Skagfirðingabók - 01.01.2012, Side 11

JÓN S. NIKÓDEMUSSON VÉLSMIÐUR Á SAUÐÁRKRÓKI
vélar og vélgæslu á heimili hans, því
kennslubækur voru þá ekki til í
faginu. Að sögn Jóns voru fyrirlestrar
þessir svo lifandi og skemmtilegir að
útilokað var annað en að læra. Þennan
tíma var Jón í fæði og húsnæði hjá
Bjarna Einarssyni, sem Jón bar ævin-
lega mikið lof á og hefur vafalaust
talið sinn velgjörðarmann á þroska-
brautinni. Til marks um það má geta
þess að hann lét yngsta son sinn bera
nafn hans. Námskeiðinu lauk svo með
prófi þar sem Jón var annar tveggja
sem hlutu hæstu einkunn. Eitthvað
hefur Bjarni fylgst með námsárangri
piltsins, því þegar Jón kom heim úr
prófinu tók Bjarni á móti honum og
sagði: „Þú stóðst þig vel karlinn. Þú
verður hjá mér á Mjölni,“ en það var
póstbáturinn sem fyrr segir. Jóni þótti
vel boðið og tók því. „Það var ákaflega
gott að vera hjá Bjarna og Guðrúnu,
það var rólegt og notalegt heimili og
það var hugsað um mig eins og einn af
fjölskyldunni,“ segir Jón í umræddu
viðtali í Heima er best. Jón sinnti vél-
gæslu á skipum Bjarna allt þar til
hann fluttist til Sauðárkróks og eftir
það á Voninni, m.a. tvær vetrarvertíðir
í Vestmannaeyjum. Bjarni leigði Von-
ina með vélstjóra, að öðru leyti var
áhöfnin frá Vestmannaeyjum. Einnig
var skipið gert út á síldarnót á sumrin.
Þá segir Jón frá því að eitt og hálft
haust flutti hann Sigurð Hlíðar
dýralækni daglega til vinnu við kjöt-
eftirlit í sláturhúsi á Svalbarðseyri á
Díönu, litlum, opnum trillubát í eigu
Bjarna. Lagt var af stað snemma morg-
uns frá Akureyri og haldið til baka um
hádegi. Enda þótt vélgæsla á skipum
yrði ekki ævistarf Jóns, má telja full-
11
Gufuvélin sem Jón smíðaði um fermingaraldur. Varðveitt í smiðju Jóns í Minjahúsinu á
Sauðárkróki. Ljósm.: Hjalti Pálsson.