Skagfirðingabók - 01.01.2012, Qupperneq 25

JÓN S. NIKÓDEMUSSON VÉLSMIÐUR Á SAUÐÁRKRÓKI
áfram niður á 120 m dýpi. Hún gaf í
sjálfrennsli um 10 sekúndulítra af 67
°C heitu vatni. Sjálfrennsli er oft
meir a í byrjun en til lengri tíma. Í
fjórðu holunni (BM-03A) festist bor-
stykkið á 34 m dýpi og náðist ekki að
losa það aftur. Var holan því úr sög-
unni. Hins vegar gekk vel að bora
fimmtu holuna, sem heitir BM-03B.
Hún var fóðruð með 6⅝" röri niður á
23 m dýpi og boruð þaðan í 135 m
með 6" sverum meitli. Sjálf rennslið
var aðeins meira og heitara en úr fyrri
holunni. Borverkinu lauk 5. febrúar
1949. Jón var fenginn til að fylgjast
með holunum og mæla vatnsmagnið.
Má ætla að bæjarstjórn og hitaveitu-
nefnd hafi verið staðráðin í því að
leggj a hitaveitu strax, þótt fyrir lægi,
að meira þyrfti að bora.
Í júní 1952 hófust boranir að nýju
og stóðu yfir með hléum til 28. sept-
ember 1953. Nú var borað með
Hagla bornum áðurnefnda, sem var á
þessum árum öflugasta tæki Jarð-
boran a ríkisins. Fyrrnefnd BM-01 var
dýpkuð úr 29,5 m niður á 250 m dýpi.
Haglaborar eru snúningsborar, en
seinvirkir miðað við þá snúningsbora,
sem Jarðboranir ríkisins eignuðust í
kringum 1960. Geta Haglaborsins
leyfði að bora með 4½" haglaborkrónu
niður á 206 m dýpi og þaðan með 3"
demantsborkrónu í botn. Þegar bor-
verkinu lauk, var kostnaður orðinn
mun meiri en upphaflega var reiknað
með, og viðbótin af heitu vatni aðeins
4 lítrar á sekúndu. Rögnvaldur Finn-
bogason frá Ísafirði var borstjóri.
Venj a var að þrír menn væru í áhöfn á
Haglabornum.7
Sigurður Thoroddsen taldi að 28
lítr a á sekúndu þyrfti til þess að mæta
mestu kuldum á Sauðárkróki, miðað
við stöðuga hitun og 18 °C hitafall í
ofnum. Sauðkræklingar lögðu af stað í
hitaveituna með sjálfrennandi 18 lítra
á sekúndu úr þremur holum af 67,2
°C heitu vatni. Vatnsmagnið, sem var
til reiðu, jafngilti 2,4 MW í afli og
74,4 TJ orku miðað við nýtingu niður
25
Asbeströr og yfirbyggð borhola við Áshild­
ar holtsvatn eftir 1960. Sauðárkrókur og
Tindastóll í baksýn. Ljósm.: Páll Jónsson.
7 Með Rögnvaldi voru í fyrstu Kristján M. Finnbogason bróðir Rögnvaldar, og Guðlaugur Elís
Jónsson frá Krossi á Berufjarðarströnd. En síðast kom Jón Sölvi Ögmundsson, frá Kaldárhöfða í
Grímsnesi, í stað Guðlaugs. Rögnvaldur var lengi borstjóri á Gufubornum. Kristján var líka
lengi bormaður, m.a. á Norðurlandsbornum. Guðlaugur var bormaður að ævistarfi og var í
áratugi með Rögnvaldi á Gufubornum. Jón Sölvi var landskunnur borstjóri á sinni tíð á Franks-
bornum, alltaf kenndur við Brún í Grímsnesi.