Svava - 01.10.1899, Blaðsíða 37

Oktöber] SVAYA 181
’Jæ-ja', sagði riddsmnn við sjálfan sig, ‘ef hann
getur ekki áttað sig, muuum vér eiga kost A að út-
vega honum og- öss annan konung'.
Eiddarinn lagði upp fiá Grænuhorg til þess að finna
jarlinu.
iFundnrinn var fjölmennur, og þar voru margir sem
ekki voru til staðar við konung3valið. Meðal þeirra var
I'ilip Knútsson, sem laus var úr fangelsinu á Gotlandi,
en nú var hann daufur mjög, því vonir hans voru slokkn-
aðar.
Hörð og aðfinslusöm var ræða jarlsins, sem hann
flutti höfðingjunuin um leið og hann heilsaði þeim. Þeg-
ai' hann var húinu að telja upp öll þau erfiðu störf sem.
hann hafði unnið í þarfir ríkisins, sagði hann :
’Erégekki æðsti maður ríkisins ? Var ég ekki verð-
ugri þess að vera kjörinn konungur, en sonur minn?
Áu minnar vitundar liafið þér kosið hann til konungs,
sem er harn og livorki fner um að sjá fyrir sór né öðrum.
Hvar er sámaður, sern hefir dirfst að storka mér þannig? ‘
Þá stúð upp ívar Blaa, horfði fast í augu jarlsins
og mælti:
’Ég er sá maður, sem hefr framkvaimt þetta. Að
sönnu játum vér að þú ert hæfastur til konungs tignar,
en þú ert ekki konungborinn eins og hann og þess ut-