Víkurfréttir - 13.12.1984, Blaðsíða 40

JOLABLAÐ
VÍKUR-fréttir
GLEÐILEG JÓL
Fengsælt komandi ár
Þeir sem ætla að fá felld net hjá
okkur fyrir komandi vertíð, hafið
samband sem fyrst.
NETANAUST
Iðavöllum 2 - Keflavik - Sími 3275
„Ég er nú að hugsa um að
fara að hætta“
- segir Jóhann Jónsson, kennari við Gerðaskóla
Jóhann Jónsson er fæddur á Sigurðarstöðum i Seyðisfirði þann 27.
sept. 1918. Jóhann ólst upp á svokölluðum Eyrum viö Seyðisfjörð, á
heimili foreldra sinna, þeirra Jóns Bergmanns Guðmundssonar og Sesse-
líu Sigurborgar Guðjónsdóttur. Jóhann er kvæntur Önnu Birnu
Björnsdóttur og eiga þau 7 börn, ein 17 barnabörn og eitt barnabarna-
barn. Þau Anna fluttu suður i Garð árið 1960 og siöan hefur Jóhann verið
Jói kennari i hugum flestra Suðurnesjamanna. Er þó þekktastur fyrir
gamansemi, skáldskap, grin og spaug á leiksviði og brennandi áhuga á
iþróttum.
,,Já, þó ég sé nú orðinn
langafi, þá er ég alltaf jafn
ungur þegar ég sé stráka í
fótbolta eða eitthvert sprikl.
Þá gleymi ég því hvað ég er
orðinn gamall". Jóhann
hlær við, notalegum, kumr-
andi hlátri.
Verkalýðs-
og sjómannafélag^
Keflavíkur og nágr.
sendir félagsmönnum sínum
og öðrum Suðurnesjabúum
bestu óskir um gleðileg jól,
gott og fursœit komandi ár,
og þakkar samstarfið á árinu
sem er að líða.
Verka
kvennafélag
Keflavíkur
og Njarðvíkur
sendir félagsmönnum sínum
og öðrum Suðurnesjabúum
bestu óskir um gleðileg jói,
gott og jarsœit komandi ár,
og þakkar samstarfið á árinu
sem er að líða.
Byrjaðir þú snemma að
stunda iþróttir?
,,Já, fótbolta kynntist ég
sem smáþottormur, en var
nú kominn til unglingsára
þegar ég byrjaði að stunda
íþróttir reglulega. Ég fór á
vertíð til Vestmannaeyja og
kynntist frjálsum íþróttum
þar. Sumarið eftir fékk ég
snert af berklum og lá um
tíma. Það átti helst að setja
mig inn á sjúkrahús, en
þangað höfðu nokkrir farið
sem ég þekkti. Sumir höfðu
ekki komið aftur, dáið á
spítalanum. Ég gat ómögu-
lega farið að deyja þar líka,
ég gat alveg eins dáið
heima hjá mér. Þetta var
mér mikil reynsla að veikj-
ast af berklum, maður var
dálítið hugsjúkur út af
þessu, vitandi það að þetta
gat leitt mann til dauða.
Vegna þessa var ég heima
um veturinn á meðan aðrir
fóru á vertíð og lifði eins og
kóngur. Mamma hugsaði
vel um mig, því ég var mátt-
farinn nokkuð. Og ég
hresstist við. Svo fór ég að
æfa íþróttir um vorið til að
ná upp kröftum og varð
bara alveg eins og stálfjöð-
ur, og hef ekki kennt mér
meins síðan. Síðan fór ég á
Eiðaskóla. Þar var leikfimi-
kennari Þórarinn Sveins-
son. Þar æfði maður frjálsai;
fimleika og allt mögulegt.
Svo var maður að keppa
upp frá því af og til, alveg
þangaö til ég kom suður
1960“.
Hvernig var iþróttamál-
um hóttafi þá?
,,Sko, Viðir er stofnaður
1936 en starfsemin lá niðri
um þetta leyti. Þegar ég
kem hingað haustið 1960,
þá byrja ég í fótbolta með
strákunum í skólanum. Nú,
það fréttist náttúrlega að
nýi kennarinn væri alveg
vitlaus í fótbolta, hann væri
alveg fótboltaidíót, alltaf í
fótbolta við litlu strákana.
Ég var nú 42 ára þá. Jú, jú,
svo endurreistum við
félagið þá upp úr þessu,
Víði. Ég og Siggi Ingvars og
Bergmann Þorleifsson, það
voru aðallega við þrír sem
stóðum að þessu. Þetta var
held ég 1964, man það ekki
alveg. Við vorum að vinna í
skólanum og datt þetta í
hug. Þetta var nú bara til
gamans svona fyrst, við tók-
um ekki þátt i deildakeppni
eða slíku þá. Svo fórum við
að keppa við Hrönn í
Reykjavík, það voru fyrstu
leikirnir".
Lékstu með Viði?
,,Já, þá lék ég með. Ég lék
síðasta leik minn fyrir Víði,
kappleik á ég við, 49 ára
gamall. Þá lék ég með 2.
flokki Viðis gegn færeysk-
um gestum með Ómari syni
mínum, Sigga í Nýlendu,
sem nú er í apótekinu, og
fleirum. Við skoruðum sitt
markið hvor við Ómar.
Leikurinn fór 2:2. En ég
hætti ekki að æfa, ég fór oft
á æfingar eftir þetta. Maður
var náttúrlega orðinn of
gamall. Seinna gerði ég um
þetta leikrit, sem leikfélagið
flutti þegar ég varð sextug-
ur. Það fjallaði um knatt-
spyrnumann sem er orðinn
of gamall en veit það ekki
„Sumarið eftir fékk ég snert af berklum'1