Skagfirðingabók - 01.01.2012, Síða 155

155
berkla. Eitthvert meðal (inntöku) skaff­
aði hann og man ég enn hve mér þótti
vond af því lyktin. Við Ingvar bróðir
smituðumst bæði. Hann fór verr út úr
því en ég. Það gróf í honum hingað og
þangað og hann var um tíma á Sauð­
árkróksspítala, síðar á Akureyri til
lækninga. Ég var í tvígang til lækn­
inga við því sama. Í ann að skiptið á
sjúkrahúsinu á Sauðár króki, í hitt á
heimili Guðlaugar Guðnadóttur móð­
ur systur, gekk þá í ljós.
Ekki man ég hvenær Friðrika fæddi,
löngu fyrir tímann, dreng, skinnlítinn
og mjög veikburða. Nú bættist við
annað sem móðir mín hafði að sinna,
að annast um þennan litla frænda.
Skýr mynd er í huga mér er Friðrika
bað um að fá barnið til sín. En það var
ekki þorandi vegna smithættu og hélt
móðir mín honum yfir rúmi hennar
svo að hún gæti séð hann vel. Ég
heyrð i sagt að drengurinn hefði verið
vafinn í bómull fyrstu vikurnar.
Þennan vetur voru miklar frost­
hörkur, að minnsta kosti á tímabili.
Vatnið í brunninum fraus og snjó­
hengja lá yfir bæjarlæknum svo að
ekki náðist vatn úr honum. Það varð
því að bera inn snjó og bræða til heim­
ilisþarfa, einnig handa skepnunum. Í
fjósinu var tunna sem fyllt var af snjó
og bráðnaði hann við hitann frá kún­
um. Hjörleifur leitaði dag eftir dag og
reyndi að ná til rennandi vatns handa
Friðriku að drekka, en sú leit bar ekki
árangur. Nú dró að því er verða vildi.
Einn dag er okkur Ingvari sagt að
Friðrika sé dáin. Það kvöld neitaði ég
að fara inn í baðstofu til að sofa. Það
varð að taka mig og bera mig inn en
ég sneri mér undan svo ég sæi ekki
líkið. Mér fannst það svo skelfilegt.
Litli drengurinn, sem fyrr er getið, var
skírður Friðjón eftir móður sinni og
föðurföður sínum.
Ég held það hljóti að hafa verið
komið vor þegar Hjörleifur settist á
bak hesti sínum, batt drenginn við sig
og hélt af stað út í Víðivelli. Sú mynd
situr skýr í huga mér. Lilja Sig­
urðardóttir hafði boðið að taka Friðjón
til uppeldis.
Eftir að foreldar mínir komu í Gils­
bakka og ég hafði aldur til, fór faðir
minn að taka mig með á bæi þar sem
hann kenndi. Ég var með honum á
Ábæ, Skatastöðum og Keldulandi, en
er hann kenndi á Stekkjarflötum gekk
Fjölskyldan á Gilsbakka sumarið 1918,
Brynjólfur Eiríksson og Guðrún Guðna-
dótt ir sem heldur á Guðborgu fárra vikna
gamalli. Fremst stendur Guðríður en Ingv ar
við hlið hennar. Aftan við er Jón Dísmund-
ur 14 ára gamall. Eig.: HSk. 391, fol.
MINNINGABROT GUÐRÍÐAR BRYNJÓLFSDÓTTUR FRÁ GILSBAKKA