Skagfirðingabók - 01.01.2012, Page 166

SKAGFIRÐINGABÓK
166
aðstoðar, og jafnframt að fá lánaðan
búnað hjá björgunarsveitinni Gretti á
Hofsósi fyrir heimamenn, mann­
brodda, hjálma og skóflur. Hópnum
yrði svo stefnt saman á sunnudags­
morg uninn og ákvarðanir um fram­
haldið teknar. Vænlegast þótti þó að
freista þess að moka slóð upp hlíðina
og fara upp með taminn hest sem fol­
arnir myndu síðan elta, ef allt færi á
besta veg. Allir á Hólastað voru boðnir
og búnir til þess að leggja fram aðstoð
sína og var það þegið með þökkum.
Eyjólfur Ísólfsson reiðkennari tók að
sér að járna Elvar, traustan og tauga­
sterkan hest, á skeifur með tásköflum
og broddfjöðrum svo hann stæði sem
best. Að svo komnu var fátt annað en
bíða morguns og sjá hvernig folunum
reiddi af yfir nóttina.
Ekki varð mér svefnsamt þessa nótt
því tilhugsunin um vesalings skepn­
urnar sem hímdu á hengibrún í hríð
og kulda hélt fyrir mér vöku ásamt
hugleiðingum um undirbúninginn og
hvort eitthvað hefði gleymst. Þegar
birti til um morguninn dró úr élja­
gangi og það var með hálfum huga
sem ég brá kíkinum upp að Gvendar­
skál. Skömmu áður hafði konan mín
þáverandi, Laufey Jakobsdóttir, nefni­
lega sagt mér frá draumi sem hana
dreymdi um nóttina. Hann fjallaði
um tíu óþekka hvolpa og skammar­
strik þeirra. En í kíkinum sá ég til
allr ar hamingju að folarnir voru enn á
sín um stað og virtust fremur rólegir
þar sem þeir stóðu í höm.
Nú fór mannskap að drífa að með
tæki og tól og eftir stutta athugun á
Myndin gefur hugmynd um brattann og þær aðstæður sem björgunarsveitarmenn áttu við
að etja. Ljósm.: Pétur Helgason.