Skagfirðingabók - 01.01.2012, Blaðsíða 122

122
SKAGFIRÐINGABÓK
unni milli þúfna á miðjum Flóanum.
Það hefði enginn sporhundur farið
beinn a að honum en ég.
Hrafnaþingið
Það var ævintýralegt að sjá. Þett a var
um haust. Pabbi og Friggi voru í
göng um og verið var að mjólka kýrnar
um morguninn. Þá sé ég að það fara að
koma hrafnar og setjast á þúfnastykki
suður og upp á túninu, fyrir ofan torf­
garðinn sem þar er. Ég fer að taka eftir
þessu, þegar þeir eru orðnir fleiri en
fimm. Og þeim fjölgar alltaf og eru
síðast orðnir einir 30. Þeir hoppa
þarn a og garga góða stund, hver á
sinn i þúfu, þangað til tveir fara. Síðan
fara tveir og tveir saman, þangað til
þrír eru eftir. Þá spretta þeir allir upp
og tveir ráðast á þann þriðja af fullri
illsku. Og það fór ekki á milli mála,
hver tilgang urinn var. Þeir voru ekki
búnir að drepa hann, svo lengi ég sá til
þeirra, en ég efast ekki um að þeim
hafi tekist það. Þetta var nánast eins
og frásagnir sem maður hefur lesið um
hrafna þing.
Branduglan
Eitthvað það skrýtnasta sem ég hef séð
um flug fugla var þegar uglan flaug
svosem fet fyrir ofan hausinn á hundin­
um okkar og hann hafði ekki hug­
mynd um það. Hún flýgur svo gjör­
samlega hljóðlaust að jafnvel hundur
heyrir það ekki fet frá hausnum á sér.
Það var að vetri til, glaðatunglsljós.
Ég hélt að það væri veik kind hjá okk­
ur og fór niður að húsunum. Það hafði
verið stungið út og hlaðið upp sitt­
hvoru megin við dyrnar. Tunglið var í
vesturátt og skuggi fram á fjárhús­
hlað. Þegar ég geng milli taðhlaðanna
og ætla að opna, þá flýgur hún upp og
strýkst við nefið á mér. Þá var hún í
skugganum að bíða eftir mús. Hund­
urinn var svolítið sunnar og uglan
lækkaði aftur flugið og sveif rétt fyrir
ofan hausinn á honum, án þess að hann
tæki nokkuð eftir því.
Kálfsvínið
Á árunum um og eftir 1940 voru um
tíma alin svín á Hólum. Þær skepnur
voru þá annars ókunnar þar í sveit.
Eitt sinn var það sem oftar að við
fórum frá Kálfsstöðum með kú heim
að Hólum undir naut. Þá var gamla
heimreiðin meðfram Traðarhóli og
Gróðrarstöðinni ofan kirkjunnar. Þeg­
ar við komum heim undir skólahúsið
með kúna koma svínin skyndilega í
hendingskasti fram úr sundinu sem þá
var milli skólahússins og leikfimi­
hússins. Fóru þau með rýti miklu og
látum. Kýrin hafði aldrei fyrr séð
slíkar skepnur og nú varð henni svo
mikið um að hún hneig niður. Hún
reis þó von bráðar á fætur og við gát­
um haldið henni undir nautið eins og
til stóð. Fórum við svo heim og bar
ekkert á skepnunni. Þremur eða fjór­
um vikum fyrir tal veiktist kýrin.
Kom hún hart niður af burðinum og
þótti okkur tvísýna á að hún hefði það
af. Loksins kom hún þó frá sér af­
kvæminu og var það dautt. En það var
ófögur skepna því að „kálfurinn“ var
með sköpulagi svíns aftur fyrir bóga.