Skagfirðingabók - 01.01.2012, Page 183

183
fann ég hvít og skinin völubein úr
kindum sem höfðu borið beinin út um
hagann, og úr kindarhræjum skar ég
völur. Þegar við grófum fyrir fjárhús­
unum, sem við byggðum á gamla
bæjar hólnum í Kálfárdal, fann ég
nokkrar völur í öskuhaugi þess land­
námsbæjar er þar stóð í fornöld og
sumar farnar að fúna allverulega, en
eru þó til enn og komnar á náttúru­
gripasafn mitt að Skógum undir Eyja­
fjöllum.
Á fyrri búskaparárum foreldra
minn a í Kálfárdal, eða 1926, þegar ég
var sjö ára gamall, las pabbi fyrir okk­
ur Hellismannasögu sem ég hef lesið
oft síðan. Það eina sem ég man enn frá
lestri föður míns er að Finnvarður
Hall kelsson sagði við Þórarin Smið­
kelsson: „Varaðu þig Valnastakkur,
fall inn er hann fjögurra maki.“ Þá
spurði ég pabba hvað valnastakkur
væri. Hann sagði mér að það væri
brynja gjörð úr kindavölum. Þá sló ég
því föstu og strengdi þess heit að
valna stakk mundi ég gera þegar völur
mínar væru orðnar nógu margar. Í
Surtshelli er afhellir sem kallaður er
Beinahellir. Þar fundust öll bein kind a
nema völurnar sem sannar það að Þór­
arinn Smiðkelsson hafi hirt þær í stakk
sinn.
Síðan fluttumst við til Sauðárkróks.
Þá byrjaði ég að bora og boraði í kross
með þeim handbor sem pabbi boraði
með diska sem brotnuðu og spengdir
voru. Það þótti mér ganga seint og
þráðurinn sem ég notaði gekk ekki í
gegn því þá lenti hann á þverbandinu
svo ég hætti í bili en hugsaði mikið. Í
Mælifellsárbærinn syðri árið 1937. Hallgrímur Valberg byggði hann árið 1921 á svo-
nefndum Kirkjuhóli. Stofan til hliðar við bæjardyrnar var stundum kölluð Trúlofunar-
stofan vegna þess að þar hafði oftar en einu sinni verið ráðið giftingarmálum. Yfir henni
var geymsluloft. Til vinstri er aðalíveruhúsið en hægra megin fjósið.
Ljósm.: Teitur Þorleifsson.
SAGA VALNASTAKKSINS