Svava - 01.10.1899, Blaðsíða 31

Október] SVAVA 175
fyiir, að við fmnum liann hér. Hanu hefir aldrei
luugðið loforð sín, og aldrei lalað ósatt orð ímín eyru'.
’ÞcL gétur hann fræ'tt okkur um það, hvort Ingiríð-
ur er euu í klaustiinu‘.
’Það er ég sannfærður um‘.
Bræðurnir voru nú komnir í skógarjaðarinn og sáu
lieim að klaustiiuu, þeir viku inn í skógiun aftur, því
þeir vililu ekki 'láta sjá sig. I því bili kemur Guðmar
tram úr skóg'inum og gengur út á veginn.
’Ert það þú, Guðmar?‘ kallaði Folki glaður
mjög'. ‘Eg verð feginn að sjá þig. Er Ingivíður onn í
klaustrinu ? ‘
’Já, hún er þar‘.
’Það er goti, þá ráðumst við á garðshliðið, brjótum
það og tökum Ingii'íði hurt með valdi. Hvar er hestur-
lun þinn Guðmar? Gegn þremur hraustum. og hugdjörf-
11 "i riddurinn, getur jafnvel stór fylking af minnum ekki
varist'.
’Hesturinn minn‘, svaraði Guðmar, ‘er hér við
hendina, þegar ég þarf hans. Ég held samt að við ná-
"m ekki klaustrinu með valdi. Ég hefi kyust dyraverði,
sem er gamall og gráhærður maður, on hvorki óvinur
kvenna né víus, við höfum talað saman gegtium hurðar-
&atið og drukkið saman gegnum það, eu aldrei hefir lnmu