Tímarit Hjúkrunarfélags Íslands - 01.07.1971, Blaðsíða 38

Illáæðaliólga og lilóð-
lappar í lunguin.
Framh. af bls. Ul-
á allan fjölda sjúklinga, sem
kæmi til greina, en hefur
mikla þýðingu í vísindaleg-
um tilgangi og til að stað-
festa ýmsar niðurstöður.
4. Hljóðbylgjutæki (Ultra-
sound) : Tækið sendir frá sér
stuttar hljóðbylgjur, sem
endurkastast frá blóðkorn-
unum, sem renna í opnum
æðum. Er því hægt að fylgja
blóðrásinni eftir og vita,
hvar hljóðið, sem næmur
krystall tekur og umbreytir
í heyranlegt hljóð eða línu-
rit, hættir að heyrast. Er
hægt að beita þessu bæði á
slagæðar og bláæðar. Tækið
er einfalt; það er hægt að
gera rannsóknina oft, því
að hún er hættulaus og sárs-
aukalaus fyrir sjúklinginn.
.\’I1II'HI.\G
Hér hefur verið rakið það
helzta um bláæðabólgu og
lungnablóðtappa. Margt má
gera til að hindra hvort tveggja
á einfaldan hátt, en töluverð
tíðni sjúkdómsins verður þó
staðreynd. Ýmsar aðgerðir hafa
komið til greina, en læknar oft
í erfiðleikum með að ákveða,
hvort réttlætanlegt væri að
leggja í slíkt hjá mjög veikum
sjúklingum. — Nú eru að koma
fram tæki og rannsóknarað-
ferðir, sem lofa góðu um, að
hægara verði að fá vitneskju
um gang sjúkdómsins og byggja
á rökstudda læknismeðferð.
Gjörgæzludeild.
Framh. af bls. U7.
inn. Tæki þessi eru einföld og
auðveld í notkun, enda væru
þau til lítils gagns, ef hafa
þyrfti sérfræðinga að staðaldri
til þess að fara með þau. I vakt-
herberginu er lyfjaskápur, sér-
staklega útbúinn fyrir stungu-
lyf, og stór lyfjakæliskápur.
Língeymsla og herbergi fyrir
hreingerningaáhöld eru nálægt
s júkrastof unum.
1 gangi eru góðar hirzlur fyr-
ir inngjafar- (infusions-) og
skolvökva, ýmis hjúkrunargögn
o. fl. Margt af þessu er einnota,
svo sem sprautur, nálar, sog-
slöngur, nýrnabakkar, hanzkar
o. fl., og er þetta flest orðið það
ódýrt í framleiðslu, að áhöld eru
um, hvort ekki er kostnaðar-
samara að kosta til vinnu við
hreinsun og sótthreinsun þeirra,
fyrir utan hvað þetta er hrein-
legra og öruggara.
Deildin er læst (dyrabjalla),
til þess að forðast sem mest
óþarfan umgang. Þessir sjúkl-
ingar eru oft næmir fyrir öll-
um utanaðkomandi áhrifum svo
sem smithættu.
Búningsherbergi er við inn-
gang deildarinnar, og fer starfs-
fólk í hrein vinnuföt daglega.
Lítil en þægileg setustofa er
fyrir starfsfólk til þess að kasta
mæðinni og fá sér kaffisopa
þegar tækifæri gefst. Til hlið-
ar við hana eru herbergi yfir-
læknis og yfirhjúkrunarkonu.
Þegar deildin hefur fullt
starfslið, sem leyfi er fyrir, eru
þar auk lækna 10 hjúkrunar-
konur, 7 sjúkraliðar og 2 starfs-
stúlkur, auk einnar til afleys-
ingar. Þetta kann að virðast
margt fyrir ekki fleiri sjúkl-
inga. En þegar tillit er tekið til
þess, að aldrei verða færri en
2 hjúkrunarkonur og 1 sjúkra-
liði á kvöld- og næturvakt í einu,
og allt þetta fólk þarf sína frí-
daga, fer dæmið að ganga upp.
Ekki er hjá því komizt að
fá aukavaktir fyrir veikustu
sjúklingana, sem ekki má víkja
frá, svo að hjúkrunarkonurnar
geti samstundis sinnt því, sem
að höndum ber. Fast starfsfólk
deildarinnar sér um uppskurð-
arsjúklingana sem dveljast til
næsta morguns, og sparast
þannig kostnaður við margar
aukavaktir, sem voru víða um
spítalann áður.
Þótt stofnkostnaður þessarar
deildar sé mikill og rekstur
hennar nokkuð dýr, er enginn
vafi á, að hún bætir mjög að-
stöðu til lækninga, meðferðar
og hjúkrunar veikustu sjúkl-
inganna, og það er einmitt til-
gangur hennar.
Ónæmi kralilianieini.
Framh. af bls. 51.
mæli í líkamanum. Það, sem
þarf m. a. að gerast, er að
magna áhrif þeirra á meinið.
Ónæmis- eða immun-með-
ferðin getur náð því að tor-
tíma vissu magni af illkynja
frumum, en hún getur enn sem
komið er með engu móti komið
í stað skurðlækninga, geisla-
meðferðar og kemotherapi, sem
ráðast að stórum meinsemdum.
Áður en ónæmismeðferðin kem-
ur verulega til skjalanna (með
þeim takmörkunum, sem þegar
hafa verið ræddar), verðum við
að komast að raun um, hvaða
tegundir meinsemda hafa í sér
eða á sérhæfðar mótefnakveikj-
ur (antigen) og hverjar ekki.
Á þessu sviði má heita, að van-
þekking okkar sér alger.
Einasta aðferðin, sem við
höfum til að finna mótefna-
kveikjurnar, er að flytja mein-
semdina frá sjúklingi yfir á
erfðafræðilega sams konar mót-
takanda, og eins og liggur í aug-
um uppi, getum við ekki beitt
þessum aðferðum við fólk.
Eins og sakir standa höfum
við ekki allra minnstu liugTnynd
um, hvort meinsemdir í mönn-
um, skoðaðar sem alveg sérstæð
fyrirbrigði, hafa til að bera sér-
hæfðar mótefnakveikjur.
Augljóst er, að hin fyrsta og
mesta nauðsyn er að finna not-
hæf próf til að sýna fram á,
hvaða meinsemdir í mönnum eru
líklegastar til að hafa í sér eða
á slíkar mótefnakveikjur.
Ónæmismeðferðin er nýtt svið
rannsókna, sem lofar miklu. Á
hinu klíníska sviði getur var-
færnin aldrei orðið of mikil.
Hverja einustu tilraun verður
68 TÍMARIT HJÚKRUNARFÉLAGS ÍSLANDS