Morgunblaðið - 03.03.2018, Blaðsíða 36

36 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 3. MARS 2018
✝ Ólafía Aradótt-ir fæddist á
Ísafirði 5. apríl
1938. Hún lést á
Sjúkrahúsinu á
Ísafirði 22. febrúar
2018 eftir erfið
veikindi.
Foreldrar henn-
ar voru Guðrún
Ágústa Steindórs-
dóttir, f. 1.8. 1907,
d. 24.3. 1946, og
Ari Hólmbergsson, f. 14.5.
1897, d. 16.4. 1976.
Alsystkini Ólafíu eru: Krist-
ján Magnús, f. 31.5. 1925, d.
29.9. 1989, Steindór, f. 1.5.
1930, d. 15.2. 2012, Hólmberg
Guðbjartur, f. 11.7. 1932, og
Gróa, f. 9.1. 1935. Samfeðra:
Magnús Þorlákur Arason, f.
31.12. 1922.
Fósturforeldrar: Guðný Guð-
jónsdóttir, f. 18.3. 1904, d.
16.11. 1997, og Jón Kristinn
Finnsson, f. 14.7. 1899, d. 9.1.
1955.
Fóstursystkini: Dóra Fríða
Jónsdóttir, f. 1.1. 1932, d. 16.6.
rún, f. 17.10. 1962, gift Gunnari
Gauki Magnússyni, f. 2.9. 1961.
Börn þeirra eru: Aldís, Stein-
þór Jón og Egill Ari. Barna-
barn: Rakel Eva.
Ólafía sem oftast var kölluð
Lóa, ólst upp á Ísafirði. Árs-
gömul var hún tekin í fóstur
hjá hjónunum Guðnýju og Jóni
þegar móðir hennar veikist.
Eftir gagnfræðapróf vann hún
á skrifstofu sýslumanns á Ísa-
firði og síðar hjá Tollstjóranum
í Reykjavík. Árið 1958 giftist
hún og þau hjónin hófu búskap
í Reykjavík og 1966 flytja þau í
Kópavog. Hún vann ýmis störf,
t.d. sem ráðskona í brúarvinnu
og síðar hjá eiginmanni sínum
við vegavinnu, þegar unnið var
við lagningu vegar um Ísa-
fjarðardjúp. 1976 flytja þau til
Ísafjarðar, starfar hjá Pólnum í
19 ár og að lokum hjá Skóla-
og fjölskylduskrifstofu Ísafjarð-
arbæjar.
Hún var ötul í starfi við upp-
byggingu Bræðratungu, heimili
fyrir fatlaða á Ísafirði og síðar
í Krabbameinsfélaginu Sig-
urvon.
Útför Ólafíu fer fram frá
Ísafjarðarkirkju í dag, 3. mars
2018, kl. 14.
2005, og Guð-
mundur Óli Miolla,
f. 19.1. 1948.
Ólafía giftist,
5.4. 1958, Kristni
Jóni Jónssyni, f.
25.12. 1934, d.
19.9. 2003. For-
eldrar hans voru
Halldóra María
Kristjánsdóttir, f.
19.3. 1892, og Jón
Guðjón Kristján
Jónsson, f. 23.8. 1892, d. 30.9.
1943, frá Mýri í Álftafirði.
Börn Ólafíu og Kristins Jóns
eru: 1) Jón Guðni, f. 6.1. 1958,
kvæntur Ragnheiði Gunn-
arsdóttur, f. 27.2. 1964. Dætur
hans eru Marta og Heiða. Fóst-
urbörn: Gunnar Örn, Anna
Guðný og Arnar Ingi. Barna-
börn: Matthías Hjörtur, Erik
Nói, Hekla Björk, Salka Eik og
drengur, óskírður. 2) Halldóra,
f. 26.2. 1960, í sambúð með
Baldri Þóri Jónassyni, f. 11.2.
1960. Börn þeirra eru: Elín
Lóa, Erla Björk, Kristinn Jón
og Guðmundur Ólafur. 3) Hug-
Það má segja að ég hafi dottið í
lukkupottinn þegar ég eignaðist
hana Lóu mína fyrir tengdamóð-
ur, það var alltaf gaman í kringum
hana, hrókur alls fagnaðar, hún
hafði svo gaman af því að vera í
kringum fólk. Lóa var skvísa allt
til enda, hún hugsaði svo vel um
sig, var alltaf í leikfimi og mátti
ekki missa úr tíma, þannig var það
bara. Fá sér permó í hárið, varalit
og bara hafa sig til áður en farið
var út úr húsi, svo varð að skreppa
í búðir í bæjarferðum og taka út
það sem var í boði hverju sinni.
Hún var líka svo mikil hannyrða-
kona, það var sama hvað hún var
beðin um að prjóna, hekla eða
sauma, aldrei neitt mál og liggja
margir fallegir munir eftir hana
sem við munum passa vel upp á.
Við áttum svo margar góðar
stundir saman bæði hér heima og
líka á erlendri grund og er mér
efst í huga síðasta ferðin hennar
sem var á Grand Canary þar sem
við áttum svo góðan tíma saman.
Þrátt fyrir að heilsan hafi ekki
verið góð þá kvartaði hún ekki
heldur naut þess að vera með okk-
ur Jóni Guðna, sem eru ómetan-
legar minningar og endaði ferðin
á því að við Lóa vorum fastar í
flugvélinni á Íslandi í sex klukku-
stundir vegna veðurs. Það sem við
gátum rifjað upp þá upplifun og
haft gaman. Verð að minnast á af-
slöppunarferð Lóu í Króksfjarð-
arnes, við Jón Guðni vorum ekki
með eldhús vegna breytinga,
þessa daga komu 6-8 gestir á
hverjum degi og ég hef ekki tölu á
hvað hún vaskaði oft upp í vask-
inum á klósettinu, þarna var Lóa í
roknastuði með heimabakaðar
kleinur og rúsínubrauð, og sagði:
„Þetta er eins og að vera í vega-
vinnu, nema hvað aðstaðan er
bara miklu betri.“
Lóa var góður vinur, ekki bara
minn vinur heldur var hún vin-
kona minna vina og barna og
brölluðum við margt skemmtilegt
saman og ef einhver þeirra kom til
Ísafjarðar þá var Lóa mætt til að
bjóða í kaffi og með því, já það
voru allir svo velkomnir til henn-
ar.
Elsku vinkona, í dag er komið
að kveðjustund og vil ég þakka
þér fyrir alla góðvild og kærleik
sem ég og börnin mín hafa fengið
frá þér á þeim 24 árum sem við
vorum samferða í þessu lífi. Ég vil
trúa því að þú sért komin á stað
þar sem þú finnur hamingju og
gleði og hittir alla þá sem eru
farnir á undan þér á þessum fal-
lega og góða stað.
Elsku vinkona og tengdó, ég
kveð þig með þakklæti og söknuði.
Kveðja,
Ragnheiður Gunnarsdóttir.
Það er ekki sjálfgefið að fá að
eiga fólk eins og hana Lóu ömmu
mína að í lífinu og fyrir það verð
ég að eilífu þakklát. Ég á ófáar
ljúfar minningar úr barnæsku fyr-
ir vestan með henni og Nonna afa,
en ekki síður þykir mér vænt alla
tímana sem við áttum yfir kaffi-
bollaspjalli um föt, fólk og ferða-
lög.
Ömmu var afskaplega annt um
fólk og sýndi okkur það á ótal
vegu, hvort sem það hafi verið að
eiga alltaf nýsteiktar kleinur þeg-
ar við systkinin komum í heim-
sókn í Brautarholtið, peysurnar
sem hún prjónaði á okkur eða
hrósið sem hún jós alltaf á okkur
fyrir alla þá misgáfulegu hluti sem
við höfum tekið okkur fyrir hend-
ur. Amma skapaði sér flotta fjöl-
skyldu og var svo sannarlega lím-
ið sem hélt okkur öllum saman.
Elsku amma. Það verður eitt-
hvað undarlegt að koma á Ísafjörð
án þín. Þú ert ein sú glæsilegasta
kona sem ég þekki og ert mér
stöðugur innblástur í mínu lífi.
Það fylgdi þér alltaf vorið amma
og andvari nýs árs.
En nú haustið hér er komið,
og halda þá ljúfar lóur
handan fjallanna aftur heim.
En af minningu þinni í mínu hjarta
mun ávallt lýsa af,
sem bjartan sumardag.
Þitt ömmubarn,
Erla Björk.
Í dag kveðjum við hana Lóu
ömmu.
Nú hugsa ég til hennar og rifja
upp góðar minningar, þakklát fyr-
ir að eiga nóg af þeim.
Bílferðir í rauðum Volvo, við
frænkurnar skiptumst á að vera í
miðjunni, stoppað í Djúpmanna-
búð og svo yfir kókómjólkurána,
áður en við komum að Vonarlandi.
Þar voru peningablóm og bú og
kindur á túninu sem við þurftum
að reka burt. Mjög mikilvægt
starf.
Lóa amma og Nonni afi í
Brautarholtinu, alltaf til ísblóm.
Hreiður undir þakskeggi og við
fylgdumst með ungunum.
Amma og afi alltaf jafn hissa
þegar við Bubba komum að selja
Morgunblaðið eða klifruðum upp
á þak og settum snjókúlur ofan í
strompinn. Afi sagði að líklega
hefðu einhverjar mýs verið þarna
að verki, okkur fannst það líklegt.
Jólaball, afi í mörgæsafötunum
og amma fín. Við að dansa í kring-
um jólatré og borða ofsalega mik-
ið nammi.
Amma í sólbaði í garðinum,
amma í Pólnum, amma á fræðslu-
skrifstofunni, amma að vinna fyrir
Sigurvon.
Amma mín. Amma svo stolt af
barnabörnunum. Amma í síman-
um „já, varstu búin að heyra hvað
þessi er að gera flott, er dugleg/
ur?“ Líka alltaf með smá áhyggj-
ur: „Hvert eru þau eiginlega að
þvælast alltaf?“
Amma í góðra vina hópi, amma
í veislu. Það var svo gaman að
vera með ömmu í veislu, sérstak-
lega ef hún hafði marga til að tala
við, já ömmu fannst gaman að
spjalla.
Við eigum það sameiginlegt.
Amma sem hringdi alltaf á öll-
um afmælum og sendi falleg kort.
Amma sem hringdi líka alltaf og
athugaði hvort pakkinn hefði ekki
örugglega skilað sér, það væri
nefnilega smáræði í umslagi.
Amma sem laumaði alltaf pen-
ingi í lófann á langömmudrengn-
um, eða smá góðgæti úr poka.
Amma mín handavinnusnilling-
urinn sem skildi eftir sig dásam-
lega falleg teppi og flíkur sem ég
varðveiti vel.
Takk, amma mín, fyrir að koma
í afmælið mitt í nóvember, hress
og kát, alveg eins og þú hefur allt-
af verið; hressa, spjallglaða amma
mín.
Takk fyrir allar minningarnar,
ég geymi þær eins vel og ég get.
Mikið sem hann afi hefur nú
verið glaður að sjá þig.
Guð geymi þig, elsku Lóa
amma.
Marta Jónsdóttir,
Grétar Björn Halldórsson,
Matthías Hjörtur Mörtu-
og Grétarsson.
Mig langar að minnast frænku
minnar og vinkonu, Ólafíu Ara-
dóttur, eða Lóu eins og hún var
alltaf kölluð. Elsku Lóa lést þann
22. febr. sl. úr erfiðum veikindum
sem hún varð að lúta í lægra haldi
fyrir. Hún tók veikindum sínum
með miklu æðruleysi og ró, hún
mátti ekkert vera að því að hugsa
um þau, það var svo margt sem
hún ætlaði að gera. Hún var svo
lífsglöð og félagslynd.
Elsku frænka, takk fyrir allar
góðu samverustundirnar að
ógleymdum vikudvölunum okkar
á Vonalandi. Þar nutum við okkar
frænkurnar, algjör slökun, göngu-
ferðir, sund, handavinna og margt
fleira.
Nú veit ég að þér líður vel, laus
við allar þjáningar, og Nonni hef-
ur tekið vel ámóti elskunni sinni.
Minningarnar geymi ég í hjarta
mínu. Guð blessi þig.
Ágústa frænka.
Í dag kveðjum við vinkonu okk-
ar hana Lóu Ara eins og hún var
jafnan kölluð.
Í lengri tíma hefur Lóa ekki
gengið heil til skógar og hefur eig-
inlega hvert áfallið á fætur öðru
riðið yfir. En hún var ekkert nema
æðruleysið og taldi að þetta væri
nú allt að koma hjá sér, eða að
þetta hlyti nú að fara að lagast,
sama hvað á gekk.
Fyrir 40 árum, eða 1977, byrj-
aði Lóa að vera með okkur í leik-
fimi og var virkur þátttakandi, en
reyndar mismikið síðustu ár.
Í fyrravetur hvöttum við hana
að koma með „kerruna“ sína og
gera æfingarnar þannig, því hún
þráði að hitta leikfimikonurnar og
einnig að fara í gufubaðið á eftir.
Fyrir u.þ.b. þremur vikum var
hún með okkur í síðasta sinn og
var þá vitað að hverju stefndi.
Alltaf fyrir jól og í lok vetrar
gerum við okkur dagamun og ger-
um eitthvað skemmtilegt saman.
Okkur er minnisstæð ferð er Lóa
bauð okkur inn að Vonalandi í Ísa-
fjarðardjúpi þar sem þau hjónin
áttu hús. Þetta var frábær og eft-
irminnileg ferð þar sem við geng-
um inn í Kaldalón, fórum í sund á
Laugarási og borðuðum dýrindis-
mat að hætti Lóu. Þetta var
ógleymanleg ferð í alla staði.
En nú er komið að leiðarlokum
og viljum við þakka Lóu sam-
fylgdina og sendum fjölskyldunni
innilegar samúðarkveðjur.
Fyrir hönd leikfimikvenna,
Rannveig S. Pálsdóttir.
Það var vor í lofti hér við Ísa-
fjarðardjúp árið 1976. Vegurinn
um Djúp nýopnaður, mikil atvinna
og almenn bjartsýni ríkjandi. Hér
í Skutulsfirði hafði opnast bygg-
ingarland í botni fjarðarins og hin-
ir nýju landnemar í óðaönn að
koma sér fyrir á lóðunum. Á
næstu lóð við okkur á Brautar-
holti nr. 13 var komin fimm manna
fjölskylda að sunnan, hjónin
Ólafía Aradóttir og Kristinn Jón
Jónsson ásamt börnum sínum.
Þau voru bæði Vestfirðingar, hún
Ísfirðingur og hann inndjúpsmað-
ur og voru nú komin heim aftur
eftir áralanga dvöl syðra. Með
okkur fjölskyldunum á nr. 11 og
13 tókst strax góð vinátta sem hef-
ur haldist æ síðan. Þau voru rúm-
um áratug eldri en við sem þótti
töluverður aldursmunur á þeim
árum. Var gott að leita í reynslu-
banka þeirra, einkum í garð- og
trjárækt en þar var húsbóndinn á
heimavelli. Betri nágranna var
vart hægt að hugsa sér. Margar
ánægjustundirnar áttum við sam-
an við hin ýmsu tækifæri. Í mörg
ár nutum við dvalar hjá þeim á
Vonalandi á Langadalsströnd við
Djúp um verslunarmannahelgi,
þar svignuðu veisluborðin jafnt
inni sem úti á hlaði. Skötuveisl-
urnar hjá þeim fyrir jólin voru
fastur liður í tilverunni og veitt af
rausn. Kristinn Jón lést fyrir tæp-
um 15 árum 69 ára að aldri og var
það öllum mikið áfall. Hann var
dugmikill leiðtogi í okkar sam-
félagi. Síðasta verk hans sem for-
maður HSV var að skipuleggja
unglingameistaramót UMFÍ sem
fram fór hér í bæ með miklum
glæsibrag. Eftir að Jón lést flutti
Lóa í snotra íbúð í Bræðratungu í
nágrenni við golfvöllinn þar sem
hún hóf að leika golf með Valdísi
Veturliða vinkonu sinni og fleiri
góðum konum. Lóa var einstak-
lega tryggur og góður vinur.
Hafði alla afmælisdaga á hreinu
og kom alltaf í heimsókn á afmæl-
isdögum okkar færandi hendi, nú
síðast í byrjun janúar. Hún átti við
vanheilsu að stríða síðustu árin og
nú fyrir stuttu lagðist hún inn á
sjúkrahúsið hér þar sem hún lést
eftir stutta legu.
Við fjölskyldan þökkum Lóu
fyrir samfylgdina, tryggðina og
vináttuna og biðjum henni Guðs
blessunar á nýjum slóðum.
Samúel (Sammi) og Guðríður.
Ólafía Aradóttir
Við önnumst alla þætti undirbúnings og fram-
kvæmd útfarar ásamt vinnu við dánarbússkiptin.
Við þjónum með virðingu og umhyggju að
leiðarljósi og af faglegum metnaði.
Jón G. Bjarnason,
umsjón útfara
Við erum til staðar
þegar þú þarft á
okkur að halda
Útfararþjónusta
& lögfræðiþjónusta
Vesturhlíð 2 Fossvogi | Sími 551 1266 | útför.is
Með kærleik og virðingu
Útfararstofa Kirkjugarðanna
Elsku bróðir okkar, mágur og frændi,
ÞORBJÖRN GARIBALDASON
þjónn
frá Ísafirði,
er látinn. Útförin hefur farið fram.
Þökkum sýndan hlýhug.
Áslaug Garibaldadóttir Stefán Benediktsson
Einar Garibaldason Karin Johansson
og frændsystkini
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
GUÐFINNA SNÆBJÖRNSDÓTTIR,
fv. ellimálafulltrúi,
Löngulínu 2, Garðabæ,
lést að Hrafnistu Hafnarfirði að morgni
28. febrúar.
Jarðarförin fer fram frá Vídalínskirkju 9. mars klukkan 15.
Snæbjörn Tr. Össurarson María H. Baldursdóttir
Guðrún H. Össurardóttir Brynjólfur Steingrímsson
Bjarni S. Össurarson Britt Augustson
Birgir Össurarson
Ómar Össurarson Steinunn Geirsdóttir
Hulda S. Össurardóttir Markús Jóhannesson
Margrét Össurarsdóttir Albert Þórðarson
barnabörn og barnabarnabörn
Okkar ástkæri faðir, tengdafaðir, afi
og langafi,
BJARNI JÓN GOTTSKÁLKSSON
bifreiðarstjóri,
Gaukshólum 2,
lést á hjúkrunarheimilinu Hrafnistu í
Reykjavík 28. febrúar.
Útförin verður auglýst síðar.
Ragnar Bjarnason
Gottskálk Jón Bjarnason Arndís Anna Hervinsdóttir
Heiða Kristín Þ. Bjarnadóttir Helgi Magnússon
Hinrik Daníel Bjarnason Kristín Harðardóttir
Jón Erlendsson Anna Ólöf Bjarnadóttir
barnabörn og langafabörn