Morgunblaðið - 16.02.2018, Blaðsíða 30

30 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 16. FEBRÚAR 2018
✝ Hulda Jónas-dóttir fæddist á
Ytri-Vík á Árskógs-
strönd 14. maí
1938. Hún lést á
líknardeild Land-
spítalans í Kópa-
vogi 3. febrúar
2018.
Hulda var dóttir
hjónanna Jónasar
Frímannssonar
bátasmiðs, f. 9. júlí
1915, d. 29. júní 1953, og Helgu
Björnsdóttur matráðskonu, f. 13.
nóvember 1919, d. 5. maí 2013.
Seinni maður Helgu var Óskar
Helgason sjómaður, f. 11. mars
júlí 1965, sonur Stefáns er Heið-
ar Þór, f. 1997. 2) Sif, iðjuþjálfi,
f. 6. september 1966, maki
Trausti Elísson f. 25. nóvember
1966. Börn þeirra eru Elís Þór, f.
2002, og Þórhildur Anna, f. 2004.
Hulda ólst upp á Ytri-Vík til
átta ára aldurs er hún flutti til
Akureyrar. Hún lauk hjúkr-
unarfræðiprófi frá H.S.Í. 1960
og framhaldsprófi í röntgen-
tækni sama ár. Hulda og Þór
bjuggu og störfuðu í Kaup-
mannahöfn á árunum 1961-1965.
Eftir heimkomu starfaði Hulda
um árabil sem geislafræðingur á
röntgendeild Vífilstaðaspítala
og seinna á röntgendeild Land-
spítalans við Hringbraut. Sam-
hliða vann hún á Læknastöðinni
Síðumúla og á Hrafnistu í
Reykjavík.
Útför Huldu fer fram frá
Fossvogskirkju í dag, 16. febr-
úar 2018, klukkan 15.
1916, d. 7. júní
2007.
Systkini Huldu
eru Inga Hrönn, f.
1943, Hafþór, f.
1944, maki Heiða
Björk Jónsdóttir,
og Sigríður Kristín,
f. 1945, maki Bald-
vin Björnsson.
Hulda giftist 7.
janúar 1961 Þór
Benediktssyni verk-
fræðingi, f. 17. júní 1937, d. 27.
september 1988. Þau skildu.
Dætur Huldu og Þórs eru 1)
Edda, arkitekt, f. 2. ágúst 1962,
maki Stefán Þór Felixson, f. 14.
Í dag kveð ég í hinsta sinn
elskulega móður mína, of
snemma að mínu mati, en hún
tók veikindum sínum og örlög-
um af miklu æðruleysi og með
jafnaðargeði. Mamma var ein af
stóru fyrirmyndunum í lífinu,
kenndi mér svo ótrúlega margt
og var alltaf til staðar þegar á
þurfti að halda. Hún var orðvör
með eindæmum, traust, dugleg,
umhyggjusöm og ósérhlífin.
Húmoristi sem kunni að njóta
og hafa gaman og naut sín einna
best með fjölskyldunni og í
góðra vina hópi, hvort sem það
var á ferðalagi, við spilaborðið,
úti í náttúrunni eða við mat-
arborðið. Ömmubörnin voru í
sérstöku uppáhaldi og gáfu líf-
inu lit og nýjan tilgang. Hún tók
mjög virkan þátt í þeirra dag-
lega lífi og sinnti þeim af mikilli
ást og alúð.
Nú þegar komið er að
kveðjustund er gott að ylja sér
við ótal margar og fallegar
minningar og með söknuði en
um leið þakklæti í hjarta, þakka
ég fyrir allar þær góðu stundir
sem við áttum saman.
Við áttum hér saman svo indæla
stund
sem aldrei mun hverfa úr minni.
Og nú ertu genginn á guðanna fund.
Það geislar af minningu þinni.
(Friðrik Guðni Þorleifsson)
Hvíl í friði, elsku mamma.
Þín dóttir,
Sif.
Hver minning dýrmæt perla að
liðnum lífsins degi,
hin ljúfu og góðu kynni af alhug
þakka hér.
Þinn kærleikur í verki var gjöf, sem
gleymist eigi,
og gæfa var það öllum, er fengu að
kynnast þér.
(Ingibjörg Sigurðardóttir)
Með þessum orðum kveðjum
við skemmtilega, ástkæra og
umhyggjusama tengdamóður og
ömmu.
Trausti og Þórhildur Anna.
Takk fyrir, amma mín, takk fyrir allt
sem tókst þér að segja og gera.
Þakka þér fyrir það þúsundfalt
er þú aðeins náðir að vera.
(EÞT)
Takk fyrir. Það síðasta sem
ég sagði við ömmu mína meðan
hún lifði. Takk. Það var ein-
hvern veginn það eina sem ég
gat sagt. Takk. Ég þakkaði
henni fyrir og mun gera það svo
lengi sem ég lifi. Ég vil þakka
henni fyrir allar dýrðarstund-
irnar, fyrir alla kaffitímana,
lesninguna, lopapeysurnar, spil-
in og ferðalögin. Ég vil þakka
fyrir að ég fékk að vera besti
vinur þinn og að þú fékkst að
vera besti vinur minn. Ég vil
þakka fyrir að fá að vera svona
stór hluti í lífi þínu og að þú
hafir fengið að vera hluti af
mínu. Ég vil þakka fyrir að hafa
fengið bestu ömmu sem ég gat
beðið um. Takk.
Elís Þór.
Ég kynntist Huldu nánast um
leið og tengdaforeldrum mínum,
enda var samband þeirra mjög
náið. Þau kynni voru einstak-
lega ánægjuleg, enda naut ég
góðs af því að vera „fyrsti
tengdasonurinn“ og hvorug
dóttirin á landinu til að dekra
við. Hulda tók mér opnum örm-
um og sýndi mér strax mikinn
áhuga og vinsemd sem hélst alla
tíð. Hún kunni ýmsar sögur af
mínu fólki sem hún hafði hitt á
lífsleiðinni og sagði skemmtilega
frá þeim kynnum. Seinna átti ég
eftir að reyna það hversu minn-
ug Hulda gat verið um ýmis at-
vik sem við upplifuðum, ekki
síst ýmis samskipti við börnin
okkar Ollu, hvort sem þeir at-
burðir töldust merkilegir eða
ekki.
Hulda var listakokkur og átti
auðvelt með að skapa notalega
stemmingu með kertaljósum og
fallegum skreytingum. Raunar
finnst mér dætur hennar báðar
hafa erft þennan hæfileika. Þeg-
ar við foreldrarnir lögðum land
undir fót skömmu eftir fæðingu
Sigga elsta sonar okkar og hitt-
um Huldu og Sæu vinkonu
hennar hjá Eddu í Danmörku
var ekkert slegið af kröfum í
huggulegri stemmingu. Þær
vinkonur, sem voru reyndar
mun frískari en nýbakaðir for-
eldrar, enduðu gjarnan kvöld-
stundirnar á léttu spjalli yfir
konfekti og koníaksglasi. Huldu
þótti ekki annað koma til greina
en að vera „babysitter“ eins og
Hulda
Jónasdóttir
✝ Lúðvík Þór-arinsson fædd-
ist á Ánastöðum,
Hraunhreppi,
Mýrasýslu 6. apríl
1930. Hann lést á
dvalar- og hjúkr-
unarheimilinu
Jaðri, Ólafsvík, 5.
febrúar 2018.
Foreldrar hans
voru Guðlaug Andr-
ésdóttir, f. 2.1.
1908, d. 18.8. 1978, og Þórarinn
Herluf Sigurðsson, f. 29.3. 1901,
d. 8.9. 1987. Systkini Lúðvíks
eru: Hulda, f. 1931, d. 2011,
Andrés, f. 1937, d. 2015, Sig-
urður, f. 1940, og Axel, f. 1943.
Eiginkona Lúðvíks var Sigríð-
ur Jónsdóttir, f. 27.1. 1933, d.
30.5. 2011. Þau gengu í hjóna-
band 1.3. 1952. Sigríður og Lúð-
vík eignuðust fimm börn. Þau
eru: 1) Hrefna, f. 4.8. 1952, eig-
inmaður Gísli Páll Björnsson, f.
29.4. 1953. Börn: a) Íris, f. 1972,
gift Nökkva Jóhannessyni, f.
1964. b) Björn, f. 1976, kvæntur
Hrafnhildi Halldórsdóttur, f.
1975. c) Hafrún, f. 1985. Sam-
býlismaður var Björgvin Þór
Heiðarsson, f. 1985. Þau slitu
samvistum. Sambýlismaður Haf-
rúnar er Ingi Steinn Þorsteins-
son, f. 1986. 2) Inga Birna, f. 31.5.
1989. c) Hilma, f. 1993. Langafa-
börnin eru orðin 23.
Lúðvík lauk barna- og ung-
linganámi í Borgarnesi og því
næst námi við Gagnfræðaskóla
Akraness. Hann hóf nám í bak-
araiðn hjá Brauðgerð Kaupfé-
lags Borgfirðinga 1. febrúar
1947, en lærimeistari hans var
Marinó Sigurðsson. Bóklega
hlutann tók hann í Iðnskóla
Akraness og Borgarness. Lauk
sveinsprófi 26. janúar 1951 og
öðlaðist meistararéttindi 19.
mars 1954.
Að loknu sveinsprófi lá leið
Lúðvíks til Ólafsvíkur þar sem
hann, í samstarfi við Kaupfé-
lagið Dagsbrún, hóf rekstur bak-
arís er fékk nafnið Brauðgerð
Kaupfélags Dagsbrúnar. Síðar
tók hann alfarið við rekstri bak-
arísins sem hlaut þá nafnið
Brauðgerð Ólafsvíkur og er það
félag rekið af fjölskyldu hans í
dag. Fyrir utan hinn daglega
bakstur sá hann einnig um bók-
hald fyrirtækisins.
Rótarýklúbbur Ólafsvíkur var
helsti vettvangur Lúðvíks í fé-
lagslífinu. Hann starfaði líka
með Leikfélagi Ólafsvíkur og
Skátafélaginu Ægi, Ólafsvík, en
áður hafði hann sinnt skátastarfi
í Borgarnesi. Var félagi í
Slökkviliði Ólafsvíkur, auk þess
að sitja í hreppsnefnd Ólafsvík-
ur. Lúðvík ferðaðist víða og
hafði gaman af ljósmyndun.
Lúðvík verður jarðsunginn
frá Ólafsvíkurkirkju í dag, 16.
febrúar 2018, og hefst athöfnin
kl. 14.
1955. Hennar mað-
ur var Ríkharður
Hjörleifsson, f. 5.3.
1950. Þau skildu.
Börn: a) Steinar, f.
1973, kvæntur Guð-
rúnu Önnu
Finnbogadóttur, f.
1970. b) Thelma, f.
1975. Sambýlis-
maður var Heiðar
Haugen, f. 1971.
Þau slitu sam-
vistum. Síðari sambýlismaður
Thelmu var Björn Kodvaag, f.
1975. Þau slitu samvistum. 3)
Guðlaug, f. 27.11. 1959, eig-
inmaður Kristjón V. Guðmunds-
son, f. 6.4. 1958. Börn: a) Guð-
mundur Kristján, f. 1978. b)
Lúðvík, f. 1983. Barnsmóðir
Fjóla K. Hafsteinsdóttir, f. 1988.
Eiginkona Lúðvíks er Elísabet
Jóhanna Guðmundsdóttir, f.
1987. c) Heba Rut, f. 1985, eig-
inmaður Kjartan Hafsteinsson, f.
1987. 4) Hildur, f. 5.9. 1961.
Hennar maður var Gunnþór
Ingvason, f. 22.4. 1962. Þau
skildu. Börn: a) Sigríður, f. 1990.
b) Arnór Reginn, f. 1993. c) Irma,
f. 1996. 5) Jón Þór, f. 11.6. 1963,
eiginkona Bjarney Jörgensen, f.
1.3. 1966. Börn: a) Gígja, f. 1988.
Sambýlismaður Jón Björn Vil-
hjálmsson, f. 1987. b) Janus, f.
Nú er komið að lokum á
löngum vinnudegi, elsku pabbi
minn, ef einhver á skilið hvíldina
ert það þú. Ég fann að þú fórst
sáttur eftir langa og stranga
vakt.
Vinnan og fyrirtækið sem þú
barðist fyrir að halda gangandi
tóku allan þinn tíma og áttu hug
þinn allan. Vinnudagarnir oftast
langir og voru aldeilis ekki búnir
þegar heim var komið.
Þá tók við vinna við bókhald
og reikninga. Ég man hve oft þú
komst þreyttur heim í hádeginu
og lagðir þig á gólfið með púðann
yfir höfuðið og við krakkarnir
hoppuðum ofan á þér á meðan.
Allt sem þú gerðir var gert af
heilum hug, sama hvort það var
vinnan eða annað sem þú tókst
þér fyrir hendur.
Við byrjuðum snemma að
vinna saman. Ég fékk fyrst að
koma 14 ára gamall, þó að ekki
væri mikið gagn að stráknum.
Þvílík þolinmæði sem þú hafðir,
aldrei heyrðist styggðaryrði um
frammistöðuna. Það lærði ég líka
af þér, að allir þurfa að læra að
vinna, það er ekki meðfætt.
Gefðu öllum tækifæri til að
sanna sig og ekki dæma fólk fyr-
irfram, það er eitthvað gott í öll-
um.
Þú kenndir mér líka að allt sem
ég gerði ætti ég að gera vel, sama
hvaða verk væri unnið, það myndi
skila sér. Mæta á réttum tíma,
ekki láta bíða eftir sér. Við náðum
vel saman og gátum unnið heilan
vinnudag án þess að segja mikið.
Vissum hvað hinn var að hugsa
og unnum okkar vinnu án allra
málalenginga, svo gátum við
spjallað saman á eftir. Margir
komu til þín í bakaríið og fengu
góð ráð hjá þér, það er mér
minnisstætt. Allskonar fólk, all-
ir fengu sömu góðlegu meðferð-
ina hjá þér, það var ekki farið í
manngreinarálit. Þess vegna
báru margir virðingu fyrir þér
sem persónu, það var hægt að
treysta því sem þú sagðir.
Þú varst ótrúlegur karl, af
gamla skólanum en samt svo nú-
tímalegur. Varst með þeim
fyrstu til að eignast sjónvarp í
Ólafsvík og tölvurnar komu
sterkar inn. Commandor 64
kom fljótlega inn á heimilið og
stóra segulbandið þar sem
hlustað var á Kardimommubæ-
inn og Dýrin í Hálsaskógi. Með
bestu pennum sem um getur,
góður sögumaður og leikari af
Guðs náð. Svo var það auðvitað
ljósmyndunin og allar slæds-
myndasýningarnar. Þú varst
alla tíð mikill félagsmálamaður
og gafst þér tíma til þess að
sinna Rótarý, skátunum og
þeim verkum sem þér voru falin
af bæjarfélaginu.
Þakka þér fyrir að vera frá-
bær pabbi, tengdapabbi, afi og
langafi. Það var ómetanlegt fyr-
ir krakkana að hafa afa og
ömmu til að leita til og ekki síður
fyrir okkur hjónin. Það stóð
aldrei á því að redda hlutunum,
þó svo að þú vildir aldrei láta
neitt fyrir þér hafa.
Þakka þér fyrir allar stund-
irnar sem þú gafst okkur. Við
söknum þín og mömmu, en ég
veit að þú varst búinn að bíða
eftir að fá að hitta hana aftur.
Snúður saknar þín mikið og leit-
ar eftir þér. Dýrin voru engin
undantekning, þú hafðir gaman
af þeim og varst mikill vinur
þeirra.
Nú er dagur að kveldi kom-
inn, þú getur sofið áfram róleg-
ur, engin vekjaraklukka lengur.
Þinn sonur og fjölskylda,
Jón Þór, Bjarney,
Gígja, Janus og Hilma.
Lúðvík
Þórarinsson
✝ Guðrún Hjart-ardóttir fædd-
ist í Knarrarhöfn í
Hvammssveit,
Dalasýslu, 5. októ-
ber 1923. Hún and-
aðist á hjartadeild
Landspítalans 30.
janúar 2018.
Foreldrar henn-
ar voru Guðmund-
ur Hjörtur Egils-
son, f. 1884 að
Köldukinn í Haukadal, d. 1958,
bóndi í Knarrarhöfn, og Ingunn
Ólafsdóttir, f. 1888 að Vatni í
Haukadal, d. 1971.
Systkini Guðrúnar eru: 1)
Margrét, f. 1908, d. 1908. 2)
Guðmundur, f. 1910, d. 1991. 3)
Ólafía Katrín, f. 1915, d. 2010.
4) Magnea Kristín, f. 1916, d.
2007. 5) Egill, f. 1918, d. 2006,
6) Björn Daníel, f. 1919, d.
1992. 7) Sigurlaug, f. 1921, d.
1993. 8) Kristján Benedikt, f.
1926, d. 2010. 9) Katrín, f.
1927, d. 2013, og 10) Halla
Jensína, f. 1930.
Eiginmaður Guðrúnar var
Sigurður Jónsson, f. 1914, d.
2006.
Foreldrar hans voru Jón Óli
Árnason bóndi í Köldukinn, f.
1874, d. 1954, og Lilja Þorvarð-
ardóttir húsmóðir, f. 1872, d.
1944.
Börn Sigurðar og Guðrúnar
eru: 1) Árni, f. 1949, kvæntur
Selmu Magnús-
dóttur. 2) Hjörtur
Egill, f. 1952. 3)
Ingunn, f. 1954,
gift Jóni Axel
Brynleifssyni. Hún
á þrjú börn a) Ósk-
ar Þór, f. 1975,
synir hans Sigurð-
ur Karl og Hlynur
Ingi, b) Sigrúnu
Björk, f. 1987,
börn hennar Ing-
unn Edda og Stefán Logi, og c)
Sigurð, f. 1979, d. 1990. 4) Jón
Óli, f. 1965, kvæntur Kristínu
Árnadóttur. Hann á þrjú börn,
a) Sigurgeir Smára, f. 1987,
synir hans Jón Orri og Arnar
Smári, b) Sigurð, f. 1988, dóttir
hans Malen Ýr, og c) Heiðrúnu
Ósk, f. 1993.
Guðrún ólst upp í Knarrar-
höfn, sinnti í uppvextinum bú-
störfum og ýmsum störfum ut-
an heimilis, sótti nám í einn
vetur í Héraðsskólanum í Reyk-
holti og svo einnig í Hús-
mæðraskólanum á Blönduósi.
Hún hóf búskap í Köldukinn
með Sigurði eiginmanni sínum,
en þau gengu í hjónaband sum-
arið 1954. Hin síðari ár hafði
Guðrún búsetu í Reykjavík, í
Hraunbæ 90.
Útför Guðrúnar fer fram frá
Árbæjarkirkju í Reykjavík í
dag, 16. febrúar 2018, og hefst
athöfnin klukkan 13.
Í dag kveð ég tengdamóður
mína sem ég var svo heppinn að
kynnast.
Það er margt hægt að segja
um þessa konu sem hefur kvatt
okkur.
Ég dáðist að því hversu vel
hún fylgdist með öllu sem var að
gerast í þjóðfélaginu og var alltaf
tilbúin að ræða heimsmálin og þó
sérstaklega málefni bænda. Þeg-
ar komið var til hennar í heim-
sókn í Hraunbæinn sagði hún
alltaf: Jón minn, helltu nú upp á
kaffi og náðu í konfektkassann,
hann er þarna í skápnum.
Stundum þegar við komum til
hennar sagði hún: Æ, viltu skipta
um ljósaperu fyrir mig á gang-
inum? Eða: Viltu laga húninn á
svalahurðinni? þetta var nú
meira en sjálfsagt að gera fyrir
hana.
Það var nú alltaf stutt í glettn-
ina og hafði hún gaman af þegar
verið var að grínast eitthvað.
Er mér sagt að þegar hún og
Sigurður bjuggu í Köldukinn hafi
allir verið velkomnir og móttök-
urnar hjá Guðrúnu hafi verið eins
og á hóteli, dekkað borð af kræs-
ingum svo lá við að borðið svign-
aði undan.
Sama er að segja um þegar
komið var til hennar í Hraunbæ-
inn, alltaf var einhverju góðgæti
skellt á borð.
Hún hafði gaman af að segja
frá sínum yngri árum og rifja upp
skemmtilegar sögur frá þeim
tíma.
Þó að heilsan hafi verið orðin
léleg núna, sérstaklega seinasta
ár, veit ég að þangað sem þú ferð
nú áttu eftir að hlaupa um hinar
grænu grundir og verður vel tek-
ið á móti þér.
Fagna þú, sál mín. Allt er eitt í Drottni,
eilíft og fagurt – dauðinn sætur blundur.
Þótt jarðnesk dýrð og vegsemd visni og
þrotni,
veit ég, að geymast handar stærri undur,
þótt stórtré vor í byljum jarðar brotni,
bíður vor allra um síðir Edensblundur.
(Jakob Jóhannesson Smári.)
Hinsta kveðja
Jón Axel.
Í dag kveð ég Guðrúnu
tengdamóður mína. Ég kom inn í
fjölskylduna fyrir 18 árum þegar
ég kynntist yngsta syni þeirra
Guðrúnar og Sigurðar, Jóni Óla.
Var mér mjög vel tekið og mynd-
aðist strengur á milli okkar Guð-
rúnar sem einkenndist af hlýju
og vinsemd.
Hún var sterk kona, hafði
skoðanir á hlutunum og stóð á
sínu og fylgdist vel með öllu.
Þegar ég kom í heimsókn
ræddum við oft um gamla tíma og
oft sagði hún mér sögur af sér
þegar hún var ung skólastúlka í
Reykholti í Borgarfirði, Hús-
mæðraskólanum á Blönduósi og
þegar hún kynntist Sigurði
manni sínum og gerðist húsfreyja
í Köldukinn, en þar bjuggu þau
Sigurður og ólu upp sín fjögur
börn.
Gaman var að hlusta á Guð-
rúnu segja frá en stutt var í húm-
or og brosið svo kom oft blik í
augun á henni þegar hún minnt-
ist á gömlu dagana. Hún hafði
mikinn áhuga á matargerð, upp-
skriftum, handvinnu, en ófá
handavinnuverkin liggja eftir
hana á heimili hennar í Hraun-
bænum.
Þegar árin færðust yfir höfðu
þau hjónin vetursetu í Reykjavík
þar svo alveg þegar þau hættu
búskap, en sveitin togaði í þau á
sumrin og dvöldu þau oft þá í
Köldukinn meðan þau gátu sjálf
keyrt.
Sigurður lést árið 2006 og eftir
það dvaldi Guðrún í Hraunbæn-
um og hélt sitt heimili en hún
hafði orð á því að elliheimili væri
bara fyrir gamalt fólk og hún
gæti eins hvílt sig heima og þar.
Með góðri hjálp og aðstoð síðustu
ár var það henni mögulegt og
höfðu sumir í fjölskyldunni hlut-
verk, til dæmis að kaupa í mat-
inn, fara í fiskbúð að kaupa harð-
fisk og súran hval og aðrar
sendiferðir. Ég hafði það hlut-
verk að fara í fatabúðir ef þurfti.
Það gladdi hana alltaf mikið að
fá fjölskylduna í heimsókn, börn-
in sín og barnabörnin og nýverið
eignaðist hún þriðja barnabarna-
barnið.
Nú er vegferð þinni lokið, ég
óska þess að þú sért komin á góð-
an stað með Sigurði þínum og
öðru skyldfólki sem hefur vakað
yfir þér og við sem eftir sitjum
munum halda minningu þinni á
lofti. Ég kveð þig með þakklæti,
kærleika og hlýju og minnist
bliksins í augum þínum.
Þín tengdadóttir
Kristín Árnadóttir.
Guðrún
Hjartardóttir