Morgunblaðið - 03.03.2018, Blaðsíða 38

38 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 3. MARS 2018
Það vantar mikið
þegar hún Ragna
mágkona mín er
horfin. Hún kom
ung inn í fjölskylduna og það var
alltaf líf og fjör í kringum hana.
Við áttum börn á svipuðum aldri
og fylgdust fjölskyldurnar okkar
að í sumarbústaða- og utanlands-
ferðum í gegnum árin. Einnig fór-
um við Ragna saman í nám við
Bifröst í Borgarfirði, það var
skemmtilegur tími og lagði grunn-
inn að því sem við vorum að gera á
þeim tíma. Ég í Kópavogi og hún í
Bolungarvík. Það var gaman að
spjalla við hana og spá og spek-
úlera, hún var ráðagóð og með
hlýja nærveru.
Það er ekki hægt að skrifa
minningargrein um Rögnu án
þess að minnast á Einarshúsið.
Það gerðu þau hjónin upp af mikl-
um dugnaði. Nonni smíðaði og
lagfærði húsið eins og honum ein-
um er lagið og naut Ragna sín vel
sem vert. Hún var óþreytandi í að
kynna sér sögu hússins og miðla
skemmtilegum og áhugaverðum
sögum til þeirra sem þar gistu og
komu í Einarshús. Ragna var ein-
staklega góður sögumaður, þar
sem var stutt í húmor og alltaf
skein í gegn hversu vænt henni
Ragna Jóhanna
Magnúsdóttir
✝ Ragna JóhannaMagnúsdóttir
fæddist 1. maí
1965. Hún lést 19.
febrúar 2018.
Ragna Jóhanna
var jarðsungin 2.
mars 2018.
þótti um Vestfirðina.
Þó að það væri
gott að búa fyrir
vestan þá kom fjöl-
skyldan sem betur
fer reglulega suður í
heimsókn. Var þá
gist hjá foreldrum
mínum í Stífluseli og
breyttist þá íbúðin
hjá þeim í félagsmið-
stöð og var oft mikið
fjör. Nonni og
Ragna voru dugleg að fara í leik-
hús, á tónleika og taka púlsinn á
næturlífinu. Við fjölskyldan fórum
svo alltaf vestur í fermingar,
skírnir, afmæli og bara þegar færi
gafst og voru því samskiptin alla
tíð náin og góð.
Í veikindunum sem hún barðist
við síðustu árin kom innri kraftur
hennar vel í ljós. Hún gafst aldrei
upp og var ótrúlega hugdjörf og
jákvæð í erfiðum veikindum, þar
sem fjölskyldan stóð eins og klett-
ur við bakið á henni. Ég var svo
heppin að Ragna og Nonni bjuggu
hjá mér áður en þau fundu sér
varanlegt húsnæði í bænum og er
sá tími nú ómetanlegur.
Elsku Nonni, Andri, Þórunn,
Kristþór, Elsa, Chris, Lilja, Ant-
on, Magni og aðrir vandamenn,
sendum okkar innilegustu samúð-
arkveðjur til ykkar allra.
Magnea Júlía Geirsdóttir
og fjölskylda.
Hér sit ég og reyni að finna út
hvernig hægt er að skrifa minn-
ingu um kæra mágkonu mína sem
lést 19. febrúar síðastliðinn langt
fyrir aldur fram. Ragna kom ung
inn í fjölskylduna og varð strax
ein af hópnum. Henni var margt
til lista lagt, hún var skemmtileg-
ur bloggari og fylgdist ég vel með
henni sem „Vertinn í Víkinni“
enda frábær penni. Þegar kom að
viðburðum í fjölskyldunni var
ómissandi að heyra hana koma
með heilu ræðurnar í bundnu
formi og þær svo skemmtilegar að
allir veltust um af hlátri. Já, lífs-
gleði Rögnu var mögnuð fram á
síðasta dag og sjálfsvorkunn var
ekki til í hennar orðabók. Þau
hjónin fluttu til heimabæjar henn-
ar Bolungarvíkur og settust þar
að. Ragna var strax farin að taka
þátt í uppbyggingu bæjarins og
sat í bæjarstjórn í átta ár. Þegar
því lauk ákváðu þau að skapa starf
fyrir hana með því að gera upp
eitt elsta hús bæjarins, þar sem
hún gæti rekið kaffihús. Á þeim
tíma skrifaði hún greinar í bæj-
arblaðið Víkarann og sá um happ-
drætti SÍBS og DAS á staðnum.
Einarshúsið, sem í huga margra
var óyfirstíganlegt verkefni, var
endurnýjað þannig að aðdáun
vakti og nýjar hugmyndir um
fleiri verkefni í Víkinni komu til
umræðu. Ragna var búin að koma
með frábærar hugmyndir til að
lífga upp á samfélagið og þegar
gestir mættu í Einarshúsið sagði
hún þeim ótrúlega sögu hússins
og skemmti og þjónaði öllum sem
þar mættu. En hvað er til ráða
þegar vágest ber að garði, hefja
nýja baráttu og losa sig við allt
sem hægt var. Það var aðdáun-
arvert hvernig þau hjón tókust á
við verkefnið og gaf Ragna þar
ekkert eftir. Fyrirtækið var selt
og flutt var til borgarinnar til að
vera sem næst læknum og sjúkra-
húsi. Lífið hélt áfram og eftir
sjúkrahúsheimsókn til Svíþjóðar
komu jákvæðar fréttir um að vá-
gesturinn hefði lagst til svefns,
sem var gleðifrétt fyrir okkur öll.
Börnin voru komin í bæinn og all-
ir stóðu styrkum fótum með
henni. Ný verkefni komu í stað
fyrri verkefna og þar kom lista-
gyðjan fram. Málverk og handa-
vinna voru létt verk og þegar son-
ur hennar gekk í hjónaband í
sumar tók hún fram heklunálina
og ákvað að hekla brúðarkjólinn á
brúðina. Það er ekki auðvelt fyrir
leikmanninn að gera sér í hugar-
lund hvernig niðurstaðan yrði
með enga uppskrift, en þegar
brúðurin birtist í kjólnum var eina
hugsunin hjá mér að þetta lista-
verk þyrfti að varðveita vel. Það
er margt sem hægt er að rifja upp
í minningu um Rögnu en það sem
stendur eftir er söknuður og tregi.
Hún vann baráttuna við vágestinn
en fylgikvillar komu aftan að
henni sem ekki var hægt að verj-
ast. Elsku mágkona, minningarn-
ar eru dýrmætar og missirinn
mikill, hvíl í friði, þú varst einstök
og þín verður alltaf minnst og
saknað. Kæri bróðir, ég og fjöl-
skylda mín sendum þér og fjöl-
skyldunni innilegar samúðar-
kveðjur á þessari erfiðu stundu.
Hrefna Geirsdóttir og
fjölskylda.
Elsku lífsglaða, jákvæða æsku-
vinkona mín hún Ragna er fallin
frá eftir erfið veikindi.
Ég og Ragna ólumst upp á
Miðstrætinu í Bolungarvík í hús-
um hlið við hlið og lékum okkur
mikið saman alla okkar æsku.
Alltaf kom Ragna við hjá mér og
fórum við saman í skólann. Marg-
ar góðar minningar skjóta upp í
kollinum af okkur að leika saman í
snjónum, hoppa ofan af húsþökum
og byggja snjóhús. Á sumrin var
það í snú snú, hoppað í parís og
margir skemmtilegir leikir. Einn-
ig vorum við með „búð“ í kofa sem
var í garðinum hjá Rögnu, við
keyptum kúlur og karamellur og
seldum fólki sem átti leið framhjá
og var gróðinn svo mikill að við
gátum alltaf endurnýjað lagerinn.
Ein af mörgum skemmtilegum
æskuminningum er þegar við vor-
um að hjálpa Gauja afa hennar,
sem bjó hjá þeim, að hnýta tauma
á öngla, það þótti okkur báðum
mjög gaman og launaði hann okk-
ur oft fyrir vinnuna með því að
lauma að okkur smá pening.
Þegar við urðum eldri og stofn-
uðum okkar fjölskyldur hélt vin-
skapurinn áfram þar sem eigin-
mennirnir okkar unnu saman.
Eftir að ég flutti til Njarðvíkur og
fór í heimsókn vestur til Bolung-
arvíkur var Ragna alltaf með mat-
arboð fyrir okkur hjónin, enda
voru þau Ragna og Jón Bjarni
höfðingjar heim að sækja.
Rétt áður en Ragna fór í stofn-
frumuskiptin dreymdi hana að við
fjögur værum að borða kjötsúpu
saman og skrifaði hún um það í af-
mæliskveðju til Hrannars. Ég hét
því þá að þessi draumur myndi
rætast og fyrir rúmu ári komu
þau hjónin til okkar til Njarðvíkur
í kjötsúpu, áttum við notalega
stund saman og rifjuðum upp
gamla tíma. Ragna tók veikindum
sínum með æðruleysi og var aðdá-
unarvert að sjá hana takast á við
veikindin, oft á tíðum með já-
kvæðni og smá kímni í bland. Þar
var henni rétt lýst því ég minnist
æskuvinkonu minnar sem já-
kvæðrar, glaðlyndrar konu með
mikla kímnigáfu. Elsku Jón
Bjarni og fjölskylda, ég votta ykk-
ur mína dýpstu samúð og megi
minning um góða eiginkonu,
mömmu, tengdamömmu og
ömmu lifa um ókomna tíð.
Nú legg ég augun aftur,
ó, Guð, þinn náðarkraftur
mín veri vörn í nótt.
Æ, virst mig að þér taka,
mér yfir láttu vaka
þinn engil, svo ég sofi rótt.
(Sveinbjörn Egilsson)
María Elfa Hauksdóttir.
Mánudagurinn 19. febrúar síð-
astliðinn virtist vera ósköp hefð-
bundinn vetrardagur í upphafi
góu. En það breyttist skyndilega
þegar við fréttum að Ragna
bekkjarsystir okkar hefði kvatt
þennan jarðneska heim. Það
dimmdi einhvern veginn aðeins
meira þetta kvöld. Ragna er sú
fyrsta úr hópnum sem við missum
yfir móðuna miklu og víst er að
hópurinn verður aldrei samur.
Ragna lagði mest af mörkum til
að halda hópnum saman og hvetja
til þess að við hittumst til að fagna
hverjum áratug sem liðið hefur
frá því við, 25 ungir Bolvíkingar,
fermdumst í Hólskirkju 20. maí
1979. Fyrst komum við saman
vorið 1989 á heimili Rögnu og
Jóns Bjarna, sem þá bjuggu í Mó-
holtinu, áður en haldið var í fé-
lagsheimilið þar sem var borðað
og dansað fram á nótt. Á myndum
frá þessari samkomu má sjá hóp
af ungu og hressu fólki – sumir
voru að byrja að fóta sig í for-
eldrahlutverkunum á meðan aðrir
voru enn uppteknir við að mennta
sig og sletta úr klaufunum. Ekki
er hægt að segja annað en að vel
hafi ræst úr þessum hópi og fólk
hafi látið að sér kveða á ýmsum
vettvangi. Næst hittist hópurinn
formlega árið 1999, þegar m.a. var
farið í Vigur og svo árið 2009 þeg-
ar samkoman fór fram í Einars-
húsi, sem Ragna og Jón Bjarni
höfðu tekið í gegn og ráku með
miklum myndarbrag. Það verður
sannarlega skarð fyrir skildi þeg-
ar við hittumst eftir rúmt ár til að
fagna 40 ára fermingarafmælinu
og engin Ragna til að halda utan
um hópinn og vera hrókur alls
fagnaðar. Fyrir utan fermingaraf-
mælin stóð Ragna fyrir því að við
bekkjarsysturnar sem þá bjugg-
um fyrir vestan hittumst og heiðr-
uðum hver aðra í tilefni fertugsaf-
mæla okkar. Skemmtileg
uppákoma sem engum okkar
hinna hefði dottið í hug.
Ekki óraði okkur fyrir því að
Ragna væri á förum og má það
helst þakka því hversu æðrulaus
hún var ávallt í veikindum sínum
og lýsti ástandi sínu jafnan þannig
á Facebook að þrátt fyrir ógn-
vekjandi og skelfilegar lýsingar á
erfiðu sjúkdómsstríði gat hún allt-
af séð spaugilegu hliðarnar og
snúið öllu upp í grín. Best tókst
henni upp þegar hún gerði grín að
sjálfri sér og hrakförum sínum. Af
stöðuuppfærslum og athugasemd-
um Rögnu mátti vel sjá hversu
góður penni hún var. Hún hefði
sómt sér vel sem rithöfundur eða
ljóðskáld. Hún samdi líka gaman-
vísur fyrir ýmis tilefni og tvisvar
var hún í skemmtinefnd þorra-
blóts sambúðarfólks í Bol-
ungarvík. Sjaldan hafa hinar 10
nefndarkonurnar sloppið jafn vel
frá þeim höfuðverk að viða að sér
efni því Ragna samdi óumbeðin
alla leikþætti og gamanvísur og
fórst það listavel úr hendi. Hver
veit nema skúffurnar hennar séu
fullar af óbirtu efni sem við fáum
að njóta fyrr eða síðar.
Elsku, Jón Bjarni, Andri, Elsa,
Lilja og aðrir aðstandendur, miss-
ir ykkar er mikill en minningarn-
ar lifa. Megi minningarnar um
ykkar yndislegu eiginkonu,
mömmu, tengdamömmu og
ömmu ylja ykkur um ókomin ár
og styrkja í sorginni.
Við fermingarsystkinin frá vor-
inu 1979 vottum ykkur okkar
dýpstu samúð um leið og við
þökkum Rögnu fyrir samfylgdina.
Fyrir hönd árgangs 1965 frá
Bolungarvík,
Sólrún Geirsdóttir.
Hvernig ná þrjú þúsund slög
utan um minningar mínar um
kæra vinkonu? Þau gera það eng-
an veginn en hver taktur slær upp
myndum frá liðnum dögum. Tvær
stúlkur á rölti um þorpið, himin-
sælar að hafa komist að því að
þær ættu sameiginlegan afmælis-
dag, auðvitað, en það var bara
fyrsta uppgötvunin um margt
annað sem batt okkur saman.
Sjóndeildarhringurinn var ein-
faldari og einhvern veginn fal-
legri, hann náði frá Traðarhyrn-
unni og að Grænuhlíð, og jú
stundum inn í Sjalla eða á böllin
inn í Hnífsdal. Afþreying okkar
snerist oftar en ekki um að
skemmta okkur yfir sérstökum
persónum bæjarins sem við ýkt-
um upp með okkar sameiginlega
húmor. Allt bara okkar á milli.
Með árunum höfum við sjálfar
fallið undir þessar skilgreiningar
og þá er svo gott að hafa getað
hlegið að okkur sjálfum eða hvor
að annarri, saman. Við trítluðum
svo áfram æviveg og vináttan
hélst. Ragna var heppin með lífs-
förunaut. Hún og Jón Bjarni voru
gott teymi og samstíga með öll
verkefni sem þau tóku sér fyrir
hendur. Samhent og sterk fjöl-
skylda þeirra ber vitni um það.
Þegar ég kalla fram minningar
kemur upp í hugann ákveðin kona
með skap, áræðni og getu. Falleg
kona og fylgin sér. Gerði allt með
stæl. Hvort sem það var að baka
kanilsnúða, hekla brúðarkjól eða
að gera upp eitt fallegasta hús
sem nú prýðir Bolungarvík, Ein-
arshúsið, en það ber líka hand-
bragði og þolinmæði Jóns Bjarna
vitni. Ragna átti líka frumkvæði
að mörgum menningarviðburðum
sem hún kom á fót í húsinu og
sögu hússins virti hún og kom á
framfæri með fallegum hætti. Þar
kom í ljós helsta áhugamál henn-
ar, sem var sagnir af samferða-
fólki lífs og liðnu og áhugaverðir
atburðir í sögu Bolungarvíkur.
Ragna var í svo mörgu
eftirtektarverð og til fyrirmyndar.
Þegar hún fór í áfengismeðferð og
virtist ekki hafa fyrir því að halda
sig frá áfenginu þótt hún stæði
bak við barborðið. „Maður á bara
að hætta þessum andskota!“ Jú,
jú auðvitað, vinkona mín notaði ís-
lenskuna og sparaði ekki áhersl-
urnar, líka þegar hún lét mann
heyra það.
Hún gekk í orrustur með beint
bak og við sem fylgdumst með
þeirri sem hún hefur átt í síðustu
sex ár getum ekki annað en hneigt
höfuð okkar í virðingu en aldrei
sátt. Þegar ég heyrði í henni í síð-
asta sinn í síma hafði hún háð erf-
iða baráttu við dauðann daginn
áður og haft betur. Ég spurði
hvernig dagurinn hennar hefði
verið. „Hjá mér?“svaraði Ragna.
„Frábær, ég fékk lífið aftur til
baka í gær og yfir hverju á maður
þá að kvarta?“ Nei, ég átti svo
sem ekki von á því að hún færi að
kvarta á síðustu metrunum, það
hafði hún nefnilega sjaldan gert,
kona sem alltaf nýtti tækifærin og
gerði að sínum.
Vonlaust getur það verið,
þótt vörn þín sé djörf og traust.
En afrek í ósigrum lífsins
er aldrei tilgangslaust.
(GIK)
Nú er hún farin „onettir“ og við
horfum á eftir, þakklát fyrir hafa
átt með henni samleið um stund.
Ég bið allar góðar vættir að
vaka yfir minningu elsku Rögnu
og hugga Jón Bjarna og fjöl-
skyldu í þeirra sáru sorg.
Halla Signý Kristjánsdóttir.
Flatahraun 5a • www.utfararstofa.is • Símar: 565 5892 & 896 8242
ÚTFARARSTOFA HAFNARFJARÐAR
ÚTFARARSTOFA ÍSLANDS
Auðbrekku 1, Kópavogi síðan 1996
ALÚÐ •VIRÐING • TRAUST • REYNSLA
Símar allan sólarhringinn: 581 3300 & 896 8242 • www.utforin.is
Komum heim til aðstandenda og ræðum skipulag útfarar ef óskað er.
Margrét Ásta GuðjónsdóttirSverrir EinarssonKristín Ingólfsdóttir
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir, sonur, afi og bróðir,
SÍMON TEITSSON,
Álftarima,
Selfossi,
lést á líknardeild Landspítalans í Kópavogi
þriðjudaginn 27. febrúar.
Útför fer fram frá Selfosskirkju miðvikudaginn 7. mars
klukkan 14.
Cecilía Heiða Ágústsdóttir
Díana M. Símonardóttir Jóhannes Arason
Teitur Már Símonarson Sara Heimisdóttir
Ingvar Freyr Símonarson Rakel Hjartardóttir
Salbjörg Rós Símonardóttir
Margrét Jónsdóttir Teitur Símonarson
barnabörn og systkini
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir og afi,
BJÖRGVIN VILMUNDSSON,
Staðarhrauni 23,
Grindavík,
lést á Heilbrigðisstofnun Suðurnesja
laugardaginn 24. febrúar.
Útförin fer fram frá Grindavíkurkirkju miðvikudaginn 7. mars
klukkan 14.
Þeim sem vilja minnast hans er bent á Alzheimersamtökin.
Sigríður Þ. Þórðardóttir
Ingibjörg M. Björgvinsdóttir Jón Fanndal Bjarnþórsson
Björgvin Björgvinsson
og barnabörn
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, systir,
amma og langamma,
ERLA DÜRR,
sem lést á hjúkrunarheimilinu Skjóli
27. febrúar, verður jarðsungin frá
Dómkirkjunni í Reykjavík föstudaginn
9. mars klukkan 13.
Magnús H. Guðjónsson Ása V. Einarsdóttir
Páll R. Guðjónsson Sigurlaug Val Sigvaldadóttir
Kristinn Guðjónsson Marianne E. Klinke
Hjördís Dürr
Anna Sigríður Pálsdóttir
barnabörn og barnabarnabörn
Elskulegur eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir, afi og langafi,
KÁR ÓSKAR GUÐMUNDSSON
frá Flekkuvík
á Vatnsleysuströnd,
lést í Perth í Ástralíu þriðjudaginn
27. febrúar.
Útför hans fer fram þriðjudaginn 6. mars í Perth.
Júlía Einarsdóttir
Kristinn Kársson
Súsan Freydís Kársdóttir
Signý Kársdóttir
Helga Björg Kársdóttir
Benedikt Jóhannes Kársson
tengdabörn, barnabörn og barnabarnabörn