Svava - 01.10.1899, Blaðsíða 20

SVAVA
164
[Októbek
þólski biskupinn þekti Vogt að því, að vera óhlutdvæg-
an fvelsismann, hað kann Vogt að hjíílpa sév, enda þótt
Jjejv hefðu gagnstreðav skoðaniv í öllum opiubcrum ínál-
mn. Þetta dvó til þess, að ftestiv flokksmenn Arogts uvðu
á nvóti honum, og kvað svo vamt að því, að þeiv vildu
svifta lvann pvófessovs stöðunni við háskólann. A isinda-
stövfum sínum lvélt Vogtáfvam með kappi, bæði með þvf
að þýða þýzk vísindavit á fvöilsku og' frumsemja sum,
jafnfvamt og hann vitaði auðskildav vísindagveinav í þvzk
tímavit, sem öllum stéttum þjóðfélagsius vovu mjög kæv-
komnár. Iiann váv andstæður hevveldi; vavaði við því
að íþyngja ungmennum mcð of mikilli skólavinnu. Sév-
staklega mælti lvann kvöftuglega weð skynsamleg'vi skóla-
heilsufvæði, og vav á móti skvldunámi gvísku og latínu.
„Spendýiin*1, ^favstórt vit eftiv A'ogt, kom vit í
Munchen 1884, með nvörgum eivstungum og myndum.
Seinasta vitstavíið sem liann vann að, vav vitgevð
um fislcana í Mið-Evvópu; eu bonum entist ekki alduv til
að Ijivka við liaua. Hann hafði lengi þjáðst af svefnlöysi,
og 4. maí 1895 tók lækniriuu það til váðs að ídæla hanu
movfíni; liann sofnaði undiv eins en vakuáði aldvei aftúv;
klukkan 5 siðdegis daginu eftiv liætti hjavta hans að sla.