Skagfirðingabók - 01.01.2012, Page 190

SKAGFIRÐINGABÓK
190
Elstur var Guðmundur Helgi, fæddur
1930. Hann var bráðmyndarlegur og
tápmikill strákur. Þegar hann var að
alast upp á Króknum var hann mikið
hjá afa sínum og ömmu í Salnum og
svaf hann þar oft þótt þröngt væri.
Hann lék sér mikið með frænda sínum
Heimsbergi, sem síðar varð rakari á
Króknum. Guðmundur Helgi var
mestan hluta starfsævinnar sjómaður,
svo og bifreiðarstjóri.
Næstur í aldursröð er Ólafur Þórður,
fæddur 1935. Þegar átti að skíra hann
voru þau hjón ekki á eitt sátt um hvað
barnið ætti að heita. Þau koma sér
sam an um nafnið og kallað er á prest­
inn til að skíra drenginn, en hann var
skírður úti í Höepfner. Presturinn
spyr hvað barnið eigi að heita. Svarar
Sumarrós að bragði: „Ólafur, Gústi
hvað var hitt?“ Sumarrós gat verið dá­
lítið fljótfær, en Króksarar höfðu gam­
an af að smjatta á þessu. Þegar Ólafur
varð fulltíða stundaði hann leigubíla­
akstur í Reykjavík. Þá vann hann um
tíma hjá Ölgerðinni, en endaði starfs­
ævina sem afgreiðslumaður hjá Olís.
Þá er Sigríður Sólveig, fædd 1937,
sem ég þekki ekkert til.
Yngstur er Ágúst Stefán, sem fæddist
í Reykjavík 1941.
Systir Sumarrósar, Ólafía, fædd
1904, var alla tíð til heimilis hjá syst­
ur sinni. Þegar fjölskyldan flytur til
Reykjavíkur fer hún með þeim og er
til heimilis hjá þeim þar til hún deyr
1964.