Skagfirðingabók - 01.01.2012, Page 154

SKAGFIRÐINGABÓK
154
bakka og fór þá yfir gilið og ána á ísi.
Mamma var hin rólegasta þótt við
krakkarnir værum að þvælast við gilið
en pabbi var ekki jafnsáttur við það.
Hann hafði verið góður klettamaður
en mun einhvern tímann hafa lent í
sjálfheldu, skildi því betur hættuna.
Mér er enn í fersku minni ýmislegt
frá vetrinum 1917–1918 þó ég væri
ekki nema sjö ára. Taugaveiki barst í
Gilsbakka og veiktist Hjörleifur Jóns­
son frændi minn fyrst. Ég hef oft hug­
leitt hvernig móðir mín fór að halda
út það sem á henni hvíldi veturinn
þann. Hjörleifur var þá opinberlega
trúlofaður Friðriku Sveinsdóttur sem
átti heima úti í Blönduhlíð. Hann
gerði henni orð og bað hana að koma
ekki fram eftir svo að hún smitaðist
ekki. En henni héldu engin bönd, hún
vildi vera hjá honum. Hún tók svo
veikina ásamt öllu heimilisfólki, að
móður minni undanskilinni og Ing­
vari bróður mínum, sem þá var fjög­
urra ára. Nú var hvert rúm í baðstof­
unni skipað og bjó móðir mín um sig
og drenginn í svokölluðu Maskínu­
húsi sem var sunnan við baðstofuna,
aðeins einfalt þil á milli. Rúmið þeirra
var hurð en undir hvorum enda stóðu
koffort. Á hurðina voru svo lagðar
ýms ar fatadruslur og ábreiður. Á þessu
svaf svo móðir mín með drenginn.
Heimilið var sett í sóttkví en ég man
að Jón Guðmundsson á Stekkjarflöt­
um, síðar á Hofi í Vesturdal, kom oft
á baðstofugluggann og spurði um líð­
an fólksins. Hann mun hafa sinnt
skepnunum, nema ég held að móðir
mín hafi séð um fjósið þangað til ein­
hver frískaðist.
Smátt og smátt fór fólkið að komast
á fætur, allt nema Friðrika. Læknir var
sóttur og sagði hann hana komna með
Lilja Sigurðardóttir á hlaðinu á Víðivöllum árið 1919 ásamt móður sinni Guðrúnu
Pétursdóttu r sem heldur á Friðjóni. Eig.: HSk. Hcab. 1560.