Tímarit hjúkrunarfræðinga - 01.10.2012, Blaðsíða 21

Tímarit hjúkrunarfræðinga - 01.10.2012, Blaðsíða 21
Tímarit hjúkrunarfræðinga – 4. tbl. 88. árg. 2012 17 Ekki er verra að hafa þessa fjallasýn á leiðinni í heimavitjun. Rúss landi og fleiri fyrrum austan tjalds­ löndum. Þeir kunnu lítið í þýsku og unnu í raun mállausir. „Ég vann þá á geðdeild. Sjúklingarnir kölluðu á hjúkrunarfræðing sem svaraði bara já, já og svo gerðist ekkert. Ég ætlaði ekki að gera það sama. Því fór ég að skrifa bréf á bóndabýli á Íslandi, ég vildi komast í sveit og tala þýsku við skepnurnar,“ segir Susanne. „Ég vildi komast í sveit og tala þýsku við skepnurnar.“ Mikil reynsla að koma til Íslands Þegar Susanne kom fyrst til Íslands 1993 hafði hún heyrt að á Íslandi kynnu allir ensku. Það átti reyndar ekki við á Borgarfirði. Hún skrifaði meðal annars bréf til núverandi eiginmanns síns en dóttir hans úr fyrra hjónabandi skrifaði til baka á ensku. Dóttirin fór reyndar fljótlega aftur til Danmerkur þar sem hún bjó og Susanne varð eftir með danskri hestastelpu og manninum. „Þá var bara ekkert annað í stöðunni en að læra íslensku. Maðurinn minn var duglegur að segja mér til og þetta var ægilega gaman og fyndið stundum, ég náði í vitlausan hest og svo framvegis,“ segir Susanne. Hún kom í júlí og hafði strax áhyggjur af því hvernig hún myndi komast yfir fjallveginn aftur í janúar, en það tókst. Næstu árin vann hún sem hjúkrunarfræðingur í Þýskalandi en vann sér inn lengra vaktafrí og kom þá til Íslands. „Mér fannst alltaf landið toga mig aftur hingað. Maðurinn minn segir að það hafi verið hann sem togaði mig hingað en fyrst var það bara landið.“ Susanne kom aftur og aftur og á endanum þótti henni það orðið svolítið dýrt að flakka svona á milli. Hún ákvað að prufa að vera í heilt ár og athuga hvort veðurfarið og myrkrið væri eitthvað sem hún gæti sætt sig við. Hún kom til Borgarfjarðar í nóvember og allt gekk vel. Samt fór hún út aftur til að vinna sem hjúkrunarfræðingur á eyju í Norður­ Þýskalandi því hún hélt að það gæti verið svipað og að vinna í sveit á Íslandi. Svo reyndist alls ekki vera því á eyjunni bjó mjög ríkt fólk sem gerði óraunhæfar kröfur til þjónustunnar. Eftir að hafa búið á Íslandi kunni hún ekki við þetta og hætti í maí 1996. „Ég hafði þá haft samband við heilbrigðisstofnunina á Egilsstöðum og þeir lofuðu mér vinnu um sumarið. Þá tók ég bílinn og kom. Fyrst var ég á heilsugæslustöðinni í þrjá mánuði og fékk svo vinnu á sjúkradeild. Eftir það hef ég eiginlega bara verið hér og skroppið aðeins út til Þýskalands.“ 1998 átti hún fyrsta barnið og var í fæðingar­ orlofi en þá varð staða hjúkrunar fræðings á Borgarfirði laus og hún fékk hana. Hún vann þó áfram á Egilsstöðum einn dag í viku til skiptis á heilsugæslu og sjúkradeild. Eftir að þriðja barnið fæddist 2006 hætti hún alveg að vinna á Fljótsdalshéraði. „Þá hefðu systkinin þurft að passa litla bróður og það gekk ekki. Nú vinn ég 60 til 100 prósent og jafnvel meira, það fer eftir hvað er mikið að gera. Það hefur ekki verið neitt mál að hækka starfshlutfallið eftir þörfum. Mér finnst það fínt að fá að vinna þannig. Ég er alltaf að kynnast landinu betur og betur og hef orðið æ hrifnari af landinu og fólkinu. Mér finnst mjög gott að hafa fengið að koma hingað og kynnast Íslendingum og hve gestrisnir og hjálpsamir þeir eru,“ segir Susanne. Tungumálið Susanne kunni fyrst ekkert annað en sína sveitaíslensku eins og hún segir. Eina íslenskunámið hennar var að lesa þýðingartextana þegar Derrick var í sjónvarpinu og bera saman við talið. Þetta hjálpaði mikið þó að hún hafi sem betur fer ekki haft mikil not fyrir orð tengdum glæpum og morðum. Starfsfólkið á Egilsstöðum var duglegt að hjálpa henni að skrifa sjúkraskýrslur. Hún hefur enn ekki náð beygingunum fullkomlega og hringir stundum í Egilsstaði til að spyrja hvernig eigi að beygja hitt og þetta. „Það hefur alltaf verið vel tekið á móti mér og ég hef aldrei fundið fyrir því að ég væri útlendingur. Mér hefur verið tekið eins og ég er og alveg frábært að koma hingað. Ég segi það öllum sem ég hitti. Svo get ég sagt fyndna sögu um tungumálaerfiðleika. Ég gaf einu sinni skýrslu við vaktaskipti um sjúkling sem datt inni á klósetti og ég sagði á minni bjöguðu íslensku að hann hafði dottið í klósettið. Fólk hló og hló og ég varð reið og skildi ekki hvernig fólk gat hlegið að því. Það væri ekkert gamanmál að detta á klósett og meiða sig.“ Þá var henni sagt hvernig ætti að segja þetta og hefur hún munað það síðan. Susanne á þrjú börn en einungis elstu börnin tala þýsku vel. Það er mikill kostur
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60

x

Tímarit hjúkrunarfræðinga

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Tímarit hjúkrunarfræðinga
https://timarit.is/publication/1159

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.