Dagblaðið Vísir - DV - 01.12.2017, Blaðsíða 20

20 sport Helgarblað 1. desember 2017
æfa með AGF. Ég bankaði upp
á, kynnti mig og sagði að ég væri
með ákveðinn fjölda af landsleikj-
um og hitt og þetta. Ég bað um að
fá að æfa með þeim til að halda
mér við og einhverra hluta vegna
gekk það upp. Það hljóta að hafa
verið mikil meiðsli þarna, ég fékk
samning fram að áramótum en ég
kom út í ágúst. Ég byrjaði nokk-
uð sterkt, svo fékk ég lengri samn-
ing. Það var alveg frábært, ég var
búinn að setja fótboltann í ann-
að sætið. Þegar þetta kom upp í
hendurnar á mér, ákvað ég að láta
slag standa. Ég var orðinn 29 ára
gamall og fékk þetta tækifæri.“
Öllari eftir leik og Gammel
dansk í morgunmat
Menningin í Danmörku á
þessum árum var allt önn-
ur en hún er í fótboltanum
í dag og Ólafur kynnt-
ist því fljótt. „Ég man
alltaf eftir fyrsta leikn-
um sem ég spilaði fyr-
ir AGF. Við komum
inn í klefa eftir leik-
inn og þar kom hús-
vörðurinn með tvo
kassa af bjór. Bjór-
inn flæddi og svo
sátu nokkrir með
sígarettur inni í
klefa og reyktu,
þetta var nokk-
uð sem hafði
ekki tíðkast á
Íslandi í ein-
hver tíu ár. Mér
fannst þetta
frekar skrýt-
ið. Við æfðum
tvisvar á dag
þrisvar í viku. Það
var þessi hluti,
bjórinn og sígar-
etturnar, sem ég
var mjög hissa á.
Þetta var í kringum
1997 og 1998, en síðan
heyrir þetta sögunni til.
Ég náði restinni af þess-
um danska sið; að öllarinn
væri í klefanum.
Það voru skemmtileg-
ir karakterar þarna, ég spil-
aði með, Torben Piechnik sem
var hjá Liverpool. Hann var mik-
ill öðlingur, við vorum saman í
húsi í einni æfingarferð, það var
dæmi um atvinnumennskuna á
þeim tíma. Það var bankað á her-
bergisdyrnar hjá mér klukkan 7.15
og Torben lét mig vita að það væri
morgunmatur, ég kom fram og þar
var diskur og bolli og lítið staup. Ég
hugsaði með mér hvort þetta væri
berjasaft. Það var ristað brauð og
hann hafði hellt upp á kaffi. Svo
náði hann í flösku af Gammel
dansk. Hann sagði mér að í þessu
húsi og í þessari ferð væri alltaf eitt
þannig skot á morgnana. Svo var
sagt skál og ég hellti þessu í mig.
Svo var æfing einum og hálfum
tíma seinna. Danir líta á Gammel
dansk sem meðal.
Andrúmsloftið var skemmti-
legt. Þetta hefur breyst mikið,
margir þeirra sem ég spilaði með
þarna fóru að þjálfa. Það var afar
óvænt og gaman að kynnast þessu
lífi. Ég fór óvenjulega leið.“
Las Fram ekki nógu vel
Eftir að hafa þjálfað U19 ára lið
AGF og verið aðstoðarþjálfari að-
alliðsins kom Ólafur heim sumar-
ið 2004 og bjargaði Fram frá falli.
Ári eftir var hann rekinn úr starfi.
„Ég gerði örugglega fjölda mis-
taka, þegar ég kom til Fram, en
þá fannst mér ég þurfa að taka
mikið til. Það var stórt stökk úr
því umhverfi sem ég hafði ver-
ið í, menn mættu á æfingu með
rækjusamloku og kók og hopp-
uðu út úr bílnum. Þarna þurfti
að taka til. Á hverjum nýj-
um stað sem þú kemur á eru
hlutirnir öðruvísi. Þegar ég kom
til Fram þá snerist málið um
að halda í horfinu. Mark-
miðið var eitt og það var
að falla ekki niður um
deild. Mistökin sem
ég gerði voru að trúa
því að það væri eitt-
hvað í þessu til
lengri tíma litið, árið 2005, en svo
féllum við. Allt sumarið töluðu
menn um að sama hvernig færi
þá myndu menn standa saman.
Þegar illa gengur er klassískt að
láta þjálfarann taka pokann sinn.
Að vera rekinn frá Fram, haustið
2005, var sennilega það besta sem
hefur hent mig á ferlinum.
Ég tók ekki við Breiðablik fyrr
en í júlí árið 2006. Þar var um
björgunarstarf að ræða, líkt og hjá
Fram. Fljótlega fann ég samt að
ég naut mikils stuðnings innan
stjórnarinnar, í innsta kjarna. En
utan stjórnar gætti óþolinmæði.
Árin 2006 til 2008 einkenndust
af átökum hjá Breiðabliki. Gengi
liðsins hafði ávallt verið upp og
ofan, en við náðum að finna stöð-
ugleika. Ég skynjaði að raun-
hæft væri að horfa fram á veginn
og hugsa dæmið til lengri tíma.
Munurinn á Fram og Breiðabliki
var að hjá Breiðabliki var frábær
aðstaða og yngri flokkarnir skil-
uðu frábærum leikmönnum.
Maður þarf að hugsa þetta
dæmi á tveimur stigum; að
komast í úrslit núna og á
sama tíma að hugsa til fram-
tíðar.
Hjá Fram var ég kannski
ekki nógu einbeittur varðandi
að komast í úrslit, þá og þegar.
Eftir á að hyggja held ég að
ég hafi hvorki lesið klúbb-
inn né leikmennina nógu
vel. Það er ekkert eðlilegt
við það að sitja
fundi
með
stjórnarmönnum og ræða af
hverju hinn og þessi leikmaður
væri ekki að spila. Stjórnarmönn-
um kemur það ekkert við. Slíkt átti
sér aldrei stað hjá Breiðabliki.“
Stjarna sem landsliðsþjálfari
hafði ekki áhuga á
Sumarið 2008 sló Jóhann Berg
Guðmundsson í gegn hjá Breiða-
bliki, þá 17 ára gamall. Ólafur
reyndi að koma Jóhanni í U19 ára
landsliðið en án árangurs.
„Við vorum í æfingaferð á Spáni
árið 2008 og Marel Baldvinsson
meiddist. Jóhann Berg kom þá inn
í liðið og byrjaði að æfa með okk-
ur. Hann leit aldrei um öxl eftir
það.
Ég hitti Jóhann Berg haustið
2007. Ég var í Fífunni og þar kom
inn drengur og gaf sig á tal við
Arnar Bill, aðstoðarþjálfara minn.
Þarna var Jóhann kominn og
spurði hvort hann mætti ekki fá
bolta. Ég spurði Arnar út í hann og
hann sagði mér að Jói hefði verið
úti í Englandi og væri mjög flottur
leikmaður. Arnar sagði mér að Jó-
hann hefði slitið krossband. Hann
byrjaði að æfa með 2. flokki og
Pétur Pétursson, sem var þjálfari
þar, vildi skóla hann til.
Ég sá hann spila leik í Fífunni
og vildi fá hann tafarlaust inn í
meistaraflokkinn. Það var æfinga-
helgi hjá U19 ára landsliðinu og ég
komst að því að Jói hefði ekki verið
valinn. Ég hringdi í þjálfara liðsins
og sagði sem var, að mér væri fyr-
irmunað að skilja hvers vegna
Jói hafi ekki verið valinn. Þjálf-
arinn sagði mér að Jói væri
ekki nógu góður en ég sagði
honum að hann skyldi taka
Jóa inn á æfingar.
Hann var ekki sann-
færður en fór að ráðum
mínum. Svo var hópur-
inn valinn og Jói ekki
í honum. Ég hringdi
aftur í þjálfarann og
spurði hverju það
sætti. Hann sagði
mér að hann hefði
betri leikmenn,
Jói væri slak-
ur í vörn og væri
bara dúkkulísa.
Ég sagði að ég
nennti ekki að
ræða þetta meira
við hann en sagði
honum þó að
þetta yrði í síðasta
sinn sem hann
myndi ekki velja
Jóa; það væri ekki
hægt að ganga fram
hjá honum. Og viti
menn – U21 árs lands-
liðið var valið og hver
var þar ef ekki Jóhann.
Næstu landsleikir á eftir
voru svo A-landsleikir.“
Heppinn að missa ekki
starfið í Kópavogi
Ólafur vann fyrsta stóra bik-
arinn í karlaflokki í Breiðabliki
sumarið 2009 þegar liðið varð
bikarmeistari. Fyrr það sumar
hafði komið til tals að víkja Ólafi
úr starfi. „Það var sætt að vinna
bikarinn um haustið. Ég veit í dag
að það stóð styr um mig. Í dag
brosa til mín menn sem sögðust
alltaf bakka mig upp, en gerðu
það þó ekki. Það skiptir mig litlu.
Menn verða að eiga það við sína
samvisku.
Þá var stjórnin og fleiri grjót-
hörð á því því að ég ætti að halda
áfram. Ég persónulega upplifði
þar stuðning sem ég hef hvergi
áður upplifað sem þjálfari. Við
hefðum ekki orðið Íslands- og
bikarmeistarar ef ekki hefðu ver-
ið menn þar sem settu hnefann í
borðið, trúðu á að verið væri að
„Það var
bara
handaband og
málið búið, ég
sagði bara við
hann að það væri
grátbroslegt að
við værum að fara
að vinna saman.
Klókur Ólafur er afar klókur þjálfari og er nú
mættur heim í Hafnarfjörðinn. Mynd SiGtryGGur Ari