Skírnir - 01.04.2007, Blaðsíða 22

Bréf i› er aug ljós lega skrif a› í mik illi ge›s hrær ingu, og Matth í as
ve› ur úr einu í ann a›. Í mi›ju bréfi seg ist hann hafa sé› hana í gær:
„ — flér geng u› upp til frú Mel steð. fiér lit u› til mín, en haf i›
kannske haft hug ann langt frá mér. fiá er a› taka flví, en eg má til
a› koma fless um mi›a.“ fiannig ver› ur augna tillit henn ar, og fla›
a› sjá hana á götu, til efni bréfs ins. „Eg veit ekki hva› eg gjöri,“
seg ir hann svo, „lífs ins hlut föll eru mér fjarska myrk, — en flessi
sterki straum ur ber mig — og eg hl‡›i.“ fiótt hann hafi „lent í
vansa“ sé sál hans „ekki enn mik i› spilt og berst allt til dau› ans
fyr ir hi› fagra og gó›a“. Bréf i› er fullt af flanka strik um, spurn ing -
um og skáld leg um upp hróp un um flar sem Matth í as ásak ar sjálf an
sig og höf› ar til sam ú› ar henn ar og mis k unn ar:
Ó, a› eg væri or› inn meiri og betri! Ó, mér blöskr ar fletta líf og mín eig -
in sál me› alla henn ar óflreyju og strí› og mót sagn ir! Ó, a› eitt hvert hjarta
elska›i mig og skildi mig og léti mig elska sig me› trú og krafti — og fla›
gó›a og fagra í gegn um sig! — Hva› er eg a› skrifa? — fiví var jeg ekki
löngu bú inn a› skrifa — ef jeg átti og mátti gjöra fla›? Ást ú› lega, fagra,
göf uga stúlka! fyr ir gef i› mér! […] Nú veit jeg ekki hvern ig jeg á a› koma
bréf inu.
Um lei› tek ur hann hva› eft ir ann a› fram a› hann flori ekki a›
skrifa nema fla› allra minnsta af flví sem hon um er inn an brjósts og
eng inn megi vita a› hann skrifi fletta. Á ein um sta› bæt ir hann svo
vi› at hygl is ver›ri setn ingu:
Sem stendr flori eg ekk ert meira a› skrifa. Í út lönd um flora stund um gáfu -
menn a› skrifa gáfu stúlk um til — stund um a› eins af skáld legri sympa flí,
en stund um vegna helg ari til finn inga um lei›, og láta bréf in vera nóg.
Me› flessu ber Matth í as sig sam an vi› út lenda gáfu menn me›
skáld leg ar sympa fl í ur og bæ›i rétt læt ir me› flví bréf sitt gagn vart
Jar flrú›i og fær flví hlut verk. Sam band hans vi› „gáfu stúlku“
var› ar skáldí mynd hans, fla› sem upp á hana vant a›i, og hann læt -
ur „bréf in vera nóg“.
Svip a›ra rétt læt inga vegna barn eign ar inn ar gæt ir einnig í
Söguköfl um flar sem Matth í as gef ur meira a› segja í skyn a› Gu› -
rún hafi sum ar i› 1872 tælt sig hug sjúk an og eir› ar laus an me› flví
helga kress22 skírnir
Skirnir vor 2007-med ollum-1:Skírnir haust nota-1 25.4.2007 14:27 Page 22