Skagfirðingabók - 01.01.2012, Side 115

115
ÚR MINNINGABÓK ÁRNA H. ÁRNASONAR FRÁ KÁLFSSTÖÐUM
Nokkur æviatriði
Eftir að við bræður komumst upp
fórum við alltaf til skiptis suður í at­
vinnuleit. Þá vorum við ýmist á vertíð
eða á Vellinum. Ég var þrjár vertíðir í
Vestmannaeyjum og eina á Vellinum.
Ég fór aldrei á sjó, fannst ég ekki geta
svikist inn á neinn sem tæki óvanan
mann á bát. Annars var ég ekki sjó­
veik ur. Einu sinni var ég búinn að
bíða vikutíma í Reykjavík eftir flug­
veðri til Eyja. Þá er mér sagt að Skóga­
foss færi um kvöldið til Eyja. Ég hélt
að þetta væri Eimskipafélags foss inn
og panta far. Kem svo á bryggjuna á
tilsettum tíma. Þá reyndist þetta vera
eldgamall fiskidallur sem fór með
mjólk og póst. Við lentum í þvílíku
austanveðri að við vorum nærri sólar­
hring til Eyja. Þaðan hafði enginn bát­
ur róið í átta daga. Ég var mest uppi í
brú og fann ekki fyrir sjóveiki.
Ég keypti trillu árið 1960 af Ingólfi
Agnarssyni og hafði hana í Kolkuósi.
Helst var farið í róðra á haustin. Svo
var það eitt haustið að ég vildi hætta
róðrum og draga trilluna upp. Þeir
sem með mér voru vildu fara í fleiri
róðra, það hafði verið indælistíð. Þá
heyri ég hlegið á bak við mig og er þar
kominn Sigurmon Hartmannsson í
Kolku ósi og segist vera búinn að búa
hér alla ævi, og það hefði aldrei orðið
neitt að bátum þar sem báturinn minn
var, við hliðina á báti Sigurmons. Ég
varð náttúrlega að trúa honum. Svo
skeður það að hann fer í ofsalegan
hríðargarð. Sigurmon hringir í mig og
spyr hvort ég geti ekki komið og
bjarg að bátnum upp á tún. Þá höfðu
þau hjón, Haflína Björnsdóttir og
Árni var mikill áhugamaður um sögu og þjóðlegan fróðleik. Hér stendur hann við dyr
eldhússins á Þorljótsstöðum í Vesturdal árið 1977.
Ljósm.: Hjalti Pálsson.