Skólavarðan - 01.12.2015, Blaðsíða 33

DESEMBER 2015 33
Marta Ellertsdóttir, nemandi
í 8. – EHR í Garðaskóla
Marta Ellerts-
dóttir hefur
skrifað smá-
sögur í skól-
anum en hún
segir Emilíu og
kennarann vera
fyrstu „alvöru
söguna“ sína.
Marta ætlar að
halda áfram á sömu braut og hefur þegar
hafist handa við nýja sögu. „Sagan fjallar
um tvær vinkonur og það er alltaf einhver
ókunnugur að bíða fyrir utan húsið þeirra,“
segir Marta og bætir við að hún geti ekki
sagt meira að sinni. Marta les töluvert og
mælir með bókinni Kaffi og rán. Nú er hún
hins vegar að lesa Gullgerðarmanninn sem
er kærkomið því hún þurfti að bíða eftir
henni á bókasafninu í næstum hálft ár.
Umsögn dómnefndar
Emilía og kennarinn er unglingadramatík
af besta tagi og milli línanna má lesa
grun höfundar um að kennarahlutverkið
sé runnið saman við móðurhlutverkið og
unglingar í samfélagi dagsins dæmdir til
að þjást. Faðirinn í sögunni er grátgjarn
og slappur og engin vernd í honum en
kennarinn fær fyrst hlutverk hinnar illu
móður sem stöðugt rexar og skammast
og síðan breytist hún í hina góðu móður
sem vill vernda barnið sitt. Það verður að
vísu seint ráðin bót á þjáningum unglinga
en þessi glúrni höfundur lætur okkur
skiljast að kennarinn sé eina vonin.
EMELÍA OG KENNARINN
1. kafli
Emelía er 12 ára stelpa, með skol-
litað hár og brún augu. Hún labbaði
eftir malarveginum í áttina að skólanum.
Þetta var hennar fyrsti skóladagur í 7.
bekk. Hún var mjög stressuð þegar hún
labbaði inn í stofuna. Þar sat falleg kona í
stólnum. Emelía settist í einn stólinn sem
var við hlið ljóshærðrar stelpu. Kennarinn
sagði: „Góðan daginn kæru nemendur,
velkomin í 7. SKS. Ég heiti Sara Kristín
Sveinsdóttir. Í dag byrjum við á því að taka
upp lestrar bækurnar.“ „Vá, góð byrjun á
fyrsta skóladeginum í 7. bekk,“ hugsaði
Emelía. Hún tók upp bókina sína sem hét
Töfrakistan og byrjaði að lesa. Tíminn
leið og kennarinn var alltaf að skammast í
Emelíu vegna þess að hún talaði of mikið.
krossapróf í lok tímans, og þeir sem fengju
fleiri en tvær villur fengju ekki bananabrauð.
Hún las svo annan kafla upp, þó mun styttri,
úr skáldsögunni Það snjóar í júlí.
Eftir upplesturinn dreifði hún spurn-
ingablöðunum og gaf nemendunum tuttugu
mínútur til að ljúka þeim. Eftir að hafa farið
snöggvast yfir prófin, lét Aðalborg nemend-
urna hafa blöðin aftur til að sjá útkomuna
og skila þeim svo aftur til hennar. Og eins
og hún lofaði fengu þeir sem voru með tvær
villur eða færri bananabrauðsneið. Nítján af
tuttugu og þremur nemendum fengu brauð.
Aðalborg stóð upp og sagði að brauðbiti yrði
ekki í boði oftar og að nemendurnir þyrftu
ávallt að fylgjast með í tímum til að ná
góðum árangri. Það væri bara ekki hægt að
slæpast. Hún gaf svo þeim fjórum nem-
endum bananabrauðsbita sem fengu færri
en sjö rétt svör og sagði við þá „þið getið
yfirleitt alltaf gert aðeins betur“.
Er Aðalborg Þrá kom inn á kennara-
stofuna í hádeginu spurði Sólrún Maria
hvar brauðið væri eða hvort það yrði boðið
upp á það með kaffinu. „Það er ekkert eftir,“
svaraði Aðalborg, „Ha? Er það búið? Hvað
varð um það?“ hélt Sólrún áfram. „Brauðið
er búið, Sólrún,“ svaraði Aðalborg Þrá
sallaróleg og fór inn í mötuneyti og náði
sér í plokkfisk og rúgbrauð, settist niður á
kaffistofunni og snæddi hádegismatinn sinn.
Kjartan Kurt er nemandi í leikskól-
anum Barnabóli á Þórshöfn.
Kjartan Kurt
Gunnarsson (4
ára) er kátur og
áhugasamur
ungbóndi á
sauðfjár- og
geitabúi í
Þistilfirði.
Kjartan er bók-
hneigður og það er lesið fyrir hann á
hverjum degi. Að sögn móður Kjartans,
Inu Leverköhne, hefur pilturinn mest
yndi af bókum sem fjalla um tæki og tól,
svo sem í landbúnaði, bílaviðgerðum og
húsasmíði. Þá mun Kjartan vera ákaflega
hugmyndaríkur og hefur gaman að því
að segja langar og flóknar sögur.
Umsögn dómnefndar
Sagan fjallar um kennara höfundarins,
ævintýri þeirra, útbúnað og hæfileika. Fyrri
kennarinn sem nefndur er á einhvers konar
töfraskó með svo góðu skómerki að bílar
staðnæmast þegar í stað ef eigandinn
verður fyrir þvi að missa skóinn á götunni. Í
slíkum skóm gengur kennarinn í hinum ytri
veruleika en þegar komið er á leikskólann
klæðir hún sig í stíbba. Það er fallegt nýyrði
sem dómnefnd telur að merki stígvél.
Seinni kennarinn hefur smíðað tölvu fyrir
höfundinn en það er gert í þykjustunni
og á því er gagnkvæmur skilningur.
Höfundur vill að leikrit verði flutt í
leikskólanum og þar er kennaranum
á fínu skónum ætlað að leika djús.
Dómnefnd telur að sagan beinist skil-
merkilega að auglýstu viðfangsefni og milli
línanna má lesa ósagða sögu af traustu
og hlýju sambandi kennara og nemanda.
KENNARI
MINN
Kennari minn heitir Sidda Líf og hún missti
skóinn á götunni. Þá tók hún skóinn og
klæddi sig aftur í. Bíllinn stoppaði strax
þegar hann sá skómerkið. Hún fór í leikskól-
ann og klæddi sig í stíbba.
Ég ætla að segja um annan kennara sem
heitir Halla. Hún var að smíða tölvu fyrir
mig úr spýtum og pappír og blöðum. Það er
sko í þykjustunni svona spýtu með svona
kringlótt oná.
Ég vil að Sidda Líf leiki djús og ég vil
hafa leikrit í leikskólanum.
Nú er sagan búin.