Morgunblaðið - 16.02.2018, Síða 29

MINNINGAR 29
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 16. FEBRÚAR 2018
✝ SvanfríðurIngunn Arn-
kelsdóttir fæddist
á Sviðningi í
Skagahreppi í
Austur-Húnavatns-
sýslu 10. október
1927. Hún lést á
Borgarspítalanum
í Fossvogi 6. febr-
úar 2018.
Foreldrar Svan-
fríðar voru Þur-
íður Sveinbjörg Eiríksdóttir og
Arnkell Bjarnason. Systkini
Svanfríðar samfeðra voru Sig-
ríður, Arent, Garðar, Hólm-
fríður Erla og Ingey, öll látin.
Hinn 17. apríl 1954 giftist
Svanfríður Arnóri Aðalsteini
Guðlaugssyni, f. 5. ágúst 1912,
Guðmundur Birkir. 3) Guð-
björn Bjarni, f. 31. ágúst 1958,
d. 11. febrúar 2015. Barna-
börnin eru sjö, langömmu-
börnin eru líka sjö og það átt-
unda á leiðinni.
Svanfríður fluttist ásamt
móður sinni til Hafnarfjarðar
1947 og bjó þar í nokkur ár.
Eftir að hún giftist 1953 bjó
hún alla tíð í Kópavogi, fyrst á
Digranesheiði 5, síðar í Blásöl-
um 22 og undir lokin í Boða-
þingi 22.
Hún vann um árabil ýmis
þjónustustörf m.a. á Elliheim-
ilinu Grund, í Menntaskólanum
í Kópavogi og víðar. Hún tók
virkan þátt í starfi safnaðarfé-
lags Digraneskirkju frá byrjun.
Þegar aldurinn færðist yfir
sneri hún sér að handavinnu og
prjónaskap, auk þess að taka
þátt í félagsstarfi aldraðra í
Boðanum.
Útförin fer fram frá Digra-
neskirkju í dag, 16. febrúar
2018, klukkan 15.
d. 15. febrúar
2003. Foreldrar
hans voru Guð-
laugur Bjarni Guð-
mundsson og
Sigurlína Guð-
mundsdóttir.
Svanfríður og
Arnór eignuðust
þrjú börn; 1) Arn-
ór Heiðar, f. 28.
júlí 1954, maki
Margrét Fjóla
Jónsdóttir, börn þeirra Anna
Monika og Arnór Már. Fyrir
átti Arnór Heiðar Brynhildi og
Hlyn Andra. 2) Þuríður Svein-
björg, f. 19. júlí 1957, maki
Gunnlaugur Gunnlaugsson.
Börn Þuríðar eru Svanfríður
Arna, Guðsteinn Fannar og
Í dag kveð ég móður mína með
miklum söknuði. Hún var ekki
bara móðir, hún var líka besti og
tryggasti vinur okkar barnanna
sinna.
Mamma var dæmigerð íslensk
alþýðukona, hörkudugleg og
ósérhlífin. Hún var sveitastelpa
sem flutti norðan úr landi með
móður sinni fljótlega eftir seinni
heimsstyrjöldina. Hún fékk at-
vinnu í Reykjavík, fann þar ást-
ina sína og byggði upp litla fjöl-
skyldu, sem hún hélt þétt utan
um.
Mamma var hógvær kona,
hjartahrein og skynsöm. Hún var
góður uppalandi og ég er forsjón-
inni þakklátur fyrir að hafa átt
hana að í gegnum lífið.
Mamma og pabbi voru meðal
frumbyggja í Kópavogi. Þau
byrjuðu að byggja sér hús við
Digranesveginn árið 1953 og
fluttu inn 1954. Mamma bjó í
Kópavogi í 65 ár. Henni fannst
vænt um bæjarfélagið sitt og var
stolt af því að vera Kópavogsbúi.
Síðustu árin bjó hún í þjónustuí-
búð í Boðaþingi. Hún var dugleg
að sækja þar félagsstarf aldraðra
sér til ánægju og afþreyingar.
Svo greip hún í handavinnuna
þegar heim var komið, enda hafði
hún ávallt eitthvað skemmtilegt á
prjónunum.
Fjölskyldan var henni afar
kær og það leið varla sá dagur að
hún innti ekki frétta af barna-
börnum og barnabarnabörnum.
Hún vildi fylgjast vel með fram-
gangi afkomenda sinna.
Eftirfarandi ljóð Kristjáns
Hreinssonar segir svo margt af
því sem ég hefði viljað skrifa. Ég
fékk góðfúslegt leyfi skáldsins til
að nota það hér:
Hjartans eldur hefur brunnið,
horfið það sem áður var,
lífsins starf svo lengi unnið
með ljósi margan ávöxt bar.
Þú sem gafst mér ást í æsku
sem entist vel á lífsins braut,
í faðmi þínum frið og gæsku
fann ég leysa hverja þraut.
Þú sem gegnum unglingsárin
áhyggjurnar mínar barst,
þú sem vildir þerra tárin,
í þjáningu mitt skjól þú varst.
Þú gafst mér alltaf gæsku þína
svo glaðlegt bros þú sendir mér.
Þín fagra birta fær að skína
og fylgja börnum hvert sem er.
Þig var best í heimi að hitta,
þín hlýja ávallt styrkti mig.
Þú sem varst mér stoð og stytta,
ég stend í þakkarskuld við þig.
Þú sem barst þinn harm í hljóði
hræddist ekki dauðans mátt.
Er falla tár, með fögru ljóði
ég fæ að kveðja þig í sátt.
Hjartans eldur hefur brunnið,
horfið það sem áður var.
Æviskeið á enda runnið
eftir lifa minningar.
(Kristján Hreinsson)
Elsku mamma, nú er komið að
kveðjustund. Takk fyrir sam-
fylgdina í gegnum lífið. Minning-
in um þig lifir. Guð geymi þig.
Þinn sonur,
Arnór Heiðar Arnórsson.
Ástkær amma mín, nú er kom-
ið að kveðjustund. Ég á erfitt
með að trúa því að þú sért farin
því alla tíð hefur þú verið svo
mikill klettur í fjölskyldunni okk-
ar. Þegar ég hugsa til baka koma
upp margar góðar minningar. Ég
þakka þér fyrir allar góðu stund-
irnar sem við áttum saman og
fyrir að miðla til mín öllum lífs-
gildunum sem ég lærði af þér.
Amma var vel af Guði gerð og
lagði aldrei illt orð til nokkurs
manns. Hún vildi öllum vel.
Skynsemi, hógværð og umhyggja
eru orð sem lýsa henni ömmu vel.
Amma var mikil sveitakona, enda
fædd og uppalin í sveit. Hún hafði
mikla unun af prjónaskap, mynd-
mennt, matreiðslu og fjölskyldu-
samkomum. Henni fannst fátt
skemmtilegra en þegar fjölskyld-
an kom saman. Gott samband
innan fjölskyldunnar var mikil-
vægt fyrir ömmu enda sagði hún
gjarnan „ekkert sambandsleysi
hjá okkur“. Í stofunni hjá ömmu
voru hillurnar þéttskipaðar
myndum af fjölskyldu og ættingj-
um.
Fyrstu minningarnar sem
koma upp í hugann eru úr fjár-
húsinu hjá ömmu og afa, sérstak-
lega eftir sauðburðinn að sjá litlu
lömbin. Heimilið hjá ömmu, afa
og Bjössa var ævinlega gott að
heimsækja. Þau voru samhent í
gestrisninni og alltaf eitthvað
gott að fá með kaffinu. Ég gleymi
ekki þegar ég labbaði heim til
þeirra eftir skóla. Amma tók allt-
af á móti mér með sætabrauði
eða einhverju heimabökuðu. Hún
var ávallt málhress og áhugasöm
um hagi sinna nánustu.
Amma mín, ég á eftir að sakna
þess að geta ekki komið til þín og
spjallað við þig. Nærvera þín
hafði svo róandi og góð áhrif á
mig.
Eftir að ég byrjaði í námi í
Danmörku fékk ég alltaf góðar
kveðjur frá þér. Ég veit að
mamma og pabbi voru dugleg að
segja þér hvernig mér gekk. Síð-
ustu minningar mínar um þig eru
frá því að ég kom heim í frí um
jólin. Þú varst svo áhugasöm um
að heyra um námið og framtíð-
arplön mín. Það var svo mikil-
vægt fyrir þig að vita að afkom-
endur þínir væru á réttri braut í
lífinu.
Elsku amma mín, ég sakna
þess að geta ekki faðmað þig einu
sinni enn. Eftir erfið veikindi
ertu farin og ég sakna þín mikið.
Þú ert komin til afa Arnórs og
Bjössa frænda. Ég veit þú verður
fengin í mikilvæg verkefni á nýj-
um stað og munt halda áfram að
fylgjast vel með okkur. Minning-
arnar um þig geymi ég í hjarta
mínu að eilífu. Guð blessi þig,
elsku amma mín.
Þitt barnabarn,
Arnór Már Arnórsson.
Elsku mamma mín og besta
vinkona, nú er komið að kveðju-
stund hjá okkur. Ég er svo þakk-
lát fyrir allan tímann sem við
fengum saman en núna veit ég að
þú ert komin í fangið á pabba og
Bjössa bróður. Ég er svo þakklát
fyrir væntumþykjuna og hlýjuna
sem þú sýndir mér og minni fjöl-
skyldu og sama hvað var í gangi
var alltaf hægt að treysta á að þú
værir til staðar fyrir okkur öll.
Þú hugsaðir alltaf fyrst um að
öðrum liði sem best og börnin
mín voru svo heppin að hafa þig.
Þótt landfræðilega hafi verið
langt á milli okkar á stundum þá
eru bæði samverustundirnar
þegar ég kom suður og símtölin á
kvöldin áður en ég fór að sofa
nokkuð sem ég á eftir að sakna
ótrúlega mikið og enginn sem
getur komið þar í staðinn fyrir
þig, elsku mamma mín.
Hjartahlý og dugleg var hún
mamma mín og að alast upp á
Digranesveginum í örmum henn-
ar eru forréttindi sem við systk-
inin vorum svo heppin að fá að
njóta. Mamma var svo fórnfús,
alltaf jákvæð og tilbúin að gera
allt fyrir okkur. Börnin mín
fengu líka að njóta þessa og betra
veganesti inn í lífið er vart hægt
að hugsa sér og verður seint
hægt að þakka að fullu alla þá ást
sem þú sýndir fjölskyldu minni.
Nú legg ég augun aftur,
ó, Guð, þinn náðarkraftur
mín veri vörn í nótt.
Æ, virst mig að þér taka,
mér yfir láttu vaka
þinn engil, svo ég sofi rótt.
(Sveinbjörn Egilsson)
Elsku mamma mín, þakka þér
fyrir samfylgdina í lífinu. Guð
geymi þig.
Þín dóttir
Þuríður Sveinbjörg
Arnórsdóttir.
Elsku langamma. Ég er svo
þakklát fyrir þessi 15 ár sem ég
átti með þér og allar þessar ynd-
islegu minningar sem ég á um
okkur saman. Það var alltaf svo
gott að koma til þín í heimsókn og
maður gat spjallað um allt við
þig. Ég dáðist alltaf að því hvað
þú varst dugleg að prjóna og gera
handavinnu. Ég á eftir að sakna
þín mikið. Takk fyrir allt elsku
langamma, ég elska þig.
Vertu yfir og allt um kring
með eilífri blessun þinni,
sitji Guðs englar saman í hring
sænginni yfir minni.
(Sig. Jónsson frá Presthólum)
Þín langömmustelpa
Harpa Dagbjört.
Elsku besta amma mín. Fyr-
irmyndin okkar. Alltaf svo sterk
og kvartaðir aldrei, ekki einu
sinni. Takk fyrir að vera alltaf þú
og vera ætíð til staðar. Þegar ég
hugsa til æsku minnar finnst mér
eins og þið afi hafið búið í sveit þó
svo að þið hafið búið í Kópavog-
inum. Með fjárbúskap í efri
byggðum í Kópavogi og garður-
inn við húsið ykkar á Digranes-
heiðinni fullur af ævintýrum fyrir
ungan strák. Mikill gróður,
rifsberjarunnar og alltaf hægt að
sækja sér eitthvað ferskt út í
gróðurhús með þér. Ég á ekki orð
til að lýsa því hversu þakklátur
ég er fyrir allar góðu og einlægu
stundirnar sem ég hef átt með
þér í gegnum tíðina. Farðu í friði
elsku amma.
Guðmundur Birkir
Jóhannsson.
Elskuleg amma mín hefur
fengið hvíldina eftir skammvin
veikindi, 90 ára að aldri. Sökn-
uðurinn er mikill en eftir sitja
hugljúfar minningar um yndis-
lega konu sem var mér svo kær.
Amma Svana flutti ung kona frá
Skagahreppi til Reykjavíkur.
Ekki leið á löngu þar til hún
kynntist afa Arnóri og saman
byggðu þau sér fallegt hús í
Kópavogi þar sem þau bjuggu
allan sinn búskap. Börnin urðu
þrjú og elstur þeirra er faðir
minn, Arnór Heiðar. Amma bjó í
Kópavogi alveg fram til dauða-
dags.
Uppvaxtarárin í sveitinni voru
ömmu hugleikin, hún naut þess
að rifja upp bernskuminningar
og deila þeim með okkur unga
fólkinu. Frásagnir hennar eru
dýrmætar heimildir um gamla
tímann. Þau amma og afi byggðu
sér fjárhús og gerðust tóm-
stundabændur í Kópavogi upp úr
1970. Því fylgdi mikil ánægja,
ekki síst fyrir barnabörnin sem
fengu þannig dálitla tilfinningu
fyrir sveitalífinu. Það gleður mig
að fjárhúsin og kindurnar stóðu á
sama reit og ég hef nú komið fjöl-
skyldu minni fyrir á nýju heimili.
Ekki skemmir fyrir að útsýnið
vísar upp í brekkuna þar sem
amma og afi stofnuðu heimili sitt.
Amma Svana var einstök kona,
hún var ættmóðirin mikla sem
hélt utan um og sameinaði fjöl-
skyldu sína. Hún vissi ætíð um
hagi hvers og eins og hjá henni
fengum við fregnir hvert af öðru.
Hún var eins og klettur og hjart-
að hennar var svo stórt að það
virtist rúma allt, bæði í gleði og
sorg. Amma var traust, skynsöm
og áreiðanleg og hún hafði mikið
jafnaðargeð. Það var þess vegna
endurnærandi að vera í návist
hennar og ræða við hana um öll
heimsins mál.
Það er mér minnisstætt hvað
amma talaði fallegt íslenskt mál
og hún mælti aldrei illt orð um
nokkurn mann. Það má með
sanni segja að amma Svana hafið
verið heilsteypt manneskja.
Heiðarleiki, ósérhlífni og góð-
mennska eru orð sem lýsa henni
best. Hennar einstaki persónu-
leiki mótaðist af sterkri trú, enda
hafði hún mikinn innri styrk og
kærleika. Þessi gildi voru sem
rauður þráður í lífi hennar. Ég
mun aldrei gleyma þeim styrk
sem hún sýndi þegar Guðbjörn
sonur hennar lést skyndilega í
ársbyrjun 2015.
Amma var mikil handavinnu-
kona, hún málaði myndir á striga,
sneið og saumaði föt, málaði á
postulín, saumaði út og var ávallt
með eitthvað á prjónunum. Hér
áður voru pönnuköku- og kleinu-
bakstur hennar sérfag. Dugnað-
urinn og myndarskapurinn var til
fyrirmyndar.
Þegar kemur að kveðjustund
er mér efst í huga djúpt þakklæti.
Amma Svana kenndi mér svo
margt um lífið og tilveruna og var
mér ómetanleg fyrirmynd. Ég
mun ætíð halda minningu hennar
á lofti og reyna að tileinka mér
hennar góðu gildi. Það eru sönn
forréttindi að hafa átt ömmu að
og hún mun alltaf eiga stóran
stað í hjarta mínu. Einstök kona
hefur lokið farsælu lífshlaupi og
bið ég góðan Guð að taka vel á
móti elsku bestu ömmu minni.
Þín elskandi ömmustelpa
Anna Monika Arnórsdóttir.
Elsku amma Svana hefur
kvatt þennan heim og eftir eru
einstakar minningar sem munu
lifa lengi.
Sjá, hér brotnar tímans bára,
byltist fram með straumi ára,
geirar milli hærðra hára,
hrukkótt ennið nýtur sín.
– Þetta er hún amma mín.
Á myrku vetrar köldu kveldi
kveikir hún ljós og gerir að eldi,
hver athöfn greypt í æðra veldi,
engin mistök, léttúð, grín.
– Amma vandar verkin sín.
Hún les á kvöldin, segir sögur,
semur jafnvel stundum bögur.
Þá er hún í framan fögur,
fegri en nokkur blómarós.
– Þó fær amma aldrei hrós.
Þótt hún sömu verkin vinni,
vefi, tæti, kembi, spinni,
alltaf er hennar sama sinni,
sífelld vinnugleði og fjör.
– Svona eru ömmuævikjör.
Amma mín er fyrst á fætur,
flýr hún langar vökunætur.
Þegar barnabarnið grætur,
bregst hún þá við létt og ör.
– Amma forðast feigðarkjör.
(Haraldur Hjálmarsson)
Hlýja þín og umhyggja mun
fylgja mér að eilífu. Þín
Brynhildur.
Elsku besta amma mín.
Það er svo skrítið að vera að
kveðja þig. Allar góðu minning-
arnar sem við eigum saman
streyma fram í hugann og hver
einasta svo dýrmæt.
Þú varst mér svo mikið meira
en bara amma því þú varst líka
ein besta vinkona mín. Ég gat
alltaf leitað til þín og spjallað við
þig um hvað það sem var að ger-
ast í lífi mínu. Ég var svo heppin
að fá að vera mikið hjá ykkur afa
og Bjössa frænda á Digranesveg-
inum í dekri þegar ég var lítil. Þú
sást alltaf um að öllum liði vel og
dáist ég að því hvað þú varst góð,
þolinmóð og hafðir alltaf allan
heimsins tíma fyrir mig. Við átt-
um yndislegar stundir saman og
þú leyfðir mér alltaf að taka þátt í
öllu með þér og tókst þátt í öllu
með mér. Ég get ekki hugsað
mér umhyggjusamari manneskju
en þig, elsku amma mín.
Fjölskyldan var þér allt, þú
varst svo stolt af öllum í litlu fjöl-
skyldunni þinni, vildir vita allt
um okkur og spurðir alltaf hvað
allir voru að gera og vildir vita
hvernig öllum liði. Litla fjölskyld-
an þín mun standa áfram saman
og fjölskylduböndin sem þú hefur
prjónað munu halda.
Ég mun sakna þíns hlýja faðm-
lags, allra skemmtilegu sagnanna
frá því þú varst ung, allra símtal-
anna og helgarnar verða skrítnar
því nú er engin amma að heim-
sækja. Þú varst svo mikil kjarn-
orkukona og hefur kennt mér svo
margt sem ég mun búa að alla tíð.
Þú varst líka alltaf svo góð við
börnin mín og eru Harpa og Al-
mar heppin að hafa fengið að
kynnast þér og munum við sjá til
þess að Hilmir fái að vita hvað þú
varst mikil perla.
Ég er svo heppin að hafa átt
þig að og kveð þig með miklum
söknuði en veit að þú ert nú kom-
in til strákanna þinna sem þú
saknaðir svo mikið.
Þakka þér fyrir allt, elsku
amma mín. Ég ætla að kveðja þig
með sama ljóði og ég kvaddi afa.
Legg ég nú bæði líf og önd,
ljúfi Jesús, í þína hönd,
síðast þegar ég sofna fer
sitji Guðs englar yfir mér.
(Hallgrímur Pétursson)
Þín ömmustelpa
Svanfríður Arna.
Við vorum stödd í Héraðs-
skjalasafni Kópavogs á miðjum
sauðburði í fyrravor til að fagna
60 ára afmæli Sauðfjáreigendafé-
lags Kópavogs og útgáfu safnsins
og Sögufélags Kópavogs á smá-
ritinu „Sauðfjárbúskapur í Kópa-
vogi“. Það var okkur sem að þess-
um viðburði stóðum mikið
fagnaðarefni að Svanfríður skyldi
geta tekið virkan þátt í honum.
Hún hafði reyndar lagt okkur lið
við efnisöflun fyrir ritið. Í því eru
m.a. myndir af henni, eiginmann-
inum Arnóri og syninum Guð-
birni Bjarna en þau stunduðu
fjárbúskap í Kópavogi sér til ynd-
is og ánægju síðustu þrjá áratugi
liðinnar aldar, bæði við Digranes-
veg og í fjárhúsahverfinu í Fífu-
hvammslandi þar sem Linda-
hverfið er nú á dögum.
Margs er að minnast frá þess-
um árum en þar lét Svanfríður
sitt ekki eftir liggja, fyrirhyggju-
söm, harðdugleg og fjárglögg,
ekki síður en þeir feðgar. Það var
gaman að sjá til hennar í Foss-
vallarétt á haustin þegar þau
voru að draga í dilkinn sinn og
svo kom snyrtimennið Guðbjörn
Bjarni með gljábónaðan bílinn og
flutti kindurnar á sérhannaðri
kerru niður á Hólstún eða alla
leið niður úr.
En Svanfríður var einnig alltaf
að sinna ýmsu öðru. Hún var list-
ræn og mörg fallegt handverk
prýddi heimilið. Þá var hún mjög
iðin, röggsöm og ráðagóð, sýndi
okkur félögunum í fjárbúskapn-
um mikla ræktarsemi alla tíð, og
sagði skemmtilega frá mönnum
og málefnum. Þannig urðu öll
kynni af henni hin ánægjuleg-
ustu.
Skömmu eftir áramótin
hringdi Svanfríður til mín, hafði
lesið viðtal við mig í Morgun-
blaðinu um sauðfjáreign í þétt-
býli, lýsti yfir ánægju sinni og fór
að rifja upp gamlar minningar úr
fjárbúskapnum. Mér fannst ég
ekki vera að tala við konu á 91.
aldursárinu. Svo ern, minnisgóð
og skýrmælt var hún. Í framhaldi
af ágætu kindaspjalli fræddi hún
mig um búskapar- og sjávarnytj-
ar á uppvaxtarárunum norður á
Skaga; á Sviðningi, í Kálfsham-
arsvík og víðar. Á þessum slóðum
var hún miklu kunnugri en ég og
því varð ég margs vísari. Ekki
sakaði að rifja það upp að ég væri
einnig ættaður úr Austur-Húna-
vatnssýslu. Mér var því brugðið
þegar ég frétti að Svanfríður
væri dáin, svo skömmu eftir að
við áttum samtalið góða.
Svanfríður var höfðingi heim
að sækja. Gestrisni og hugulsemi
voru ætíð í fyrirrúmi við ýmis
tækifæri og það kunnum við
nafna hennar, Svanfríður Ósk-
arsdóttir, eiginkona mín, vel að
meta. Við og börn okkar eigum
góðar minningar um Svanfríði og
þá feðga og kveðjum hana með
virðingu og þökk.
Við vottum öllum aðstandend-
um innilega samúð okkar.
Ólafur R. Dýrmundsson.
Svanfríður Ingunn
Arnkelsdóttir
HINSTA KVEÐJA
Nú legg ég augun aftur,
ó, Guð, þinn náðarkraftur
mín veri vörn í nótt.
Æ, virst mig að þér taka,
mér yfir láttu vaka
þinn engil, svo ég sofi rótt
(Sveinbjörn Egilsson)
Takk fyrir allt elsku besta
amma Svana. Guð geymi
þig. Þín langömmubörn,
Harpa Dagbjört, Almar
Jökull, Arnór Stirnir, Jó-
hann Birtir, Jóhann Örn,
Baldur og Hilmir Steinn.
Elsku hjartans amma
mín.
Það er með miklum
söknuði sem leiðir okkar
skilur. Þó er þakklæti efst í
huga mér þessa síðustu
daga. Takk fyrir að hafa
alltaf verið til staðar þegar
á þurfti að halda. Takk fyr-
ir allt sem þú hefur sýnt og
kennt mér. Takk fyrir allt
og allt.
Þinn
Fannar.