Hjúkrun: tímarit Hjúkrunarfélags Íslands - 01.06.1985, Blaðsíða 5

Viðtal við skurðhjúkrunarfræðiuga á Laudakoti
Meginástæður fyrir skorti á hjúkr-
unarfræðingum almennt, töldu þeir
vera: Léleg laun og mikið vinnu-
álag á deildum. Vaktavinnan er
mjög krefjandi, ekki bara fyrir
hjúkrunarfræðinginn, heldur einnig
fyrir fjölskyldu hans og heimili.
Aftur á móti töldu þeir að eftirfar-
andi skipti sköpum, í skorti þeim er
ríkir, á sérmenntuðum skurðhjúkr-
unarfræðingum:
1) Skortur á hvatningu. Það er
ekkert sem hvetur hinn al-
menna hjúkrunarfræðing til að
leggja í nám, þar sem ekki er
alltaf vitað hvort það er í boði,
né nokkuð vitað um fyrirkomu-
lag þess.
2) Aukning launa að loknu námi
er ekki umtalsverð.
3) Aukið atvinnuöryggi skapast í
raun ekki, því eftirspurn eftir
hjúkrunarfræðingum er alltaf
meiri en framboð.
Vinna á sjúkrahúsum er byggð upp
á samstarfi hinna ýmsu heilbrigðis-
stétta. Hjúkrunarfræðingar taka
fyllsta tillit til fyrirmæla lækna. Það
er því Iágmarkskrafa að þeir taki
Aðbúnaður staifsfólks.
Skurðstofugangur Landakotsspítala.
jafnframt tillit til þess, er við höfum
til málanna að leggja, sögðu við-
mælendur okkar.
Þegar hjúkrunarnemi kemur á
skurðstofu á nematíma sínum, þá
skiptir það sköpum að andrúmsloft
það er mætir honum, sé andrúms-
loft góðs samstarfs og samvinnu,
Skurðstofan gæti verið sá starfs-
vettvangur er viðkomandi hefur
Aðstaða svœfingardeildar.
mestan áhuga á. Því miður er það
alltof oft, að vera nemans á skurð-
stofu er honum áfall og er það ekki
alltaf framkoma læknanna sem fæl-
ir þá frá heldur einnig framkoma
okkar hjúkrunarfræðinganna. Eitt
og annað spilar vafalaust þár inn í,
en við megum aldrei gleyma því að
einu sinni vorum við líka nemar.
S.SK.
Gömul trétrappa gegnir hlutverki skóhillu.
2 HJÚKRUN ' - 61. árgangur 3