Hjúkrun: tímarit Hjúkrunarfélags Íslands - 01.10.1978, Síða 19

í lok maí og byrjun júnímánaðar
þessa árs lagðist ég á sjúkrahús á
stór-Reykj avíkursvæðinu. Aðgerðin
sem ég gekkst undir var sú, að tekið
var úr mér legið. Aðgerðin tókst
mjög vel og öll líkamleg aðhlynning
frábær. Maturinn var hollur og góð-
ur og mjög skynsamlega skammtað-
ur. Þær feitu léttust og þær mjóu
héldu sínu skynsamlega holdafari.
En nú kemur pillan! Mig undraði
stórlega hversu lítið var hugsað um
andlegan undirbúning sjúklingsins
fyrir aðgerð. Margar þjáningasyst-
ur mínar gengust undir sömu aðgerð
og ég eða í svipuðum dúr. Fáfræði
margra kvennanna um sinn eigin lik-
ama var hreint átakanleg, og kvíð-
inn með þeim andlegu þjáningum
því samfara, var að flestra dómi það
erfiðasta í sambandi við aðgerðina.
Ég persónulega kveið mest fyrir
svæfingunni. Ég óttaðist í laumi að
ég yrði svæfð í hel!!
Nú veit ég ekki hversu langt lækn-
ar mega ganga í að uppfræða sjúk-
Hagnýt notkun POMR
Sýndi hann fram á hvernig nota
mætti tölvu við söfnun og úrvinnslu
gagna varðandi sjúklinginn og með
því sparaðist mikil vinna, tími og fyr-
irhöfn. Föstudagskvöld hélt Akureyr-
arbær kvöldverðarboð fyrir ráð-
stefnugesti að Hótel KEA.
Sjónarmið
linga sína. Eitt er þó víst, að koma
mætti í veg fyrir margar „kerlinga-
bækurnar“ að skaðlausu. Sumar kon-
urnar höfðu haldið að þær fengu
skegg, dimma rödd, grátköst og að
allt kynlíf væri búið! Margar héldu
að eggjastokkar, eggjaleiðarar, leg
og leggöng væru óaðskiljanlegt líf-
færi og flestar höfðu all hrenglaðar
hugmyndir um hormónastarfsemi.
Mergur málsins virðist nefnilega
sá að lœknar og hjúkrunarjrœðingar
eru jafn fájróðir um fáfrœði sjúlc-
linganna og sjúklingarnir um frœði
þeirra.
Þar sem fólk hefur mjög mismun-
andi menntun að baki og að líffræði
er ekki beinlínis gælufag í skólakerf-
inu, þá mætti jafnvel gefa út á vegum
lækna og hjúkrunarfræðinga smá
hækling um hinar „viðkvæmari“ að-
gerðir kvenna og karla. — Margar
konurnar höfðu ekki næga þekkingu
til þess að spyrja að ýmsu er þeim
lá á hjarta, margar þorðu það ekki
af ótta við að gera sig að fíflum.
Ég er sannfærð um að smávegis
„andlegur“ undirbúningur kæmi í
veg fyrir margar einkaskælur á sal-
ernum og undir sæng, og mundi á-
reiðanlega spara stofnunum róandi
pillur í kílóavís.
Varðandi hinar „viðkvæmari" að-
gerðir karla, er ég með „einkapillu“
til kvensjúkdómalækna á öllu land-
inu! Af hverju takið þið nú ekki
höndum saman og kynnið hinu sterka
(?) kyni ófrjósemisaðgerðir á körl-
um?
Konan er nógu lengi búin að taka
á sig andlega og líkamlega áhættu og
áhyggjur í sambandi við gelnaðar-
verjur og ófrjósemisaðgerðir. Geta
karlar aldrei neitt á sig lagt nema
smokka?
Ég vona að þessar „pillur“ mínar
renni ljúflega niður og óska réttum
aðilum góðs bata.
Reykjavik, 4. júlí 1978.
Elva Jóhannsdótlir.
Laugardag 1. júlí hófst fundur kl.
10 og gerði Guðmundur Sigurðsson,
héraðslæknir á Egilsstöðum grein
fyrir reynslu sinni af POMR, en í
Heilsugæslustöðinni á Egilsstöðum
hefur kerfið verið notað um skeið.
Um hádegisbil var ráðstefnunni slit-
ið og var það mál manna að skipu-
lagning og framkvæmd hennar hefði
verið með miklum ágætum og að-
standendum hennar til sóma í einu
og öllu. Eftir hádegi var farið í skoð-
unarferð til Mývatns. Veðrið var kalt
og drungalegt en engu að síður þótti
hinum erlendu gestum ferðin ánægju-
leg og margt merkilegt að sjá. Lauk
svo þessari Akureyrarferð um kvöld-
ið, er ráðstefnugestir flugu tilReykja-
víkur og hurfu þaðan hver til síns
heima.
HJÚKRUN
17