Wíum. Hann bjó í
Húsavík eystri, á Eiðum, í Mjóanesi og víðar.
Evert var sonur þess nafnkunna sýslumanns
Hans Wíum (1715-1788). Gísli Gíslason Wíum
var gleðimaður og skáldmæltur vel. Þeir kváð-
ust stundum á Páll Ólafsson, skáld, og Gísli.
Vom þær sendingar af ýmsu tagi og sumar grá-
glettnar. Kona Gísla Wíum var Ingibjörg
Snorradóttir prests á Desjarmýri. Um það
hjónaband orti Páll:
Frá honum heimskan flýgur mörg
fleiri en spörð í kvíum.
Illa fór hún Ingibjörg
að eiga hann Gísla Wíum.
Gísli svaraði síðar með annarri vísu, ekki
sérlega prúðri, en ég læt hana þó fylgja hér með
þrátt fýrir orðbragðið.
Astríður var úti og Páll
annars var á báðum gáU.
Hún var að míga en hann að skíta
og hvomgt mátti af öðm líta.
Þeir launuðu fyrir sig þessir herrar!
Eg sagði áður að störf Inga hafi verið af
ýmsu tagi. Auk þess sem ég gat um þá vitna ég
í ummæli Eiríks:
„Um tvítugsaldur fór Ingi til Reykjavíkur
26