Skagfirðingabók - 01.01.2012, Blaðsíða 164

SKAGFIRÐINGABÓK
164
Við Elli kölluðumst á og ákváðum
að reyna að komast nær til að kanna
aðstæður betur. Ég lánaði honum staf
sem ég hafði stuðst við, en hann
hugðist fara upp fyrir hestana, alla leið
upp í skálina ef vera skyldi fær leið
fyrir þá þangað upp. Á meðan fikraði
ég mig upp eftir nibbum sem stóðu
hér og þar uppúr. Til að meta aðstæður
betur sá ég að gott væri að komast í
skjól við stóran stein skammt neðan
við hrossin. Til þess að komast þangað
þurfti ég að fara yfir snarbrattan og
hálan hjarnskafl, og þar sem Elli var
með stafinn hafði ég engin önnur ráð
en höggva mér handfestur í skarann
með vasahnífnum og fikra mig hægt
yfir. Undan steininum sá ég berlega að
hér gætum við ekkert gert og ógjörn­
ingur að ná hestunum í burtu nema
með einhverri aðstoð. Elli var sam­
mála þar sem við kölluðumst á en
hann var þá kominn upp í skálina fyrir
ofan hrossin. Enn gekk á með éljum
og hrossin voru ókyrr þar sem þau
höfðu takmarkað pláss á skaflinum, og
í stympingunum gekk undan þeim
skari og grjót sem hrapaði niður allt í
kringum mig. Þegar ég fór að búast til
baka sömu leið yfir skaflinn, hafði
fennt í handfestuna þannig að vont var
að koma auga á hana í fljótheitum. Ég
var kominn af stað frá steininum, en
ákvað að draga mig til baka og reyna
að glöggva mig betur á slóðinni. Í
sama mund og ég kom aftur í varið
urðu hrossin mjög ókyrr, og skyndi­
lega kom eitt þeirra á fleygiferð niður
skaflinn innan seilingar frá steininum
og steyptist á endum og köntum allt
Mynd tekin neðan frá Hólastað og sýnir brún Gvendarskálarinnar. Á skaflinun neðan við
brúnina sést hrossahópurinn, björgunarsveitarmenn komnir á vettvang og lagðir af stað
með hrossin niður. Ljósm.: Stefán Pedersen.