Svava - 01.10.1899, Blaðsíða 6

150 SVAYA [Októbíir
Llásua atriði, og einuig því, að það innilega bancl sem
teugir oss þessti fræðikerfi, hijóti að slitna Jregar þessi
trú hverfur, þá villast meuu á orsök og aíleiðing. Þau
samstiltu áhrif er slíkur tilbúningur hefir á oss, komast
það hæst, að vér álítum staðreyudina seiu í honum felst,
sanua. Ef vér á einu eða annan hátt nrissum þetta sam-
nemi, þá tökum vér hinar einsíöku setningar og gagn-
lýnum þær, segjum síðan skilið við þá skoðun, semvér
í raun í'éttri vorum löngu búnir að sleppa, og segjumst
gera það af því, að setningar þessa tilbúnings hafi ekki
opinberað oss sauuleikann.
Eius og vér þekkjum, hefir sérliver nrentun þrenn-
an tilgang: að þroska ytri stofnanir lífsius, að efla við-
urkenninguna á sjálfgildum sauuleika og að viðhalda
fjörugu andlegu ]£fi með því að hlynna að fegurðinni.
Umráðasvið þessi standa í nánu sambandj livert til ann-
ars. Þegar maðurinn mentast andloga, verður hann
þreklýndur, glaður og fjölhæfur; hann skoðar hlutina
fiá æðra sjónanuiði, lætur leiðast af meginreglum en
ekki af daglegum þörfum eingöngu. Séu lífsskilyrðin
hagstæð, má ganga að því vístt að þroskun andlegs lífs
einstaklingsins verður jöfn og róleg, en undir því er
starf hans í þarfir vísindanna komið. Afloiðing vinnu
þessarar gerir lífið fegurra og fær listfengum anda efni tii
að srníða úr.