Dagblaðið Vísir - DV - 01.12.2017, Blaðsíða 56

Vikublað 1. desember 2017 8
Hún heitir Ásdís og hún er ljón. Dæmigert ljón. Íburðarmikið ljón sem
elskar athygli, sviðsljósið, glamúr og
glys. Sjálfsörugg, skapandi og kraft-
mikil glamúrsprengja sem hefur
alltaf kunnað að bjarga sér og fylgja
draumum sínum eftir en þessir
eiginleikar hafa meðal annars veitt
henni frásagnarverða og viðburða-
ríka ævi í þau tæp fjörtíu ár sem
hún hefur verið til.
Ásdís Rán Gunnarsdóttir leit
dagsins ljós á Egilsstöðum þann
12. ágúst árið 1979, sama ár og
hljómsveitin Queen sendi frá sér
lagið „Don't Stop Me Now“. Svo-
lítið táknrænt. Foreldrar hennar,
Gunnar Vignisson, útibússtjóri
Íslandsbanka á Egilsstöðum, og
Eygló Gunnþórsdóttir myndlist-
arkona skildu þegar Ásdís var rétt
um tveggja ára og fyrstu æviárin
flæktist sú stutta milli Egilsstaða,
Reykjavíkur og Hornafjarðar.
Þrettán ára mætti svo unglingurinn
alfarið á mölina með mömmu sinni
og litlu systur, Hrefnu Sif, sem er
níu árum yngri en Ásdís.
Skapandi kynbomba sem væri örugg-
lega greind með lesblindu í dag
Mæðgurnar þrjár fluttu á milli
nokkurra íbúða í Bakkahverfinu
í Breiðholti en bjuggu lengst
af í Dvergabakka. Ásdís gekk í
Breiðholtsskóla og segist hafa verið
óttalegur villingur eins og algengt
var með Breiðholtskrakka á þessum
árum, lyklabörnin svokölluðu. Hún
stóð sig þó þokkalega í námi, var
best í listnámi og öðrum skapandi
greinum en lélegust í stafsetningu.
„Ég hef reyndar aldrei verið
greind með lesblindu enda þekktist
ekkert svoleiðis á þeim árum
þegar ég var að alast upp. Ég er
hins vegar nokkuð viss um að ég
fengi þessa greiningu ef hún væri
gerð á mér í dag,“ segir Ásdís og
brosir milt þar sem hún situr vel
til höfð á móti blaðamanni Birtu á
nýlegu kaffihúsi við Hlemm. Hún
er í hvítri, þröngri peysu úr angora
ullarefni, með fíngerða skartgripi úr
gulli og vel snyrtar neglur í gylltum
og svörtum lit. Við hlið hennar í
sófanum stendur lítil svört og gyllt
taska frá Louis Vuitton. Förðunin er
klassísk; fölbleikt gloss á þrýstnum
vörum og svartur „eye liner“. Í raun
er hún eins og bomba klippt út úr
blaði síðan sirka 1960. Hún gæti
verið dóttir Pamelu Andersson.
Barnabarn Marilyn Monroe, Jane
Mansfield eða Mamie Van Doren.
100 prósent kynbomba af gamla
skólanum.
Fór að heiman fimmtán ára
Ásdís var ein af þessum stelpum
sem gátu ekki beðið eftir því að
fá að ráða sér sjálfar. Um leið og
grunnskólanum lauk sagði hún
skilið við neðra Breiðholtið, vinkaði
bless og flutti beinustu leið í mið-
borgina, þá aðeins fimmtán ára.
Hún leigði sér litla íbúð og skráði
„Ég var
ekkert
ofsalega
ánægð
með mig“
Ásdís Rán segir frá því hvernig hún flutti fimmtán ára að heiman, fór að vinna á
börum í miðbænum, varð móðir sautján ára og landsþekkt kynbomba fyrir tvítugt.
Hún talar einnig um sjálfskoðun og áfallastreitu sem varð til þess að hún settist niður
og skrifaði sjálfshjálpar og lífsstílsbók fyrir konur.
Margrét H. gústaVsdóttir
margret@dv.is
„Ætli ég sé
ekki bara
síðasta íslenska
glamúrmódelið
M
yn
d
B
ry
n
ja