Dagblaðið Vísir - DV - 01.09.2017, Blaðsíða 26

Hátíð fyrir karla sem fíla aðra karla
Bústnir bangsar, úlfamenn og otrar gleðjast saman þrettánda árið í röð
Innan menningarheims samkynhneigðra karlmanna
leynast margar forvitnilegar undirsenur. Ein þeirra,
bangsasenan, dregur nafn sitt af bangsalegu útliti þeirra
sem hrundu henni af stað á áttunda áratug síðustu
aldar en bangsasenan rúmar í dag fjölbreyttan hóp
karlmanna sem leggur áherslu skemmtilega samveru þar
sem öllum sé sýnd virðing óháð útliti og að allir fái að
vera þeir sjálfir, án aðfinnslu.
Myndir Pall Gudjonsson
Á sjötta áratug síðustu aldar í San Fransisco var þetta gælunafn hins vegar notað
yfir alla karlmenn sem voru þaktir
líkamshárum umfram það sem
gengur og gerist svona almennt.
Bangsasenan hefur stækkað
mikið á undanförnum áratugum og
bangsarnir njóta þess að hittast út
af fyrir sig á hvers konar bangsa-
mótum og hátíðum víðsvegar um
heiminn. Íslendingar kannast til
dæmis margir við Sitges Bear Week
á Spáni þar sem um þrjú til fjögur
þúsund bangsar og vinir þeirra
koma saman ár hvert.
Frá árinu 2005 hefur Frosti
nokkur Jónsson haldið bangsahátíð
hér á landi með mjög góðum ár-
angri. Hátíðina kallar hann „Bears
on Ice“ eða Birnir á klaka.
Í gær var flautað til leiks í
þrettándu Bears on Ice hátíðina.
Hún hófst á Petersen svítunni og
lýkur með dögurði á sunnudag
en þess á milli verður djammað
föstudag og laugardag og landið
skoðað. Til dæmis ætla strákarnir
að skella sér í Bláa lónið og skoða
Gullfoss og Geysi en hápunktur-
inn er dansleikurinn sem fer fram
í Ægisgarði á Laugardagskvöld
þar sem fram koma Páll Óskar,
dragdrottningin Gogo Starr og DJ
Perfecto.
Allir gay, bi og trans karlmenn
velkomnir!
Frosti segir hátíðina frekar litla á
heimsmælikvarða en á sama tíma
sé þetta einn af stærri LGBT-við-
burðum landsins og eini „men
only“ viðburðurinn innan LGBT-
senunnar. „Þetta er bara viðburður
fyrir karla sem fíla aðra karla og
eru allir gay, bi og trans karlmenn
velkomnir,“ segir Frosti.
Hann segir hátíðina fyrst og
fremst hugsaða sem vettvang fyrir
karlmenn hvaðanæva úr heiminum
að skemmta sér saman, kynnast
hver öðrum og fyrir erlendu gestina
að sjá örlítið af Íslandi í leiðinni.
„Sambærilegar hátíðir fara ár-
lega fram bæði í Evrópu og Banda-
ríkjunum en þessi er frábrugðin
að því leyti að dagskráin er í bland
skoðunar- og upplifunarferðir
á daginn og skemmtileg partí á
kvöldin.
Það er hægt að kaupa sig inn
á partíin öll kvöld en passi sem
gildir fyrir alla viðburði helgar-
innar, þ.m.t. skoðunarferðirnar og
kostar 40.000 krónur,“ segir Frosti
og bætir við að það sé fyrir löngu
orðið uppselt.
Allir eiga að skemmta sér vel
Frosti ætlar sér þó ekki að stækka
hátíðina upp úr öllu valdi. „Þótt
passarnir seljist vel þá er það samt
ekki markmið okkar að hátíðin
stækki eitthvað sérstaklega mikið
með hverju árinu. Við getum ekki
tekið við óendanlega mörgum gest-
um og það eru takmörk fyrir því
hvað við getum komið með marga
gesti, til dæmis í Bláa lónið. Við
viljum aðallega tryggja að menn
skemmti sér rosalega vel og að
við sem stöndum að þessu getum
sinnt þessu með góðu móti,“ segir
hann en hópurinn sem kemur að
skipulagningu hátíðarinnar telur
um tólf manns.
Koma aftur til að gifta sig
Óhætt er að segja að þetta frí-
stundaframlag þeirra, sem er unnið
utan hefðbundins vinnutíma, hafi
skilað góðum árangri. Bears on Ice
er nefnilega ekki rekin í hagnaðar-
skyni og því fer allt það fé sem
kemur umfram í kassann beint til
góðgjörðamála. Í fyrra styrkti Bears
on Ice HIV Ísland um 300.000
krónur og um 400.000 krónur árið
2015. Og það er fleira gott sem
hefur sprottið úr gleðijarðvegi
Bears on Ice síðan fyrsta hátíðin
fór fram árið 2005. „Til dæmis
hafa allnokkur hjónabönd komið
úr úr þessu og nokkrir sem fundu
ástina hér á klakanum hafa meira
að segja komið aftur til landsins til
að ganga í það heilaga,“ segir Frosti
að lokum.
Þrettánda hátíðin Frosti Jónsson fagnar þrettándu Bears on Ice-hátíðinni um
helgina og tekur á móti miklum fjölda karlmanna sem flestir eiga það sameiginlegt að
vera vel skeggjaðir.
Bangsaganga Sól skein í heiði þegar bangsarnir sóttu Þingvöll heim sumarið 2016.
hamingjusamir Bangsar á íslandi Skoðunarferð að Gullfossi og Geysi e
r
meðal þess sem bangsarnir hafa fyrir stafni meðan á hátíðinni stendur.
Í mínum huga hafa íslenskir fjölmiðlar
alltaf verið eins
og konurnar
hans Pedro
Almodovar, á
barmi taugaáfalls.
Það er að segja
þessir frjálsu. Ég hef enga tölu
lengur á þeim sem hafa skotið upp
kollinum og horfið jafnhraðan því
það er ekki nóg að það sé auðvelt
að stofna fjölmiðil, það þarf galdur
til að halda honum gangandi. Sér-
staklega þegar enginn er speninn
að ofan. Á vefnum Tímarit.is (sem
er ekki tæmandi) eru 77 titlar yfir
blöð og tímarit sem komu út frá
árinu 2010 til dagsins í dag og
vefritin sem hafa fæðst og dáið eru
örugglega þrisvar sinnum fleiri.
Talandi um netið. Undanfarin tíu
ár hefur fjölmiðlalandslagið breyst
hraðar en útlit Kim Kardashian.
Það er að segja eftir tilkomu
samfélagsmiðlanna og þá aðallega
Facebook. Læktakkinn á Facebook
gerbreytti því hvernig við tökum
inn fréttir og aðrar upplýsingar.
Og svo komu allir hinir samfélags-
miðlarnir.
Allt í beinni
Munið þið þegar það var „bein
útsending“ í sjónvarpinu í gamla
daga? Það var líkt og von væri á
geimverum. Fjölskyldan sat agndofa
í stofunni. Orðlaus yfir þessari stór-
brotnu hátækni. Í dag eru börnin
okkar með „beina útsendingu“ á
Twitter, Instagram og SnapChat
þegar þeim sýnist. Svo mikið fyrir
sérfræðiþekkingu þeirra sem vinna
við sjónvarpsútsendingar. Eða hvað?
Og hvað með blaðamenn? Er þörf
fyrir okkur? Af hverju ætti fólk að
vilja lesa blöð og tímarit þegar það
getur farið á Facebook, lesið statusa,
kommentað, taggað, deilt og lækað?
Til hvers að vera í áskrift þegar þú
getur fengið allt ókeypis?
Prentsverta á puttana
Jú. Það er gott að lesa bækur, blöð og
tímarit einmitt af því að það er EKKI
hægt að kommenta, tagga, deila og
læka. Það er notalegt að setjast niður
með morgunkaffið og helgarblaðið,
fletta, fá smá prentsvertu á puttana
og ekki síst frið frá pípandi skilaboð-
um á Facebook Messenger, vinnu-
póstum, virkum í athugasemdum og
meldingum frá Instagram, SnapChat
og Twitter. Þótt tæknin eigi hug
okkar allan í dag þá trúi ég því að
blöð og tímarit muni fljótlega snúa
aftur eins og gömlu góðu vínyl-
plöturnar. Þetta er einfaldlega bara
kósí stemning.
Góða helgi!
-Margrét Hugrún
Þótt tæknin eigi hug okkar allan í dag þá trúi ég því að blöð og
tímarit muni fljótlega snúa aftur eins og gömlu góðu vínylplöturnar.
Fjölmiðlar á barmi taugaáfalls