Skagfirðingabók - 01.01.2012, Side 68

SKAGFIRÐINGABÓK
smíðar úr járni, smíðuðu þeir skeifur
eða varahluti í vagna og önnur tæki.
Sigurður virtist geta gert við allar vél­
ar á bænum og hafði verkstæði sitt í
skemmunni. Ég minnist þess ekki að
Jón kæmi að viðgerðum véla, hann
smíðaði hins vegar skeifur. Hitaði
járnið þannig að glóði áður en hann
beygði það á steðjanum og stakk síðan
í vatn til að kæla. Stundum stóð ég við
stóna eða aflinn og knúði fýsibelg til
að magna eldinn.
Skammt norðan við skemmuna var
reykhús úr torfi. Þar héngu læri og
bjúgu, tað var notað til að reykja
góðgætið. Í kjallara íbúðarhússins
voru tunnur; var slátur súrsað í þeim.
Þá man ég eftir að hausar voru sviðnir
við gaskúta.
Í gömlu bæjardyrunum voru tögl og
hagldir en ekki minnist ég þess að
bundnir hafi verið baggar eftir að ég
kom á Reynistað. Þó kann það að hafa
verið gert á engjum og hestar einnig
notaðir til að vaga hey. Líklega hefur
verið unnið við að ræsa fram á engjun­
um á árunum eftir að ég hóf að dvelj­
ast þar á sumrin. Á ég óljósa minning u
um skurðgröfu sem mér þótti fljóta í
mýrarfláka, en kannski rugla mig þar
myndir sem ég hef séð af þessum fram­
kvæmdum sem gjörbreyttu nýt ingu
engjanna og gerðu þær véltækar .
Þegar ég hafði til þess aldur var mér
treyst til að stjórna hestum við vinnu,
fyrst á kerru, síðan rakstrarvél og loks
á fjórhjóluðu vögnunum sem notaðir
voru til að flytja hey heim í hlöðu eftir
að baggarnir hurfu. Hinn 25. ágúst
1957 skrifa ég: „Hingað er komin ný
rakstrarvél. Ég var sá fyrsti sem rakaði
með henni.“
Ég snerti aldrei við því að slá með
hestum. Öll árin sem ég var á Reyni­
68
Jón Þór Sigurðsson, ættaður frá Þangskála, situr á rakstrarvélinni með dráttarhestinn
Skjóna spenntan fyrir. Í baksýn norðurendi fjóshlöðunnar. Eig.: Jón Sigurðsson.