Dagblaðið Vísir - DV - 23.03.2018, Side 28

28 umræða
Sandkorn
23. mars 2018
DV áskilur sér rétt til að birta aðsent efni blaðsins á stafrænu
formi og í gagnabönkum án endurgjalds. Öll viðtöl blaðsins eru
hljóðrituð. Notkun á efni blaðsins er óheimil án samþykkis.
Aðalnúmer: 512 7000
Auglýsingar: 512 7050
Ritstjórn: 512 7010
Heimilisfang
Kringlan 4-12, 4. hæð
103 Reykjavík
Útgáfufélag: Frjáls fjölmiðlun ehf. Stjórnarformaður: Sigurður G. Guðjónsson
Framkvæmdastjóri: Karl Garðarsson Aðalritstjóri og ábyrgðarmaður: Kristjón Kormákur Guðjónsson
Aðstoðarritstjóri: Einar Þór Sigurðsson Prentun: Landsprent Dreifing: Árvakur
fréttaskot
512 7070
abending@dv.is
Stríðið er að tapast
É
g hef verið svo heppinn í líf­
inu að fáir í kringum mig
hafa fallið frá. Þeir nánir ætt­
ingjar og vinir sem hafa yfir­
gefið þessa jarðvist hafa flestir
fallið fyrir Elli kerlingu eða sjúk­
dómum sem óhjákvæmilega fylgja
því skaðræðisskassi, sem enginn
okkar flýr.
Það var því ný og í alla staði
átakanleg reynsla að fylgja vini
mínum, Stefáni Kristjánssyni, til
grafar í síðastliðinni viku. Hann
lést aðeins 35 ára að aldri eftir erf­
iða baráttu við eiturlyfjafíkn síð­
asta spölinn. Fráfall hans fékk
mikið á mig og jarðarförin var ein
sú erfiðasta stund sem ég hef upp­
lifað. Neskirkja var troðfull af fjöl­
skyldu Stefáns og vinum sem öll
syrgðu þann góða dreng. Sorgin
var nánast áþreifanleg og það eina
sem veitti manni hugarró voru hlý
orð Davíðs Þór Jónssonar prests
sem fórst það frábærlega úr hendi
að færa tilfinningarnar í brjósti
manns í orð og sefa þær.
Dauðsföll tengd fíknisjúkdóm­
um eru skelfileg hvað þetta varð­
ar. Fyrir utan baráttuna við sorgina
þá þurfa vinir og fjölskylda að
burðast með ásakanir í eigin garð
og jafnvel reiði. „Af hverju hætti
hann ekki?“ og „Gerði ég nóg til
að hjálpa honum?“ voru dæmi um
spurningar sem ég óhjákvæmilega
spurði sjálfan mig og eflaust allir
þeir sem voru samankomnir í Nes­
kirkju þennan dag.
En Stefán er ekki sá eini sem
fallið hefur í valinn. Undanfarin
ár hefur orðið sprenging í dauðs­
föllum sem rekja má til fíknisjúk­
dóma. Á árum áður voru dauðs­
föll einstaklinga undir 40 ára aldri,
sem leitað höfðu sér hjálpar hjá
SÁÁ, um fimmtán talsins á ári.
Undanfarin tvö ár hafa dauðsföll­
in verið á bilinu 25–27 talsins. Árið
byrjar síðan skelfilega, um tugur
einstaklinga er fallinn frá það sem
af er ári, þar af Stefán, vinur minn,
sem ég minnist á hér að framan.
Þá berast fréttir af því að um 600
manns séu á biðlista eftir plássi
á Vogi og þar af séu rúmlega 500
manns sem hafa ekki fengið neina
tímasetningu um hvenær pláss til
að fá lífsnauðsynlega aðstoð losn­
ar.
Sem áhorfandi að þessum
hörmungum þá upplifi ég ástandið
þannig að við eigum í stríði og
þetta stríð er að tapast. Lögreglan
hefur ekki bolmagn til þess að hafa
hendur í hári þeirra sem hagnast
af sölu fíkniefna, álagið á réttar­
kerfinu vegna brota sem tengjast
sölu og neyslu er mikið og að auki
er allt heilbrigðiskerfið fjársvelt og
getur þar af leiðandi ekki hjálpað
þeim sem eru hjálpar þurfi. Þetta
er einfölduð sviðsmynd en hún er
sönn.
Afglæpavæðing og jafnvel lög­
leiðing fíkniefna er eitthvað sem
mér hefur fundist fráleit hug­
mynd fram til þessa. Margir segja
það vera uppgjöf og að hún sé
óásættan leg. En hvað er annað
til ráða þegar varnirnar eru að
bresta? Falla með sæmd eða semja
frið? Ég vel alltaf hvíta fánann. n
Leiðari
Björn Þorfinnsson
bjornth@dv.is
Fór til Tene og vill
lækka áfengiskaupa-
aldurinn
Þingmenn Sjálfstæðisflokks­
ins í stjórnskipunar­ og eftir­
litsnefnd vilja fara alla leið
ef lækka á kosningaaldurinn
niður í 16 ár. Brynjar Níelsson,
þingmaður Sjálfstæðisflokks­
ins, sem var á Tenerife þegar
DV náði af honum tali, gaf
óljós svör um hvort það ætti
við um áfengiskaupaaldurinn.
Svo virtist sem hann væri í það
minnsta til í að lækka aldurinn
niður í 18 ár, ef það væri vilji
löggjafans að fólk væri orðið
sjálfráða. Hvort það hafði áhrif
að Brynjar væri á Tene eða ekki
skal látið liggja milli hluta.
Það sem Sjálfstæðis-
menn ályktuðu ekki um
Sjálfstæðismenn ályktuðu
um flest milli himins og jarð­
ar á landsfundi sínum síðustu
helgi. Það var hins vegar eitt
mál sem flokkurinn minnist
ekki einu orði á, það er borg­
arlínan umdeilda. Málið klýfur
flokkinn á höfuðborgarsvæð­
inu. Sjálfstæðismenn í Reykja­
vík vilja taka borgarlínu af dag­
skrá á meðan Sjálfstæðismenn
í Kópavogi, Mosfellsbæ, Garða­
bæ og Hafnarfirði eru á sömu
línu og meirihluti Dags B. Egg-
ertssonar. Það er því skiljanlegt
að samgönguályktun Sjálfstæð­
ismanna beini bara spjótum
sínum að leigubílstjórum.
Orðið á götunni
S
varthöfði brá sér í heita pott­
inn í vikunni þar sem hóp­
ur fólks ræddi umdeilt við­
tal Sindra Sindrasonar,
sjónvarpsmanns á Stöð 2, þegar
hann grillaði í beinni Þórdísi Lóu
Þórhallsdóttur, oddvita Viðreisnar í
Reykjavík. Þórdís mætti í jákvæð og
glaðhlakkaleg í settið hjá Sindra en
fljótlega runnu á hana tvær grímur.
Sindri þjarmaði vel að Þórdísi
og var ekki hrifinn af svörum
hennar. „Þórdís, þú segir ekki
neitt. Þetta er rosalega lítið,“ sagði
Sindri og hló hátt og snjallt við
einu svari Þórdísar. Egill Helgason
hefur komið Þórdísi til varnar og
kveðst ekki viss um að fólk sem sé
á sínum fyrsta degi í framboði og
nýtt í stjórnmálum eigi skilið slík­
ar „trakteringar“. Þór Saari, fyrrver­
andi formaður þingflokks Hreyf­
ingarinnar, sagði aðfarir Sindra
eiga fyllilega rétt á sér og Viðreisn
ætti ekkert erindi í borgarmálin
með „þessari konu.“
Viðtalið minnti nokkuð á það
þegar Tara Margrét Vilhjálms­
dóttir, formaður Samtaka um lík­
amsvirðingu, mætti Sindra í sjón­
varpssal til að ræða fitufordóma.
Þar lenti Töru og Sindra saman eft­
ir að hún sagði Sindra vera í for­
réttindastöðu. Sindri brást við því
með því að spyrja hvort Tara vissi
hvað hann væri í mörgum minni­
hlutahópum. „Ég er hommi, ég
á litað barn, það er ættleitt, ég er
fyrsti samkynhneigði maðurinn til
að ættleiða á Íslandi, ég er giftur
útlendingi – eða hálfum útlendingi
– þannig að við skulum ekki fara
þangað,“ sagði Sindri og Tara svar­
aði á móti: „Það er miklu meira
samfélagslegt samþykki fyrir for­
dómum gegn feitu fólki.“
Þórdís fékk svo á baukinn hjá
Sindra í vikunni og þegar hún
kvaðst vera ákveðin í að láta til
sín taka sagði Sindri: „Þetta seg­
ir okkur samt ofboðslega lítið. Er
ekkert svona eitt sem þú vilt segja
áhorfendum; þetta hefur ekki ver­
ið nógu vel gert, við viljum ráð­
ast í þetta? Komdu með eitt.“ Þór­
dís svaraði: „Besta borg í Evrópu,
er það ekki flottur mælikvarði?“
Sindri svaraði: „Þórdís, þú segir
ekki neitt. Þetta er rosalega lítið.“
Um þetta var rætt í heita pottin­
um og voru pottverjar á því að
Þórdís og Tara væru báðar klárar
og glæsilegar konur sem ættu það
líka sameiginlegt að vera í yfir­
þyngd. Feitar er orðið sem Tara vill
að sé notað. Þá er nokkur svipur
með Töru og Þórdísi. Enginn hef­
ur fengið jafn mikið fyrir ferðina
hjá Sindra og þær Tara og Þórdís.
Það er því engin furða að fólkið í
heita pottinum spyrji: Er Sindra í
nöp við feitar konur?
Svarthöfði
Er Sindra í nöp við feitar konur?
Orðið á götunni er að nokkur skjálfti sé
meðal ýmissa starfsmanna borgarinnar,
enda borgarstjórnarkosningar framundan
og hætt við að með nýrri forystu komi
nýtt og breytt verklag. Gjarnan er minnst
á kústa eða vendi í þessu sambandi. Bera
slíkar breytingar gjarnan hið hlutlausa
og saklausa nafn „skipulagsbreytingar“
eða „hagræðing“ þótt það feli ávallt í sér
uppsagnir, mannabreytingar eða jafnvel
upprætingu heilu embættanna.
Embætti Umboðsmanns borgarbúa
var stofnað árið 2013 til þess að vera eins
konar hjálparhella og
milliliður borgarbúa
gagnvart skrifræð-
iskerfinu. Eða líkt og
segir á heimasíðunni:
„… styrkja tengslin
milli borgarbúa og
borgarkerfis og stuðla
að auknu réttaröryggi
borgarbúa.“
Orðið á götunni er að Umboðsmaður
borgarbúa telji nú starfsöryggi sínu
verulega ógnað. Embættismaðurinn ku
vera sveittur við lyklaborðið að uppfæra
ferilskrá sína og líta í kringum sig eftir nýju
starfi. (Embætti Umboðsmanns Íslands
er víst laust, þar sem Einar Bárðarson er
kominn í vinnu hjá Hafnarfjarðarbæ.)
Ástæðan er sú að Eyþór Arnalds,
borgarstjóraefni Sjálfstæðisflokksins,
virðist ekki sérstaklega upp með sér yfir
tilgangi eða afköstum embættisins.
Segir Eyþór að þangað geti
borgarbúar leitað og á meðan trufli þeir
ekki borgarfulltrúa eða borgarstjóra með
kvabbi sínu, þannig komi borgarstjóri
sér undan að veita borgarbúum áheyrn.
Hann tekur fram að umboðsmaðurinn
hafi engin völd og skili því aðeins áliti eða
frávísun til fólks sem þangað leiti. Hann
nefnir að það geti tekið allt upp undir 80
daga fyrir umboðsmanninn að fá svör
frá skipulagssviði og að kerfið finni þar
á eigin skinni það sem borgarbúar þurfa
að búa við, þar sem algengasta niðurlag
fundargerða þar á bæ sé orðið: „frestað“.
Þessu segist Eyþór ætla að breyta.
Orðið á götunni er að setjist Eyþór í
borgarstjórastólinn verði embætti Um-
boðsmanns borgarbúa lagt niður í sinni
núverandi mynd.