Svava - 01.10.1899, Blaðsíða 32

176 SVAVA [Okióber
viljað Ijúka upp fyrir mér. Haiin hefir sagt raór að
klaustrið sé svo ramliyggilega úr garði gert, að það sé
óhult fyrir litlum lierflokki'.
’Og þó verðum við að komast inu. Iugiríði skal óg
frelsa, þó jafu erfitt só að viuua klaustrið og himininn,.
’Þetta er þá fastur ásetningur yðar 11
’Efast jaú um ]rað Guðmar ?‘
’Nei, en tilfellið er að við komumst ekki lifaudi inn,
eins og ég' hafi sagt'.
Karl iók uú til orða og mælti :
’Við verðum þó að komast þangað lifaudi'.
’Auðvitað', svaraði Guðmar, ‘samt vil ég stinga upp
ú því, að einhver okknr komi þangað inu sem dauður,
endaþótt linnn sé lifandi1.
’Ertu nð verða vifclaus ? ‘
’Alls ekki ' Hlustaðu fyrst ú úform mitt og' dæmdu
svo. Tvoir okkar ríða í öllum heik'æðum heim að klaustr-
iuu, siun úr hvoiri úttinni, þegar þeir raætast, fara þeir
strnx að borjast til múlamynda, og' raunu mmnurnar sjú
það úr klefuin sínum. Loks iætur aunar svo, sem liann
ha.fi feugið hanasúr og fleygir sér af hestiimm, en hinn
flýr ú Lrottu. Það mú mjkið undarlegt vera, ef þær
miskunuarríku nunnursenda ekki vinnumenuina ú kluistr-