Jökull - 01.12.1966, Síða 60

6. mynd. Á leið inn á
Grímsvatnasléttuna.
Ljósm.
Hjálmar R. Bárðarson.
ist sem fyrr að hæðarmunurinn á botni lægðar-
innar við Depil og Gríðarhorn og miðsvæði
Grímsvatnasléttunnar var um 22 m. Hæðarmun-
ur kollsins á Stóra-Mósa og kvosarinnar fvrir
neðan reyndist vera 78 m, en var 3 m vorið
áður. Munurinn því 75 m og hefur lækkun
Grímsvatna numið um 80 m í síðasta hlaupi,
sem náði hámarki 8. sept. 1965. Mikið umrót
var þarna vestan til í vötnunum, einkum var
Naggur mikilúðlegur með sína öskusvörtu ís-
hettu, en myndataka var erfið sakir hríðar-
muggu. Komum í Grímsvatnaskála um mið-
nættið.
Fimmtudagur 2. júní.
Guðmundur og Gusamenn héldu tii Kverk-
fjalla í litu skyggni en meinleysisveðri. Við fór-
um i nær blindu í gryfjugröft á venjulega
staðnum NA af Svíahnjúk eystri. Gryfjan reynd-
ist eftir á vera um 0,5 km suðaustar en mast-
ursstæðið, en í mjög svipaðri hæð. Við gryfju-
gröftinn kom Carl mest á óvart, svo að notað
sé orðbragð íþróttafréttatritara, mokaði af mikl-
um móð jafnt á báðar hendur og kvaðst það
lært hafa í kolavinnu á yngri árum. Hinrik
Thorarensen og félagar hans komust í gryfju-
gröft undir lokin.
Vetrarákoman reyndist vera 492 cm, vatns-
gildi 240 cm, en gryfjan var grafin niður i 520
cm dýpi. Fór rnest allur dagurinn í þetta. —
Undurfagurt veður var á Grímsfjalli þetta
kvöld.
Föstudagur 3. júni.
Frostið fór niður í — 4° C um nóttina. Héld-
um frá Grímsfjalli í góðu veðri kl. 12.30. Full-
vissuðum okkur nú um það, að neðstu möstrin
höfðu fallið og sáust hvergi, enda ekki sett það
djúpt niður vorið áður að miklar líkur væru
fyrir því, að þau gætu staðið fram yfir haustið.
Grófum gryfju á þeim stað, þar sem mastrið
nr. 2 átti að standa. Var nettó vetrarákoma
7. mynd. Vestast í Grímsvötnum. Svörtu fellin
eru, frá vinstri: Vatnshamar, Naggur og Depill.
Ljósm. Hjálmar R. Bárðarson.
214 JÖKULL