Svava - 01.10.1899, Blaðsíða 44

188 SVAVA [OKTÓisaii
’Jú...., eu fiiöir hennar, Guðmnr riddari Edmunds-
son, er mér andstæður, eins og þér vitið, og ég hélt..‘
’Samfundir ykkar verða líka að eiga sér st-að áu
hans vilja'.
’Eg hef ekkert á móti því, en nær fæ ég þá að sjá
hana; og faðir Sigwart, haldið þér að ég geti fengið hana
til að lofast mér?‘
‘Það verðið þér að sjá uru, ungi maður. Eict ráð vil
ég gefa yður‘.
’Og það er 1 ‘
’Það er blátt áfram sprottið af minni eígin reynslu'.
’Getur það skeð að þér, faðir Sigwart, hafið nokkru
sinni elskað stúlkui'
Iíefði ungi maðurinn hugsað minna um sína eigiu
ást og litið frarnan í munkinu, myndi hann hafa séð að
hið föla andlit hans varð enn fölara við þessa spurniugu,
og að líkt því sem dauðahrollúr leið yfir andlit hans og
afskræmdi það.
An þess að svara riddaranum heinltnis, sagði munlc-
urjnn:
’Þér skjátlar, ungi maður, í minni stöðu elska menn
ekki lrið jarðneska. Keynsluna, sem ég mintist á, hefi
ég öðlast gegnum lærisveina mína. Þú veizt að óg hefi
verið sex ár kennari á heimili Guðmars Edmundssonar‘.