Morgunblaðið - Sunnudagur - 15.11.2015, Qupperneq 44

Meðan á viðtalinu við skipverjana áPétri Jónssyni RE stóð vaknaði súhugmynd að þeir myndu hitta Sól-
eyju Eiríksdóttur, sem þeir tóku þátt í að
bjarga úr flóðinu. Sunnudagsblað Morgun-
blaðsins hafði í framhaldinu samband við Sól-
eyju sem tók beiðni blaðsins afar vel. „Að sjálf-
sögðu er ég tilbúin að hitta þessa menn,“ sagði
hún.
Auk sexmenninganna sem komu í viðtalið
mættu Sigurður Þórsson og Ingþór Sigurðs-
son til fundarins í Norræna húsinu en sá síð-
arnefndi hélt í höndina á Sóleyju meðan verið
var að losa hana úr rústunum.
Það var tilfinningaþrungin stund þegar Sól-
ey faðmaði skipverjana að sér, einn af öðrum.
„Takk fyrir að gefa mér tækifæri til að hitta
ykkur,“ sagði hún en með í för var sex ára
dóttir Sóleyjar, Vilborg Saga Stefánsdóttir.
„Þetta gerir hlutina mjög raunverulega og
færir okkur ennþá nær þessum atburðum,“
segir Ólafur William Hand þegar hópurinn
hefur sest niður með Sóleyju yfir kaffibolla.
„Við erum allir mjög þakklátir fyrir að fá að
hitta þig.“
Sóley upplýsir að hún hafi allt frá upphafi
vitað að skipverjar á Pétri Jónssyni tóku þátt í
leitinni en hitt vissi hún ekki, að þeir hefðu
komið beint að því að finna hana.
„Við vorum allir tuttugu árum yngri þá – og
betur á okkur komnir,“ segir Ólafur.
Þau hlæja.
Var lífhrædd lengi á eftir
Þessi erfiða lífsreynsla hafði að vonum djúp-
stæð áhrif á Sóleyju en auk þess að týnast sjálf
missti hún systur sína, Svönu, í flóðinu. „Þetta
lá mjög þungt á mér. Ég var mjög lífhrædd
lengi á eftir og bjóst við að deyja ung,“ segir
hún áhöfninni. „Ég var frekar ráðvilltur ung-
lingur en eftir því sem frá leið gekk mér betur
að vinna úr þessu. Mér líður mjög vel í dag.“
Hún segir margt hafa breyst þegar hún
eignaðist dóttur, Margréti Nótt, með eig-
inmanni sínum, Stefáni Reynissyni, fyrir tíu
árum. Þau eiga nú þrjár dætur, Vilborg Saga
er sex ára og Elísa Dögun eins og hálfs. „Í dag
hugsa ég allt öðruvísi. Horfi bara fram á veg-
inn,“ segir Sóley sem er sagnfræðingur að
mennt.
Hún segir mikilvægt að tala um lífsreynslu
af þessu tagi. „Það hjálpaði mér heilmikið og
það er frábært að þið séuð farnir að hittast til
að vinna úr þessu saman. Fólk þarf að tala sig
út úr svona lífsreynslu.“
Skipverjar segjast oft hafa hugsað til Sól-
eyjar og velt fyrir sér hvað hafi orðið um hana.
Það gleður þá því að vonum innilega að henni
hafi gengið vel að vinna úr reynslu sinni og
fundið fjölina sína í lífinu.
Sóley flutti á höfuðborgarsvæðið ásamt for-
eldrum sínum eftir flóðið og fer ekki oft vestur.
„Ég hef stundum farið á sumrin en annars á ég
ekki margt fólk eftir á Flateyri. En staðurinn
er alltaf jafnfallegur og á vísan stað í hjartanu.
Pabbi er fæddur þar og uppalinn.“
Snjóflóðið á Flateyri er og verður alltaf part-
ur af Sóleyju Eiríksdóttur og það vita allir í
kringum hana, líka eldri dætur hennar. Vil-
borg Saga skilur ekki mikið í því ennþá en Mar-
grét Nótt hefur, að sögn móður hennar, velt
þessu talsvert fyrir sér enda nálgast hún nú
þann aldur sem Sóley var á þegar flóðið féll.
BA-ritgerð Sóleyjar í sagnfræði við Háskóla
Íslands fjallaði um snjóflóðið og hún vinnur nú
að bók um atburðinn, þar sem fjallað verður
bæði um hennar eigin reynslu og annarra Flat-
eyringa. Fyrirhuguð útgáfa er á næsta ári.
„Allir mjög þakklátir
fyrir að fá að hitta þig“
Sóley Eiríksdóttir er nú 31 árs að aldri.
Morgunblaðið/RAX
bergmálaði í hlíðinni. Mannslíf er manns-
líf!
Skipverjar gerðu fá hlé á leitinni yfir dag-
inn, komu þó stuttlega í samkomuhúsið, þar
sem fólk safnaðist saman, til að nærast og
safna kröftum. Þeir segja ástandið þar hafa
verið skelfilegt enda beið fólk milli vonar og
ótta allan daginn og fram á kvöld. „Það var
ofboðsleg depurð og sorg ríkjandi,“ segir
Birgir.
„Það var mjög erfitt að koma þarna inn,
menn gleyptu bara í sig og fóru út aftur,“
bætir Friðgeir við.
Sjóveikir afleysingamenn
Smám saman bættist í hóp björgunarmanna,
lækna og hjúkrunarfræðinga, fyrir atbeina
þyrlna Landhelgisgæslunnar og varnarliðsins
á Keflavíkurflugvelli. Þá voru nokkrir sér-
þjálfaðir snjóflóðaleitarhundar fluttir á svæð-
ið. Um miðjan daginn kom hópur með skipi
frá Patreksfirði.
Klukkan 19:10 var tilkynnt að allir væru
fundnir nema litla barnið á Hjallavegi 10.
Varðskipið Ægir lét úr höfn í Reykjavík
með ríflega hundrað manns um borð
snemma um morguninn og kom til Flateyrar
klukkan 19:30. Hálfum öðrum tíma síðar
kom annað varðskip, Óðinn, frá Grundarfirði.
Afar vont var í sjóinn og fyrir vikið var
margt af því fólki sem kom með varðskip-
unum illa haldið af sjóveiki og ekki í neinu
standi til að taka þátt í leitinni strax. Leit-
armennirnir að sunnan áttu að leysa hina af
Skipverjarnir á Pétri Jónssyni RE-69: Erlingur
Birgir Kjartansson, Friðgeir Bjarkason, Ragn-
ar Þór Ólason, Kristján Sigurður Pétursson,
Ólafur William Hand og Pétur Blöndal.
Sóley Eiríksdóttir sagðist í samtalivið Morgunblaðið, daginn eftir aðflóðið féll, hafa verið viss um allan
tímann að henni yrði bjargað. Henni
hefði þó brugðið þegar leitarmaðurinn
sem kom fyrstur á vettvang hélt aftur á
braut.
„Ég var orðin svolítið hrædd en síðan
heyrði ég einhver læti í herberginu við
hliðina á mínu og gerði mér grein fyrir
að margir menn væru komnir þangað
inn,“ sagði hún í samtali við Sindra
Freysson blaðamann. „Ég róaðist mikið
þegar ég vissi að þeir voru nálægt. Þeir
ætluðu að brjóta vegginn á milli
herbergjanna en byrjuðu of ofarlega,
þannig að ég varð að lyfta höfðinu upp
til að sjá þá. Þá hrundi snjór ofan á
mig. Hann er kallaður Stebbi Dan
[Stefán Daníelsson] sem fann mig og
spurði hvað ég héti og hvað ég væri
gömul. Ég svaraði og sagði að mér liði
ágætlega. Vinstri höndin var þó orðin
ísköld og máttlaus þannig að ég gat
ekki hreyft hana. Ég var líka öll skorin,
sennilega eftir glerbrotin úr rúðunni, en
ég fann ekki fyrir rispunum og skrám-
unum þá og brosti bara þegar þeir
komu. Þá var ég viss um að allt væri í
lagi.
Síðan skriðu þeir inn um gatið og
grófu sér leið gegnum gluggann. Húsið
var komið í algjörar tætlur, en ég lá
þannig að þeir þurftu að saga í sundur
kassann sem skorðaði mig fasta.
Kassinn var fullur af snjó svo að þeir
gátu ekki hreyft hann og urðu að toga
mig upp á höndunum. Það var mjög
óþægilegt, en ég gat hjálpað þeim aðeins
með því að sparka með fótunum. Það var
voðalega gott að losna. Ég gat ekki
hreyft mig mikið vegna kuldans enda
beið ég allan tímann bara í nærbuxum og
bol og lá ofan á sænginni og snjónum.“
Sóley sagði að sér hefði sýnst her-
bergið sitt furðu heillegt, t.d. hefði skrif-
borðið hennar verið óbrotið. Hún var
flutt í mötuneyti Kambs þar sem læknar
tóku við og hlúðu að henni. „Þegar ég
var komin í mötuneytið spurði ég hvort
þeir hefðu fundið Svönu, en þeir vissu
ekkert um hana. Ég lýsti herberginu
hennar og þeir fóru fljótlega af stað til
að athuga það.“
Svana, systir Sóleyjar, lést í flóðinu.
Hún var nítján ára.Sóley Eiríksdóttir daginn eftir flóðið.
Morgunblaðið/Þorkell
Viss um að henni yrði bjargað
Hamfarir
44 MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 15.11. 2015