Fréttatíminn - 15.01.2016, Blaðsíða 4

Íslendingar gætu lært af
vandvirkni Svisslendinga.
Ég heiti Ágústa Þóra Jónsdóttir.
Fædd á Ísafirði, gift Aðalsteini
Leifssyni, með fjögur börn. Við-
skiptafræðingur og líffræðingur.
Búsett í Genf í Sviss. Þetta er borg
sem kom mér á óvart, hún er fjöl-
skylduvæn, falleg, fjölbreytileg og
það er stutt á skíði. Hef áður búið í
Noregi, Finnlandi og Belgíu.
Ég rek lítið fyrirtæki: gústa.is.
Ég er að búa til nýja ull, mjúkull,
þar sem ég blanda saman íslenskri
ull og annari mýkri ull og nýti
bestu eiginleika beggja – bý til al-
þjóðlega ull. Svo hanna ég peysur
og ýmiskonar prjónavörur, bý til
prjónauppskriftir. Þetta er gamall
draumur sem ég lét rætast á síð-
asta ári.
Ég hef sett mér allskonar mark-
mið í lífinu sem ég skipti upp í
hólf: Það er fjölskyldan, hlaupin
(ég hleyp maraþon), fyrirtækið og
svo auðvitað „leika sér hólfið“. En
það sem mestu máli skiptir alltaf
er að njóta lífsins, lifa í núinu, láta
eitthvað gott af sér leiða af sér.
Í Genf eru margar hjálparstofn-
anir – starf þeirra smitar út frá
sér. Þessi hugsun liggur yfir öllu.
Að hjálpa öðrum. Maður sér þetta
í skólanum hjá krökkunum. Það
er partur af náminu hjá þeim að
hjálpa öðrum og skipuleggja slík
verkefni.
Ég sakna fjölskyldu og vina á Ís-
landi. Stundum hellist yfir mann
skrítinn söknuður. Í miðri fjalls-
hlíð í Ölpunum fór ég t.d. allt í
einu að sakna norðurljósanna.
Mér finnst umræða um sam-
félagsmál á dálítið lágu plani
heima á Íslandi, Ég sakna hennar
ekki og finnst aðeins niðurdrep-
andi að lesa og heyra hnútukast-
ið. Ég myndi vilja sjá einhverjar
breytingar. Ég vil ekki setja mig
á háan hest en mín upplifun er
að stjórnmálamenn og kannski
við Íslendingar almennt séum að
leita að skyndilausnum, reyna
að redda hlutunum í snarhasti.
Það mætti leggja meiri áherslu á
hvernig við viljum hafa Ísland eftir
20 ár og 50 ár. Persónulega finnst
mér menntun, náttúruvernd, holl
matvælaframleiðsla og skapandi
greinar vera mikilvægar. Það sem
við gætum lært af Svisslendingum
er vandvirkni. Það er veitir mikinn
innblástur að sjá upplifa hvernig
þeir vinna. Vandvirkni, undirbún-
ingur og umræða er fyrir öllu og
svo er byggt til langframa.
Ég fer oft til Íslands og er í
miklum samskiptum við mitt fólk
í gegnum samskiptamiðlana. Ís-
lendingurinn í manni er rosa
sterkur. Ég er blátt áfram, stund-
um dáldið ókurteis og óhefluð
miðað við Svisslendingana en legg
metnað í að vera opin og heiðarleg
í samskiptum. Ég hef alltaf haft
sterkar tilfinningar til Íslands og
það verður alltaf þannig.
Maður fær samt ákveðna fjar-
lægð við að flytjast frá Íslandi. Fær
aðra sýn á lífið og umhverfi sitt.
Maður verður opnari fyrir annarri
menningu, hugsun og vinnubrögð-
um. Íslenska leiðin hefur marga
frábæra kosti – við erum sveigjan-
leg, fljót að takast á við hluti og ég
hef hvergi mætt meiri vilja til að
leysa vandamál – en hún er ekki
endilega eina leiðin. Mér finnst ég
alltaf vera svo heppin að fæðast á
Íslandi. En það er líka gott að búa
annars staðar og snúa aftur heim,
vonandi með eitthvað sem nýtist
manni sjálfum og samfélaginu til
góðs.
Póskort
Sviss
(Stílfærð sagan er ein af dæmi-
sögum Aesops og ná rætur hennar
aftur til sjöttu aldar fyrir Krist).
Það var dag einn að sólin og vind-
urinn tókust á um það hvort þeirra
væri sterkara. Vindurinn sagðist
hafa ýtt undir ófá snjóflóðin, rifið
upp ótal tré og sökkt milljónum
skipa. Sólin horfði á hann og sagði:
„Það þarf ekki endilega að þýða að
þú sért sterkari.“ Vindurinn setti
í brýrnar og sagði: „Ég get hulið
þig skýjum þannig að þú fáir enga
athygli.“ Sólin brosti og svaraði af
rósemd: „Ég held engu að síður að
ég sé sterkari en þú.“ Vindurinn
rumdi: „Af hverju reynum við ekki
með okkur?“ um leið og hann sner-
ist í hringi leitandi að einhverju til
að reyna afl sitt á.
„Eigum við að sjá hvort okkur
getur eyðilagt fleiri mannabú-
staði?,“ sagði vindurinn. „Nei,
við skulum hafa þetta einfald-
ara,“ sagði sólin. „Sjáðu konuna í
fallegu kápunni sem gengur þarna
áhyggjulítil niður veginn?“ „Já,
eigum við að sjá hvort okkar getur
fyrr þvingað hana af veginum?“
spurði vindurinn sólina. „Nei, það
mun valda henni sársauka,“ svaraði
sólin. „Við skulum frekar sjá hvort
okkur fær náð henni úr kápunni.“
Vindurinn hringsnerist af til-
hlökkun um leið og loftvogin féll.
Hann hentist um loftið og hóf að
þenja brjóst sitt. Hann smalaði
saman dökkum skýjum og ýfði
þau þannig að eldstrengir stóðu úr
þeim og stefndu að jörðu. Um leið
byrjaði hann að tæma brjóst sitt.
Þá ýfðust drafnir á hafi og strítt var
óstöndugum á storð. Konan horfði
til himins og sveipaði sig kápunni
og hélt fast um boðungana. Kári
tæmdi nú brjóst sitt en það var
sama hvað vogin féll og vindstiginn
mögnuðust, kápunni varð ekki
haggað af öxlum konunnar. Storm-
urinn umbreyttist nú í andvara,
þrýstingur loftsins jókst að nýju og
stilla komst á um leið. Það birti til.
„Ég gefst upp – ég næ henni ekki
úr kápunni,“ sagði vindurinn um
leið og hann klifraði upp á eitt
fárra bjartra skýja og náði and-
anum. „Nú er komið að mér að
reyna,“ sagði sólin um leið og
hún silaðist geispandi fram
undan hverfandi skýj-
unum og teygði úr hlýjum
geislum sínum. Á fagur-
mótuðu enni konunnar
sem gekk áfram veginn
perlaði nú sviti. Hún
leit til sólar og undraðist
veðrabrigðin um leið og
hún hneppti frá sér og fór úr
kápunni.
„Skipti“ eru víða. Sam-, við-
og um- eru allt ágætis forskeyti við
„skipti“. Það að eiga samskipti er
verðugt verkefni. Ég tel það til allra
heilla að hafa sólina sem fyrirmynd
í þeim „skiptum“.
Höfundur er sérfræðingur í stefnumót-
un og ráðgjafi í geðheilbrigðismálum.
„Ég var tvítugur þegar ég flutti í
bæinn og hef verið að vinna við
að moka snjó síðan,“ segir Ragnar
Einarsson snjómokstursmaður.
„Svo ólst ég upp austur á Héraði
þar sem var alltaf mikill snjór,
svo ég er nú ansi vanur snjó. Ég
hef verið að vinna við vélar frá
því ég var lítill peyi. Fyrst var það
traktorinn í sveitinni og svo komu
stærri vélar. Þegar ég flutti í bæinn
fór ég að vinna hjá Vélamiðstöð
Kópavogs en í dag er ég á mínu eig-
in tæki og vinn hjá sjálfum mér.“
„Snjórinn er fínn svona fyrstu
þrjá dagana sem hann fellur, þá
er gaman að ryðja en svo verður
þetta jafn leiðinlegt og önnur
vinna. Mér líður samt alltaf vel
þegar hann byrjar að falla því
hann er atvinnuskapandi. Snjór er
ekkert nema peningar. Ég er lítið
fyrir að labba í honum og ekkert
fyrir að vera á skíðum.“
„Það er eitt sem getur verið
erfitt við þetta starf en það er
stressið í umferðinni. Sumt fólk
verður pirrað eftir tvær sekúndur
ef það lendir aftan við vélina, svo
byrjar það að flauta eftir fimm sek-
úndur og byrjar svo að naga stýrið
og eftir tíu sekúndur er það komið
út úr bílnum, helst með felgulykil.
Þetta er ótrúlegt. Fólk verður að
sýna smá þolinmæði og átta sig á
því að snjómoksturinn er nauð-
synlegur fyrir öryggið í borginni,
hann er ekki til að fólk komist
hraðar yfir.“ | hh
Skipti
Utan hringsins
Héðinn Unnsteinsson
Sakna ekki íslensku
umræðunnar
Snjórinn er peningar
Ragnar Einarsson fagnar snjókomunni
því hún er atvinnuskapandi.
Myndir | Hari
Árni þakkaði afmælisgjöfina
en hann varð níræður í gær.
Árni Ferdínandsson
mokaði snjó heilan morgun.
Þá kom Ragnar og var snöggur
að moka frá innnkeyrslunni.
4 | fréttatíminn | Helgin 15. janúar–17. janúar 2016