Morgunblaðið - Sunnudagur - 06.12.2015, Blaðsíða 22

22 MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 6.12. 2015
Ferðalög og flakk
Þ
að er róleg og virðuleg stemning á
Lýðveldistorginu í París réttri viku
eftir voðaverkin í nóvember. Hópur
fólks hefur komið saman við brons-
styttuna af Marianne, persónugervingi lýð-
veldisins, til að votta þeim sem féllu í
hryðjuverkaárásunum virðingu sína. Blóm-
sveigar hafa verið lagðir, minningarorð og
myndir hengd á styttuna og það logar á
kertum allt í kring. Heimspressan hefur
slegið upp tjaldbúðum á torginu og fyrir
dyrum stendur bein útsending í franska
sjónvarpinu um kvöldið. Sorgin svífur yfir
vötnum en samt er hugur í fólki. „Même pas
peur!“ segir á borða sem hengdur hefur ver-
ið á minnismerkið. „Við erum hvergi smeyk!“
Heldur betur. Parísarbúar eru ákveðnir í að
láta ekki ill öfl komast upp með að breyta
þessari einstöku borg ástar og lífs í kirkju-
garð. Rignt hefur duglega á réttláta allan
daginn en á Lýðveldistorginu er uppstytta.
Vel fer á því.
Annars staðar í miðborginni er ekki annað
að sjá en að lífið gangi sinn vanagang. Göt-
urnar iða af lífi, þrátt fyrir ausandi rigningu
og ferðamenn eru á hverju strái. Þetta er
fjórða heimsókn mín til Parísar og ef Lýð-
veldistorgið er undanskilið hefur fátt breyst.
Það eina sem er öðruvísi en venjulega er að
hermenn eru hvarvetna – gráir fyrir járnum.
Þrír eða fjórir saman í hóp. Með fingurinn á
gikk vélbyssunnar. Svolítið yfirþyrmandi í
fyrstu en venst furðu fljótt enda veitir nær-
vera hersins manni óhjákvæmilega öryggi á
þessum viðsjárverðu tímum. Öryggissveitir
lögreglu eru einnig áberandi í miðborginni.
Hvergi eins öruggur?
Ef til vill var það óðs manns æði að stefna
skónum til Parísar í vetrarfrí aðeins sex dög-
um eftir árásirnar? Og þó? Margir höfðu á
orði að í ljósi sögunnar væri maður hvergi á
jarðkringlunni eins öruggur og einmitt í Par-
ís svona skömmu eftir voðaverkin. Eldingu
lýstur aldrei niður tvisvar. Ekki satt?
Hin helgu vé eru vandlega varin, Notre
Dame, Sigurboginn og Eiffel-turninn, svo
dæmi séu tekin. Hermenn fylgjast með
hverri hreyfingu. Athygli vekur hversu
margir þeirra eru óvenjulágvaxnir.
Fólk er lítið að gefa sig á tal við þá. Einn
er þó með hressasta móti í jólaþorpinu á
Champs-Élysées eitt kvöldið. Slær á létta
strengi við vegfarendur og leyfir fólki að
smella af sér myndum. Spéfuglar stilla sér
jafnvel upp með honum. Veit ekki hvort það
er endilega við hæfi.
Mögulega til marks um að menn telji
hættuna um garð gengna, alltént um sinn.
Gætum þess þó að fljóta ekki sofandi að
feigðarósi.
Annars er jólaþorpið sem liggur frá Con-
corde-torgi upp að Clemenceau-stöðinni á
Champs-Élysées bráðskemmtilegt og fjöl-
skylduvænt. Jólalög óma, skautasvell á
staðnum og hægt að festa kaup á alls kyns
varningi. Og svo eru það vöfflurnar, með
gúmmelaði af öllu mögulegu tagi. Guð sé oss
næstur! Hvet Rás 2 til að senda þáttinn
„Arnar Eggert“ beint út þaðan nú á aðvent-
unni.
Langar raðir
Öryggisgæsla við byggingar, söfn og versl-
anir hefur verið hert til muna. Langar raðir
eru á degi hverjum fyrir utan Notre Dame,
sem er ekki endilega algengt seinni partinn í
nóvember, en öryggisverðir leita vitaskuld af
sér allan grun. Það tekur fólk úr mínu föru-
neyti um sjötíu mínútur að komast inn í
helgidóminn. Sumir eru þolinmóðari en aðrir.
Kom bara einu sinni inn að Louvre-safninu
í þessari ferð og þar virkuðu raðir síst lengri
en endranær. Einum degi var varið í Versöl-
um og það tók alls ekki langan tíma að kom-
ast inn í konungshöllina. Farið var gegnum
öryggishlið og gekk það ferli hratt og örugg-
lega fyrir sig. Hermenn voru á stjákli fyrir
utan.
Allt er eins og það á að vera við Eiffel-
turninn. Fullt af túristum á daginn og aðeins
minna af túristum á kvöldin. Þá er sama og
engin röð í lyfturnar upp á topp. Ef til vill er
það bara eðlilegt á þessum árstíma.
Flestar verslanir á Champs-Élysées eru
með sérstakan viðbúnað, menn beðnir um að
hneppa frá úlpum og jökkum og gægst í
skjóður. Kemur það í hlut venjulegra örygg-
isvarða.
Eins og að koma til Asíu
Kom við í verslunarmiðstöðinni 4 Temps í
fjármálahverfinu La Défense og sami gangur
er hafður þar á. Einn óvopnaður maður bið-
ur mann að hneppa frá úlpunni og gægist í
skjóður og innkaupapoka gesta. Maður veltir
því óhjákvæmilega fyrir sér til hvaða ráða
hann komi til með að grípa mæti hryðju-
verkamaður gyrtur sprengjum á svæðið.
Fram hefur komið að Abdelhamid Abaaoud,
höfuðpaurinn í hryðjuverkaárásunum í París,
undirbjó sjálfsvígsárás á La Défense. Þegar
hér er komið sögu hafði Abaaoud verið drep-
inn ásamt frænku sinni og öðrum manni í
áhlaupi lögreglu á íbúð sem þau héldu til í í
borginni.
Það er magnað að koma í La Défense, þar
sem hver skýjakljúfurinn tekur við af öðrum.
Það er engu líkara en maður sé kominn til
Hong Kong eða Singapúr. Svo er það Stóri
bogi (La Grande arche). Mikið furðuverk.
Þeir eru allir í bogunum, Parísarbúar.
Björk á ammæli
Ósköp notalegt andrúmsloft er á öllum veit-
ingastöðum sem ég sæki. Fólk glatt og ljúft
á manninn. Eins og ekkert hafi í skorist. Á
litlu brasseríi í Latínuhverfinu gefur vertinn
sig á tal við okkur. „Nú, eruð þið frá Ís-
landi? Þið eigið frábært handboltalandslið,“
hefur hann á orði.
Og fótboltalandslið, bíð ég eftir að hann
bæti við. Það kemur af einhverjum ástæðum
ekki, þannig að ég bendi honum vinsamlega
á að íslenska landsliðið verði meðal þátttak-
enda á EM í Frakklandi næsta sumar. „Er
það satt?“ segir hann, ofurlítið skeptískur á
svipinn. „Gott hjá ykkur!“
Við leigðum íbúð í rólegri götu í 19. hverfi
sem er beint norðaustur af 10. hverfi, þar
sem manntjón varð mest í árásunum. Ekki
er annað að sjá en lífið gangi þar sinn vana-
gang. Á nálægri verslunar- og veitinga-
húsagötu iðar allt af lífi fram á kvöld og
kaffihús og knæpur eru þéttsetnar. Langar
raðir myndast við bakaríin á morgnana og
svo aftur um kvöldmat þegar gestgjafar vor-
ir freista þess að ná sér í bakkelsi. Smjör-
deigsbollur á morgnana og langbrauð ellegar
bagettur á kvöldin. Og alltaf ein rauðvín
með. Það er að segja á kvöldin.
Enga hermenn er að sjá í 19. hverfi. Að-
eins herramenn – og listaspírur. Mikið af
listaspírum.
Má til með að misnota aðstöðu mína og
mæla með taílenskum veitingastað, Lao Si-
am, á Belleville-götu í 19. hverfi. Gómsætari
austurlenskan mat hef ég ekki bragðað í
annan tíma. Og þjónustan er hreint fyrirtak.
Þjónninn kallaði brunnvatnið aldrei annað en
kampavín. Af einhverjum ástæðum.
Á einni morgungöngunni í götunni minni
leggur kunnuglega tóna út um glugga einnar
íbúðarinnar. Ammæli með Sykurmolunum og
húsráðandi syngur hástöfum með.
Today’s is her birthday
They’re sucking cigars
He got a chain of flowers
And sows a bird in her knickers
Bíddu nú við. Hvaða dagur er? 22. nóv-
ember. Einmitt það já, Björk varð fimmtug
deginum áður. Okkar maður er sumsé enn
að fagna. Gaman að geta tekið þátt í því með
honum – um stund.
Björk er allra meina bót.
(Pa)rís á ný
ÞRÁTT FYRIR ÞUNGT HÖGG 13. NÓVEMBER SÍÐASTLIÐINN GENG-
UR LÍFIÐ SINN VANAGANG Í HEIMSBORGINNI PARÍS. ÍBÚARNIR ERU
NEFNILEGA UPP TIL HÓPA STAÐRÁÐNIR Í AÐ LÁTA EKKI NÍÐINGA
SKERÐA FRELSI SITT TIL ATHAFNA. FEGURÐIN MUN Á ENDANUM
SIGRA! ÞUNGVOPNAÐIR HERMENN SETJA ÞÓ STERKAN SVIP Á UM-
HVERFIÐ ÞESSA DAGANA, EINKUM Í MIÐBORGINNI.
Orri Páll Ormarsson orri@mbl.is
* Það eina sem er öðru-vísi en venjulega er aðhermenn eru á hverju strái
– gráir fyrir járnum.
Eiffel-turninn er
óvenjutilkomumik-
ill í frönsku fánalit-
unum á kvöldin.