Tölvumál - 01.11.2009, Blaðsíða 48

4 8 | T Ö L V U M Á L
Til eru fræ, sem fengu þennan dóm:
að falla í jörð, en verða aldrei blóm.
Eins eru skip, sem aldrei landi ná,
og iðgræn lönd, er sökkva í djúpin blá
Þetta orti Davíð Stefánsson þegar hann sá eftir einhverju, býst ég við. Hann
brauðfæddi sig mér vitanlega sjálfur en hefði vafalaust getað fengið inni
hjá Erlendi og mömmu hans í Unuhúsi ef hann hefði þurft stað að yrkja á.
Þórbergur og Halldór Kiljan nutu báðir gestrisni í Unuhúsi enda má segja
að þar hafi verið rekin klakstöð fyrir upprennandi listamenn. Fleiri þáðu
kaffi þar en urðu frægir, enda er með höppum og glöppum hvernig sprotar
dafna.
Umhverfið
Mörg hugbúnaðarfyrirtæki urðu til í Kísildal. Mér skilst að þar hafi mistök
verið fyrirgefin og verið auðvelt að komast á lappir aftur eftir þau. Þar
hittu frumkvöðlar líka þá sem þeir þurftu að hitta, hvort sem átti að hanna
örflögur eða gúmmíhúða bolta inn í tölvumýs.
Xerox PARC var annar svona staður. Það er eins og helmingurinn af öllum
góðum hugmyndum í tölvubransanum hafi orðið til á einu bretti þar á sama
tíma. Samt hagnaðist Xerox fyrirtækið lítið á öllu saman enda töldu þeir sig
vera ljósritunarvélafyrirtæki, ekki tölvufyrirtæki. Það eru ekki alltaf þeir sem
kveikja eldana sem njóta þeirra.
Frumkvöðlum nægir ekki húsaskjól og kaffivél, þeir virðast líka þurfa góðan
félagskap fólks á svipuðum nótum sem getur aðstoðað og hvatt til dáða.
Frumkvöðlakúltúr virðist vera mismunandi eftir löndum. Dani sagði
eftirfarandi sögu: Ef kóreubúi stofnar fyrirtæki vinnur stórfjölskyldan í því
myrkranna á milli þar til það kemst á legg. Ef bandaríkjamaður stofnar það
kaupa vinirnir hlutabréf. Ef dani gerir það segja vinirnir að það muni aldrei
ganga og ef honum tekst það samt, rispa þeir nýja Bensinn hans. Þetta
er væntanlega sértilfelli af „janteloven“ sem danir ræða oft sín á milli en
kemur samt ekki í veg fyrir að sprotafyrirtæki verði þar til stöku sinnum.
Sprotafyrirtæki eru venjulega sprottin upp úr rannsókna- eða
þróunarverkefnum en í þeim er falin ákveðin áhætta. Þegar leysigeislinn
var fundinn upp sögðu margir: „Sniðugt – en ef þetta er svarið, hver var þá
spurningin?“ Það leið langur tími þar til einhverjum datt í hug not fyrir nýja
ljósið og hætt við að þeir sem fjármögnuðu rannsóknirnar hafi fengið lítið í
sinn hlut.
Oft sitja menn og grúska í langan tíma og ekkert fjármagn kemur inn. Ef
eitthvað verður úr fyrirtækinu að lokum er það sagt hafa fylgt „The Hockey
Stick Curve“ en það er línurit sem er flatt í lengri tíma áður en það tekur
stefnuna uppávið. Það er minna talað um þau fyrirtæki sem fylgja „The
Billiard Cue Curve“ sem er lárétt allan tímann. (Ég var að finna þetta hugtak
upp, þið finnið það ekki í MBA bókunum).
Tækifærin
Kreppan sem nú gengur yfir er tímabil tækifæra. Allt í einu dreymir mig að
gera dýnur úr íslenskri ull, fiskisúpur í fernum, rafmagnsjeppa og sitthvað
fleira. Þegar hið svokallaða góðæri var í algleymi var ódýrara að flytja hlutina
inn, það var miklu auðveldara að vera neytandi en frumkvöðull. Mikið er ég
feginn að góðærið er búið!
CCP, Össur og Marel eru frábær fyrirtæki, en þau eru einu fyrirtækin sem
allir nefna á hátíðisstundum. Það eru 100 þúsund íslendingar um hvert
þeirra. Við þurfum miklu fleiri slík og þau þurfa ekki öll að vera stór. Vinur
minn hefur haft í sig og á í mörg ár með nokkra tugi viðskiptavina sem
kaupa af honum fjárhagskerfi skrifað í COBOL.
Ég hugsaði um hvort ég vildi stofna sprotafyrirtæki á sínum tíma en gerði
það ekki. Ég las mér þó til. Einhver benti á að ef markaðurinn fyrir nýju
Eyður skrifar:
Til eru fræ....