Svava - 01.10.1899, Blaðsíða 7

Október] SVAYA 151
Sé gildi meiitiinavinnnr miðað- við þessav kvöfur,
sýnii'óánœgjan með þjóðfólags fyvivkomulagið að ment-
Uuin í því tilliti cv ÓDÓg. Alliv viðuvkenna misfelluv á
niannfólagsskipuninni, en að aðfnvðin til að bæta úv þeim
vevðúv havla misjöfn. Sumiv vilja laga þæv með friðsöm-
mn lögurn, aðviv með valdi. Óánægjan vex daglega, og
®é ekki kostuv á að fava fyvvi leiðina, þá ev hin leiðin
sjálfsögð.
Hvevnig ev nú ástatt mcð löggjöf vora? Til þess
eð lögvísi geti þroskast að nokkvum muu, þavf nmfvam
þvek mikla eðliseinkunn, og að menn horil á hlutina
°fan fut. Eómverska lögspekin vavð að þvoskast þaunig
seni hún gerði. Hún var sjálfsögð afioiðing af vómvevsku
^nndavfavi, eins og ákveðið hlóm sprettur upp af ákveðnu
fvækorni. Lög þessaia tíma evn safn af smáatriðum, sciu
okki oiga sameiginlnga vót í djúpum javðvegi.
Misfellurnav á ytvi lífskjörum manna hvevfa ekki
fvviv það^ þó samgönguv sóu meivi og hægri. Að sönnu
^öfum vév ótal lífsþægindi nú, sem vév ukki þektuin
áðuv; gufa og lafmagn vinna nú daglega ákaflega mikið
lr*oiva en áðuv vav, og iðnfræði hefiv miklum fvarafövum
fekið. £n þar sem allav stéttiv mannfélagsins ekki geta
!1°tið þessa jafnt, fmst sumum það þyngja en ekki létta
^ífsbaváttuná, enda hefiv það CDgin bætandi áhvif á þið