Skagfirðingabók - 01.01.2012, Page 49

JÓN S. NIKÓDEMUSSON VÉLSMIÐUR Á SAUÐÁRKRÓKI
ins og verkfræðingar Orkustofnunar
báru fulla virðingu fyrir þessum
óvenju lega tæknimanni sem studdist
við minni skólamenntun en flestir
starfsbræður hans á landinu. Samstarf
hans við þá við uppbyggingu Hitaveit-
unnar var alltaf mikið og gott. Jón
þurfti lengstum að berjast við fjár-
skort bæjarfélagsins sem á hverjum
tíma varð að gæta ítrasta sparnaðar.
Honum voru falin á hendur ferðalög
til efnisútvegunar og samninga, og
traust bæjaryfirvalda í þeim efnum
sem öðrum var aldrei bundið fyrir-
vörum. Hitaveita Sauðárkróks var að
miklu leyti hans afkvæmi og því helg-
aði hann alla sína umhyggju og metn-
að. Þegar horft er til þessa verk efnis
hljótum við að undrast afköst þessa
hægláta og fyrirferðarlausa manns.
Hann sá um framkvæmd allra verka
og stjórnaði mönnum milli þess sem
hann vann á eigin verkstæði við þróun
og smíði margvíslegra hluta. Og hann
þurfti að vera viðbúinn að leita að bil-
unum ef upp komu og bregðast við til
lagfæringa.
Að sjálfsögðu kom hann sér upp og
valdi aðstoðarmenn sem hann treysti
til verka. Mæddi þar mest á tengda-
syni Jóns, Gunnari Helgasyni, sem
um langt skeið starfaði sem verkstjóri
við nýlagnir og viðhald og viðgerðir á
lögnum. Í smiðjunni starfaði Jón hins-
vegar oftast einn, nema þegar á lagn-
ing u dreifikerfisins stóð, þá höfðu
fjórir menn vinnuaðstöðu þar með
hon um, þrátt fyrir lítið húsrými. Allir
þeir sem á þessum tíma unnu við
lagn ir og aðrar framkvæmdir bera
Jóni þá sögu að undir stjórn hans hafi
verið gott að starfa. Starfsmennirnir
báru virðingu fyrir honum og fylgdu
fyrirmælum hans í hvívetna. Af öllu
49
Hitaveitustjórinn sáttur á svip yfir happasælu verki. Ljósm.: Gunnar Helgason.