Skagfirðingabók - 01.01.2012, Side 120

120
SKAGFIRÐINGABÓK
upp fann ég að það var miklu þyngra
en bein eiga að vera. Ég er búinn að
vigta þetta bein og mæla og það er
jafn þungt og næstum helmingi stærra
en leggjarbeinbrot úr hrossi sem ég er
með til viðmiðunar. Þetta er ég búinn
að finna með rúmmálsmælingu í vatn i.
Þetta er semsagt steingert bein.
Svo er það gráfíkjan. Hana fann ég
þessa fyrstu daga sem mikla fjaran var.
Ég var búinn að eiga þennan stein í
tvö ár þangað til ég er að éta gráfíkjur
einn morguninn og þá kemur ein upp
í hendina á mér sem er alveg eins og
steinninn, meira að segja kemur
stilkurinn heim og saman. Þá rann
upp ljós fyrir mér og ég sæki steininn
og fer að bera saman. Þær voru bara
alveg eins. Það sjást alveg fræin og
tægjurnar í aldinkjötinu í steininum.
Þetta getur bara ekki verið annað en
steind gráfíkja.
Þorsteinn Sæmundsson sendi til ald­
ursgreiningar hvalbein sem ég fann
eftir stórbrimið þegar snjóflóðin féllu
í Súðavík 25. október 1995. Það var
úti í Skarðskróknum og þar hafði
grafið undan. Ég kom þar hálfum
mánuði eftir brimið og skoða í sárið,
sé þar hellu uppi í stálinu, langaði til
að sjá hana og klifraði upp að henni og
náði með stafnum að losa hana. Þetta
reyndist þá vera hvalbein, líklega
herðablað úr hval. Þorsteinn er með
þetta til aldursgreiningar núna til að
sjá hvað bakkarnir eru gamlir. Það er
annars voða lítið að hafa af steinum í
Skarðskróknum.
Svæðið sem ég hef farið um til
steina söfnunar er fyrst og fremst
Göng u skarðsárgilið og Borgarsandur­
inn niður að Ernunni, lítillega í
Hegra nesið í grjótnámið þar, fengið
þar aðallega geislasteina eða réttara
sagt afbrigði af skólesít. Það kemur úr
sprengdu bergi. Svo er þar mikið af
biksteini. Svo hef ég farið í malar­
námur bæjarins austan við Göngu­
skarðsána og þar hef ég fengið mikið
af steinum. Svo hef ég reyndar farið í
Sævarlandsvíkina. Þar eru draugastein­
ar.
Ég hugsa að mestallir þessir steinar
séu komnir úr Gönguskarðsárgilinu,
hafa borist með ánni til sjávar og
sjórinn svo rekið þá á land við Sand­
Árni mættur með
stöngina í
Sauðárkróksfjöru vorið
1983. Hann hafði
mikið gaman af þeim
veiðiskap og undi sér
þar löngum stundum.
Ljósm.: Hjalti Pálsson.