Skagfirðingabók - 01.01.2012, Qupperneq 59

Í SVEIT Á REYNISTAÐ
Það var svolítið skrýtið sem kom fyrir
mig þegar verið var að rýja. Það var
svoleiðis að það var hrútur sem verið
var að rýja og hélt ég í hann. Vissi ég
ekki fyrr en hann stökk af stað ég
hékk á baki en datt svo af baki og hélt
í hausinn á honum. Ég hruflaði mig á
hendinni. Svo var annað, ég átti að ná
í kálf sem átti að slátra. Ég fór niður á
engi og náði í kálfinn og rak hann
heim. Þegar ég kom þangað þurfti ég
að ná kálfinum. Ég náði í kaðal inn í
bæjardyr en það er gamalt hús. Svo
reyndi ég að ná honum með að snara
hann og það tókst. Svo fór hann af
stað og hoppaði alveg eins og villt
naut þangað til það var komið og
hann skotinn.
Reynsla af þessu tagi leiddi til skiln­
ings á umgengni við dýrin. Þar skipti
miklu að kunna að umgangast hesta
því að á þessum árum voru þeir
brúkaðir til allra verka á Reynistað.
Var mér snemma kennt að stjórna
hest i fyrir kerru og sendur til að sækja
tómu mjólkurbrúsana síðdegis. Vegur­
inn og heimtröðin að Reynistað var þá
annars staðar en nú því að tröðin var
sunnan við Bjarnhöttinn sem stendur
vestan við bæinn og yfir melinn eða
melana og stóð brúsapallurinn við
þjóðveginn, Sauðárkróksbraut, rétt
fyrir vestan beygjuna á honum. Ekki
var alltaf farið með kerruna yfir mel­
inn því að einnig lá vegur í kringum
hann. Ég hef ekki séð melinn um
langt skeið en efst á honum var kofi,
leifar af refabúi. Ég minnist þess að
hafa verið sendur upp á melinn með
59
Norðan við bæinn. Kýrnar reknar á beit á sjötta áratugnum. Eig.: Jón Sigurðsson.