Tímarit hjúkrunarfræðinga - 01.10.2012, Qupperneq 40

Tímarit hjúkrunarfræðinga – 4. tbl. 88. árg. 201236
Christer Magnusson, christer@hjukrun.is
EINS OG ANNAR HEIMUR
Þóra Ingvaldsdóttir er Reykjavíkurmær en fluttist
strax eftir útskrift til Seyðisfjarðar. Henni líkaði svo
vel að hún hefur nú búið þar í bráðum 30 ár.
Þegar yfir Fjarðarheiði er komið er
ekki langt í fallegt timburhús í miðbæ
Seyðisfjarðar. Þar býr Þóra Ingvaldsdóttir
en hún er deildarstjóri á sjúkradeild á
sjúkrahúsinu á Seyðisfirði. „Ég útskrifaðist
vorið 1984 og flutti hingað um haustið.
Ég hef verið hér síðan, fyrir utan eitt ár
þegar við bjuggum í Svíþjóð,“ segir Þóra.
„Við vorum bæði að ljúka námi og það
var ekkert sem batt okkur í Reykjavík, við
áttum ekki íbúð og það var líka hálfgerð
kreppa. Okkur langaði líka báðum að búa
annars staðar en á suðvesturhorninu.
Okkur bauðst starf hér og ódýrt húsnæði
í eitt ár. Valið stóð milli Víkur í Mýrdal og
Seyðisfjarðar og við völdum Seyðisfjörð.
Svo bara heilluðumst við af staðnum og
okkur líður vel hér svo við ákváðum að
kaupa hús og fara ekkert,“ segir Þóra.
Úr gamla spítalanum í nýjan
Þóru fannst líka mjög gaman í vinnunni.
„Ég byrjaði að vinna á gamla spítalanum
og það var eins og að koma í annan
heim af spítölunum í Reykjavík. Gamli
spítalinn var mjög frumstæður. Þetta var
hrærigrautur af fæðingum, heilabiluðum
og allt milli himins og jarðar á einni
deild í þessu litla húsi. Stofurnar voru
fjögurra eða fimm manna og pínulitlar.
Það var ekki hægt að fara með rúm
út úr sjúkrastofunni nema skrúfa þau í
sundur. Almennileg rúm voru það breið
að þau fóru ekki út um dyrnar. Þetta var
timburhús en mjög heillandi og einhvern
veginn fannst manni fólki líða alveg
þokkalega,“ segir hún.
Þóra vann þar þangað til 1992 en þá var
flutt í nýja sjúkrahúsið. „Það var auðvitað
algjör bylting fyrir allt og alla. Hjúkrunin
í gamla spítalanum var allt öðru vísi en
hún er nú þannig að þegar maður fer
að hugsa um þetta þá finnst manni það
vera langt síðan en það er svo stutt,“
segir hún.
Heilabilunardeild stofnuð
Á tíunda áratugnum tók lyflæknis­
sjúklingum að fækka á deildinni. Þeir
fara flestir núna á Neskaupsstað og
lyflæknissjúklingar sem þurfa eftirlit allan
sólarhringinn sjást ekki lengur. Hins vegar
fór heilabilunarsjúklingum smám saman
að fjölga þar sem laus pláss voru á
Seyðisfirði. Svo fór samt að tíu rúm
voru auð á tímabili. Þá var talað um að
skera niður fjármagn um helming en
rekstrarkostnaður minnkaði ekki sem því
nam. „Það þurfti samt sem áður eldhús
og þvottahús og allt í kring. Það var
auðvitað mjög óhentugt,“ segir Þóra.
„Heilabilunardeildin var því stofnuð 1998
en það var björgunaraðgerð sem við
lögðum okkur að fullu í. Fyrst við höfðum
pláss þá höfðum við tekið við nokkrum
erfiðum sjúklingum. Þetta gekk þokkalega
vel og við fengum gott orð á okkur
um að geta tekið við sjúklingum sem
þurftu mikla umönnun. Á sjúkrahúsinu
eru nú tvær deildir en við rekum þær
sem eina og starfsfólkið vinnur til skiptis
á heilabilunardeild og sjúkradeild. Það er
auðvitað mjög erfið hjúkrun og fólk heldur
það kannski frekar út með því að geta
breytt aðeins til. Það fylgir því mikið álag
að vera með erfiða alzheimerssjúklinga.
Á hinni deildinni erum við núna bara