Félagsbréf - 01.09.1963, Blaðsíða 52

sóna til þess að hægt sé að afsaka
drykkjuskap hennar og ástamál. —
FerSalag Pálínu er mannúðlegri saga
og sýnilegt að höfundur hefur sam-
úð með Pálínu, þótt sagan sjálf sé
ófrumleg að efni og formi. Ekkert svar
lifnar ekki í höndum höfundar enda
þótt honum sé mjög í mun að matreiða
„rétta“ sálfræði. DauSastríS er held-
ur snotur smámynd af einfeldningi,
þess háttar manngerð er æði oft
fjallað um í sögum Halldórs. Sendi-
menn Krists er öll með miklum ólík-
indahrag þótt sögulokin bjargi því sem
bjargað verður og geri söguna raunar
minnisstæða. Ég er ekki frá því að
þessi saga sé rétt þrátt fyrir allt bezta
sagan í bókinni. Baddi brúSgumi er
hrapallegt feilskot, barnalegur áróð-
ur fyrir góðum málstað. Iivcrnig þaS
byrjaSi er ein með lengstu sögum í
bókinni og er þó ekkert söguform á
henni. Þar reynir Halldór Stefánsson
að gera grein fyrir þeim jarðvegi
sem mótaði liinn dæmigerða nazista.
Sú frásögn er hvorki nógu listræn né
snjöll til þess að skýringar Halldórs
verði verulega sannfærandi þótt þær
séu eflaust réttar svo langt sem þær
ná. Halldór liefur mikið til síns máls
en þáttur þessi er líkari stúdíu en
smásögu og þess vegna verða skýring-
ar höfundar of einfaldar til þess að
fyllilega sé hægt að taka mark á þeim.
í lok sögunnar lætur höfundur sig
dreyma um það hvernig þriðja heims-
styrjöldin hefjist. Síðasta setningin er
verulega snjöll, en snilldin kemur
nokkuð seint. Sagan BoriS af leiS er
heldur rislág og dauf og þar kemur
enn fram hin undarlega óbeit sem höf-
undur hefur á flestu því fólki sem
hann velur sér að yrkisefni. Ósigrar
þessa fólks geta því ekki orðið átakan-
legir og hreinsa ekki blóðið. — Inn
ógnrami lieitir næsta saga. Sagan læt-
ur lesandann alls ósnortinn, efnið er
út í hött og harla fjarstætt. Móti hinu
ókunna heitir síðasta sagan í bókinni,
raunar ekki nema upphaf að sögu en
að mörgu leyti hugnanlegust af því
sem er að finna í þessu safni Halldóis
Stefánssonar, kannski ekki sízt fyrir
þá sök að sjálf sagan er ósögð.
Jökull Jakobsson.
Hjarðpípuleikur
Björn Blöndal:
Lundurinn helgi.
Bókaútgáfa Menningarsjóös og
Þjóðvinafélagsins. Reykjavík 1962.
Björn Blöndal sendir frá sér sjöttu
bókina á tólf árum. Ég er því mið-
ur ekki nógu kunnugur fyrri bókum
þessa hugþekka höfundar til þess að
dæma hvort um framför sé að ræða.
í þessari snotru bók eru níu þættir
þar sem segir frá mönnum og dýrum.
Þessir þættir eru ekki smásögur í
strangasta skilningi né heldur raunsæ-
ar lýsingar á lífinu. Einna helzt mætti
48 FÉLAGSBRÉF